Στην ίδια φιλοαμερικανική τροχιά με τον Τσίπρα ο Μητσοτάκης

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

Η «επίθεση απέραντης φιλίας» από την πλευρά των ΗΠΑ προς την Ελλάδα, είναι σημαντική, όταν την συγκρίνει κανείς και με άλλες χώρες, που είχαν παραδοσιακές σχέσεις με τη χώρα μας, όπως η Ρωσία, αλλά και την Κίνα, η οποία διαθέτει και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Η «επίθεση» αυτή φαίνεται πως περισσότερο είναι οικονομική στοχεύοντας σε επενδύσεις, αλλά στην πραγματικότητα αφορά και τις στρατιωτικές και στρατηγικές σχέσεις της Ελλάδας και των ΗΠΑ.

Υπό άλλες συνθήκες, ο υπουργός Εμπορίου Γουίλμπορ Ρος, που υπουργοποιήθηκε λόγω της στενής φιλίας του με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, δεν θα περιλάμβανε την Ελλάδα στις χώρες τις οποίες θα επισκεπτόταν. Τα νέα δεδομένα, και η επιμονή του πρέσβη Τζέφρι Πάιατ για την ανάγκη να ενισχυθεί η νέα ελληνική κυβέρνηση, όπως και τα προβλήματα που δημιουργεί η Τουρκία, ανάγκασε τους Αμερικανούς να αναζητήσουν ξανά τους «πιστούς συμμάχους» τους.

Έχουν να λένε διάφορες ιστορίες για το πως πείστηκε ο Αλέξης Τσίπρας να προτιμήσει την Ουάσιγκτον και όχι τη Μόσχα. Όλες έχουν μία δόση αλήθειας, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι η συνάντηση του με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και η ωμή γλώσσα που χρησιμοποίησε, δεν άφησε περιθώρια στον προηγούμενο πρωθυπουργό της χώρας μας. Αυτό δεν σημαίνει, ότι όσοι υπηρετούν την αμερικανική εξωτερική πολιτική δεν χρησιμοποιούν αυτή την ωμή γλώσσα…

Μετά τον κ. Ρος, ο οποίος βασικά σκέφτεται μόνο οικονομικά και επιχειρηματικά και δεν έχει πρόβλημα να συνομιλήσει με τον οποιονδήποτε και να συμφωνήσει μαζί του -ακόμα και αν αυτός είναι ο Ταγίπ Ερντογάν- θα ακολουθήσει το πρώτο δεκαήμερο Οκτωβρίου, ο υπουργός Εξωτερικών, Μαικ Πομπέο, ο οποίος -και αυτός- είναι καθημερινός συνομιλητής του κ. Τραμπ, αν και λόγω της Τουρκίας οι σχέσεις τους δοκιμάστηκαν. Ο κ. Πομπέο συνεχίζει να πιστεύει ότι η αγορά των ρωσικών S-400 από την Τουρκία είναι μία πράξη αντισυμμαχική και πρέπει με κάποιο τρόπο η Αμερική να αντιδράσει.

Δεν θεωρεί, με λίγα λόγια, αρκετή την ακύρωση της συμμετοχής της Τουρκίας στο πρόγραμμα κατασκευής των F-35, που ήταν και ένα καλό κτύπημα στην τουρκική οικονομία, αφού απώλεσε 9 και πλέον δισεκατομμύρια σε έσοδα της πολεμικής της βιομηχανίας. Οι αντίπαλοι του κ. Ερντογάν στην Ουάσιγκτον, πιστεύουν ότι οι επιπτώσεις ειδικά για την πολεμική αεροπορία είναι πολύ μεγαλύτερες.

Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι η αμερικανική κυβέρνηση είναι έτοιμη για να προχωρήσει σε μία ισχυρή στρατηγική συνεργασία με την Ελλάδα, που βεβαίως δεν θα έχει τόσο σχέση με την κατάσταση των τουρκοαμερικανικών σχέσεων, όσο με τη συνειδητοποίηση από την πλευρά των Αμερικανών ότι δεν πρέπει να βάζουν όλα τα κουκιά τους στο ίδιο καλάθι. Ο μεγάλος στόχος είναι η στρατηγική συμμαχία με χώρες της ανατολικής Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένων της Κύπρου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου, σε πρώτη φάση.

Αλλά ο ειδικός στόχος είναι μία άλλου είδους συνεργασία με την Ελλάδα, η οποία είναι χώρα πρώτης γραμμής για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η αμερικανική πλευρά θα δηλώσει επίσημα την αφοσίωσή της σε αυτή τη σχέση και απ’ εκεί και πέρα ακολουθούν τα όποια οφέλη μπορέσει να αποκομίσει η Ελλάδα.