Όταν τη δεκαετία του 1970 η Άγκυρα ξεκλήριζε τους Κούρδους της Τουρκίας

Γράφει ο Βαγγέλης Γεωργίου

Ενδεχομένως η αγριότητα, με την οποία ο τουρκικός στρατός συμπεριφέρθηκε στους Κούρδους της Συρίας να έχει χειρότερο προηγούμενο. Περνώντας τα σύνορα της Τουρκίας και ανηφορίζοντας στην επαρχία του Ντιγιαρμπακίρ, σε ένα μικρό χωριό της επαρχίας, Τούρκοι στρατιώτες αναγκάζουν έναν Κούρδο πατέρα να παρακολουθήσει τον γιο του να βασανίζεται.
Μην αντέχοντας το θέαμα τρέχει πάνω στον ανήμπορο γιο του, που ήταν πεσμένος στο έδαφος, για να τον προστατέψει. Οι εξαγριωμένοι φαντάροι διέλυσαν το κεφάλι του δύσμοιρου πατέρα με τους υποκόπανους των όπλων. Ύστερα από λίγες μέρες ο γέροντας ξεψύχησε σε κλινική.

Ήταν ένα από τα χιλιάδες περιστατικά που έλαβαν χώρα στη νοτιοανατολική Τουρκία, απέναντι από το Αφρίν, τον Απρίλιο του 1970. Τότε, 4.000 Τούρκοι κομάντος και στρατοχωροφύλακες, με την υποστήριξη ελικοπτέρων, βομβαρδιστικών αεροπλάνων και οχημάτων εισέβαλαν στα κουρδικά χωριά και την πόλη Σιλβάν με το πρόσχημα ότι έψαχναν όπλα αντικαθεστωτικών. Στην πραγματικότητα ήταν ένα επαρχιακό πογκρόμ για να "καθαρίσει" η περιοχή.

Λίγους μήνες μετά, το Τουρκικό Εργατικό Κόμμα, που υποστήριζε τα δικαιώματα όλων των πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των Κούρδων, φώναζε ότι ο «οι φασιστικές κυβερνήσεις που εκπροσωπούν τις άρχουσες τάξεις εφαρμόζουν πολιτική καταπίεσης, τρομοκρατίας και αφομοίωσης στον κουρδικό λαό, και η τακτική αυτή μεταβάλλεται συχνά σε απάνθρωπη, βάναυση, μεταχείριση». Μιλάμε για μια περίοδο που οι τουρκικές κυβερνήσεις επιζητούσαν στενότερους δεσμούς με την ΕΟΚ ακόμα και ένταξη. Την ίδια στιγμή λάμβανε χώρα μια μακάβρια πρωτοτυπία: διαρκείς μαζικές διώξεις και εκτελέσεις πολιτών και εδικά Κούρδων. Γιατί όμως τόσο μένος για τους Κούρδους;

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress