Είμαστε δούλοι και δεν το έχουμε καταλάβει

Κείμενο της Ιωάννας Χαρμπέα (Κοινωνιολόγος - συγγραφέας)

Και, όμως, η κρίση είναι ανισομερής δεν υφίσταται για όλους. Η άνιση κατανομή πλούτου ανέκαθεν υπήρχε στις εκάστοτε κοινωνίες. Πάντα ή σχεδόν πάντα κάποιοι σφετερίζονταν και εν τέλει απολάμβαναν περισσότερα αγαθά. Τώρα, όμως, με τη δεδομένη κατάσταση δεν είναι δίκαιο κάποιοι να συνεχίζουν τις απολαβές και οι υπόλοιποι να στερούνται τα βασικά ως προς το ζειν.
Δυστυχώς, οι απολαβές δεν είναι πάντα ανάλογες του μόχθου μας. Είμαστε δούλοι και δεν το έχουμε καταλάβει. Ζούμε εποχές νόμιμης και οικειοθελούς δουλείας. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ονομαστεί η πληρωμή αγαθών που ήδη έχουμε πληρώσει; Και δεν αναφέρομαι μόνο σε κεφαλαιουχικά αγαθά όπως σπίτια, αυτοκίνητα τα οποία στην ουσία τα αγοράζουμε συνέχεια λαμβάνοντας υπόψη τους φόρους που πληρώνουμε για αυτά. Αναφέρομαι και σε άυλα αγαθά, τις υπηρεσίες όπως η Παιδεία και η Υγεία, που μόνο δωρεάν δεν προσφέρονται στους πολίτες αν αναλογιστούμε ότι η παραπαιδεία καλά κρατεί χρόνια και η Υγεία έχει πάρει την κατιούσα, εφόσον το δωρεάν Σύστημα Υγείας έχει μετατραπεί σε μισθωμένο πλέον.

Ο Αριστοτέλης κάποτε είχε πει ότι οι νέοι διαψεύδονται εύκολα, γιατί ελπίζουν πολλά! Τι θα έλεγε σήμερα; Οι νέοι να μην ελπίζουν τίποτα πια; Καλείται ο απλός πολίτης και ιδιαίτερα ο νέος να παλέψει με το φάντασμα μιας ιδεατής κρίσης, ένα κατασκεύασμα των ολίγων για να επικαλύψουν τα δικά τους λάθη. Αυτοί όμως οι λίγοι, οι επίλεκτοι της κοινωνίας μας, συνεχίζουν ομαλά τη ζωή τους κατασπαταλώντας τους καρπούς του χρόνιου μόχθου μας.