Οι ελληνικές ταινίες που λογοκρίθηκαν στη Χούντα

Ο κινηματογράφος (και η μουσική) ως μορφή Τέχνης απευθύνονται με περισσότερη άνεση στο ευρύ κοινό και με μεγαλύτερη ευκολία μπορούν να αγγίξουν το θυμικό του θεατή. Και είναι το μέσο που ο δημιουργός μπορεί να στείλει μηνύματα με μεγαλύτερη λαϊκή απήχηση.

Ίσως γι’ αυτό το λόγο, αυτές οι δύο μορφές Τέχνης γνώρισαν περισσότερο από τις υπόλοιπες στο «πετσί» τους τι σημαίνει να λογοκρίνουν την ελευθερία της έκφρασής σου και της επικοινωνίας με τον κόσμο.

Η λογοκρισία είναι μια λέξη γνώριμη και για πολλά χρόνια το «άγρυπνο» βλέμμα της ήταν κολλημένο σε κάθε μορφή Τέχνης, περιμένοντας με το ψαλίδι ανά χείρας για να επέμβει. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1910, η λογοκρισία ανέλαβε δράση, για να πιάσει περισσότερη δουλειά σε χρόνια δύσκολα και περίεργα. Εκεί, όμως, που το ψαλίδισμα έδωσε και πήρε, ήταν στην περίοδο της Χούντας.

Η χώρα μπήκε στον «γύψο» και μαζί μπήκε και ο ελληνικός κινηματογράφος, αφού ως μέσο απευθυνόταν σε περισσότερο κόσμο και σε όλα σχεδόν τα κοινωνικά στρώματα. Η 7η Τέχνη κατά την επταετία πέρασε πολλές περιπέτειες και ήταν μονίμως στο στόχαστρο των λογοκριτών. Και δεν ήταν λίγες οι ταινίες που «ψαλιδίστηκαν» λόγω λογοκρισίας.

Διαβάστε την συνέχεια στο newsbeast