Κοντά στις ελληνικές θέσεις ο Πομπέο - Τι ζητούν οι ΗΠΑ στην Λιβύη

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

Αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, υπό καθεστώς ανωνυμίας, ενημέρωσαν χθες τους δημοσιογράφους για την επίσκεψη του επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, Μάικ Πομπέο, στο Βερολίνο, όπου θα λάβει μέρος στη σύνοδο για τη Λιβύη. Έχουν μεγάλη σημασία τα λόγια τους, διότι ο κ. Πομπέο πάει στο Βερολίνο με θέσεις, που βρίσκονται πολύ κοντά στις ελληνικές.

Ή καλύτερα, ας το θέσω διαφορετικά: Οι αμερικανικές θέσεις είναι εναντίον των πράξεων και των ενεργειών της Τουρκίας και της Ρωσίας στη Λιβύη.

Συγκεκριμένα δήλωσαν τα εξής (και το γραπτό κείμενο διένειμε χθες το βράδυ το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στους δημοσιογράφους): «Στο Βερολίνο, ο υπουργός Εξωτερικών θα συζητήσει με παγκόσμιους ηγέτες και πρόκειται να στηρίξει τρία πράγματα: πρώτον, την συνέχιση μιας εκεχειρίας στη Λιβύη, δεύτερον, την αποχώρηση όλων των ξένων δυνάμεων και τρίτον, μια επιστροφή στην πολιτική διαδικασία στην Λιβύη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ».

Ξεκάθαρες κουβέντες, που δείχνουν -αν μη τι άλλο- ότι στο θέμα της Λιβύης οι ελληνικές και οι αμερικανικές απόψεις συμπίπτουν. Και αυτό το συμπέρασμα είναι θετικό, υπό το φως και των γραπτών δηλώσεων του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, στην ιστοσελίδα μας, στο OPEN και στην ΕΡΤ.

Όπως είναι γνωστό, αν και δημοσιογράφοι με ελληνικά ονόματα προσπάθησαν να αμφισβητήσουν τις γραπτές δηλώσεις, που εστάλησαν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπογράμμισε ότι: «Η υπογραφή της συμφωνίας της Τουρκίας με το καθεστώς της Τρίπολης είναι μη υποβοηθητική και προκλητική», επισημαίνοντας πως «στην ίδια θαλάσσια περιοχή έχει διεκδικήσεις και η Ελλάδα».

Κράτος ταραξίας η Τουρκία

Αρκετοί στην Ελλάδα, "κόλλησαν" -και δικαιολογημένα ίσως- στη λέξη «διεκδικήσεις». Διευκρινίζεται ότι χρησιμοποιείται η λέξη αυτή όταν δύο χώρες δεν έχουν συμφωνήσει για την οριοθέτηση της ΑΟΖ τους. Έτσι για να μην δημιουργούνται εντυπώσεις, αν και σε μένα δεν αρέσει καθόλου η συγκεκριμένη λέξη, διότι η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα. Αρκείται σε όσα δικαιούται σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες. Η Τουρκία είναι αυτή που διεκδικεί, και οι διεκδικήσεις της είναι εντελώς παράνομες.

Κατ’ εμέ είναι επίσης σημαντικό το γεγονός ότι η Αμερική, ως θέμα αρχής, δεν τοποθετείται στα θέματα αυτά. Παρ’ όλα αυτά, και για δεύτερη φορά, σημειώνει: «Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες, γενικά δεν λαμβάνουν θέση σχετικά με τις θαλάσσιες συνοριακές διαφορές άλλων κρατών, καλούμε όλα τα μέρη να αποφύγουν κάθε ενέργεια που θέτει σε κίνδυνο να αυξήσει τις εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο σε αυτή την ευαίσθητη στιγμή».

Ο ταραξίας είναι γνωστός και αυτός δεν είναι η Ελλάδα. Είναι η κατοχική δύναμη Τουρκία, η οποία μόνο αυτή δημιουργεί προβλήματα στη Μεσόγειο. Καμία άλλη χώρα δεν έχει προκαλέσει τον πολεμικό πυρετό που δημιούργησε η Τουρκία. Καμία άλλη χώρα δεν ασκεί εξωτερική πολιτική με κανονιοφόρους. Οι ηγέτες τους, κάθονται και συνομιλούν και λύνουν τα όποια προβλήματα. Αντίθετα, η Τουρκία απειλεί και εκβιάζει και είναι έτοιμη να ξεκινήσει πολέμους για να αποκτήσει, αυτά που πιστεύει πως είναι δικά της. Δεν είναι…

Διαβάστε την συνέχεια στο hellasjournal, μέσω slpress