Αρμένιοι και Εβραίοι τιμάν την ιστορία τους, Έλληνες και Κύπριοι την ξέχασαν


Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου


Ήταν εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο υποδέχθηκαν η Ελλάδα και η Κύπρος την ανακοίνωση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας στην Αμερικανική Βουλή, ως αποτέλεσμα της οποίας ήταν η αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας ως ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα εναντίον της Ανθρωπότητας, τον περασμένο αιώνα.
Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισαν την αναγνώριση της Γενοκτονίας και στην Αμερική και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου, και μπορεί να το διαπιστώσει κανείς από τις θριαμβολογίες των μέσων ενημέρωσης.


Στις ΗΠΑ ήταν έκδηλη η ανακούφιση των νομοθετών, των διπλωματών και της κοινής γνώμης για την απόδοση Δικαιοσύνης. Ήταν οι σφαγές των ορδών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ενέπνευσαν τον Αδόλφο Χίτλερ για να εκτελέσει το σχέδιο του για την εξαφάνιση όλων των Εβραίων από προσώπου γης.
Οι Τούρκοι έσφαξαν 1,5 εκατ. Αρμένιους και οι ναζί κατέκαψαν 6 εκατ. Εβραίους. Εντυπωσιαστήκαμε και πανηγυρίσαμε για την πολύ μεγάλη νίκη των Αρμενίων, για την οποία βοήθησαν και οι Έλληνες ομογενείς μας, οι οποίοι μαζικά τηλεφώνησαν στα γραφεία βουλευτών και ζήτησαν από τους φιλέλληνες νομοθέτες να υποστηρίξουν το ψήφισμα.
Όλοι ψήφισαν και όλοι έπραξαν το καθήκον τους. Βεβαίως, οι Αρμένιοι είχαν και το απόλυτο «υπερόπλο» μαζί τους. Την τηλεπερσόνα Κιμ Καρντάσιαν, η οποία έπαιξε τον δικό της, εξαιρετικά σημαντικό όπως αποδείχθηκε, ρόλο. Για πολλούς από εμάς που ζήσαμε στην Ουάσιγκτον αυτή την τιτάνια προσπάθεια των Αρμενίων, τα μαθήματα είναι πάρα πολλά.
Το πιο βασικό είναι ότι ούτε οι Αρμένιοι, ούτε οι Εβραίοι επιτρέπουν στους εαυτούς τους να ξεχάσουν τα εγκλήματα των Τούρκων και των Γερμανών. Θυμούνται, διότι ΔΕΝ πρέπει να ξεχνούμε ποτέ τέτοια εγκλήματα. Και πρέπει να θυμίζουμε στους νέους ότι η λήθη θα επιτρέψει στους διεθνείς εγκληματίες να τα επαναλάβουν.
Της προσπάθειας των Αρμενίων ηγήθηκαν οι νέοι. Διότι από τους διασωθέντες δεν ζει, νομίζω, κανένας. Ούτε ένας… Οι νέοι Αρμένιοι άκουσαν τις ιστορίες από τους παππούδες και τις γιαγιάδες, τις άκουσαν από τους γονείς τους και συνέχισαν ένα αγώνα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας πάνω από 100 χρόνια. Πολλοί τους κορόιδεψαν επειδή συνέχιζαν την προσπάθεια για την αναγνώριση. Πολλοί τους λοιδόρησαν. Πολλοί τους συμβούλευσαν ότι ρίχνουν αυγά στον τοίχο. Δεν άκουσαν κανένα.

Διαβάστε τη συνέχεια στο hellasjournal, μέσω slpress

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.