Ντίνος Χριστιανόπουλος: απόγευμα
Ήταν ωραίο εκείνο το απόγευμα
με την ατέλειωτη συζήτηση στο πεζοδρόμιο.
με την ατέλειωτη συζήτηση στο πεζοδρόμιο.
Τα πουλιά κελαηδούσαν,
οι άνθρωποι πέρναγαν,
τ’ αυτοκίνητα τρέχανε.
οι άνθρωποι πέρναγαν,
τ’ αυτοκίνητα τρέχανε.
Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος
Στο απέναντι παράθυρο το ράδιο έπαιζε ρεμπέτικα
και το κορίτσι του διπλανού μας τραγούδαγε το ντέρτι του.
Φυλλορροούσε η ακακία κι ευώδιαζε το γιασεμί
και μες στην τάπια τα παιδιά παίζαν κρυφτούλι
και τα κορίτσια γύρναγαν σκοινί —
παίζαν στην τάπια και δεν ξέραν από θάνατο
παίζαν στην τάπια και δεν ξέραν από τύψη,
κι εγώ τους αγάπησα πολύ τους ανθρώπους εκείνο το απόγευμα,
δεν ξέρω γιατί,
πολύ τους αγάπησα,
σαν ένας μελλοθάνατος.
και μες στην τάπια τα παιδιά παίζαν κρυφτούλι
και τα κορίτσια γύρναγαν σκοινί —
παίζαν στην τάπια και δεν ξέραν από θάνατο
παίζαν στην τάπια και δεν ξέραν από τύψη,
κι εγώ τους αγάπησα πολύ τους ανθρώπους εκείνο το απόγευμα,
δεν ξέρω γιατί,
πολύ τους αγάπησα,
σαν ένας μελλοθάνατος.
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια: