Ιστορική συνάντηση Τραμπ – Κιμ


Γράφει ο Λεωνίδας Βατικιώτης

Ας πάρουμε σοβαρά την κριτική που ασκήθηκε στον αμερικανό πρόεδρο ότι η επίσκεψη του, την Κυριακή 1 Ιουλίου, στην αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη που χωρίζει τη Βόρεια από τη Νότια Κορέα και είναι η πρώτη επίσκεψη εν ενεργεία αμερικανού προέδρου στερούταν περιεχομένου μιας και δεν υπογράφτηκε καμιά συμφωνία κι αποσκοπούσε αποκλειστικά και μόνο στη δημιουργία εντυπώσεων.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

 Ας θεωρήσουμε βάσιμη επίσης και την άλλη κριτική που του ασκήθηκε ότι το ζητούμενο από την μεριά του ήταν να εμφανιστεί ως ειρηνοποιός και ικανός να διευθετεί με διαπραγματεύσεις μείζονες συγκρούσεις, την ίδια ώρα που σε κάθε άλλο μέτωπο ο Τραμπ λειτουργεί σαν ταύρος σε υαλοπωλείο.
Ακόμη κι αν αποδειχθούν αληθινές αυτές οι επικρίσεις, στην περίπτωση δηλαδή που οι συνομιλίες αποβούν άκαρπες, ακόμη και τότε η συνάντηση του Τραμπ με τον Κιμ δείχνει ότι η ένταση δεν αποτελεί μονόδρομο! Αποδεικνύει ότι ακόμη και μια ηγεσία που έχει αποκοπεί από διεθνείς οργανισμούς και λογοδοτεί ελάχιστα εντός κι εκτός των συνόρων της, όπως η βορειοκορεάτικη, είναι διατεθειμένη να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου. Κι από την άλλη, η απειλή άσκησης βίας που λειτουργεί σαν συγκοινωνούν δοχείο με τα υστερικά πρωτοσέλιδα και τους φοβικούς τίτλους, δεν αποτελεί καν την ενδεδειγμένη λύση, με κριτήριο αποτελεσματικότητας.
Υπάρχει ωστόσο και η ουσία. Η συνάντηση των δύο ηγετών στην αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη πλάτους 2,5 χιλιομέτρων που είναι ακόμη σπαρμένη με 2 εκ. νάρκες ήταν η τρίτη στη σειρά. Η πρώτη συνάντηση διεξήχθη στην Σιγκαπούρη σχεδόν ένα χρόνο πριν κι η δεύτερη στο Ανόι. Η διαδικασία είχε παγώσει μέχρι που ο Τραμπ επιστρέφοντας από τη σύνοδο των 20 πλουσιότερων κρατών του κόσμου στην Οσάκα αποφάσισε να κάνει μια στάση στην Κορέα, λόγω του αδιεξόδου που προέκυψε όταν ο αμερικανός πρόεδρος απέρριψε την πρόταση του Κιμ που εν συντομία έλεγε πάγωμα των πυρηνικών κι όχι καταστροφή τους, έναντι ακύρωσης των οικονομικών κυρώσεων σε βάρος της Κορέας.
Ο οικονομικές κυρώσεις που έχει επιβάλλει το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών από το 2017 εναντίον της Βόρειας Κορέας έχουν προκαλέσει τεράστια οικονομικά προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας. Με βάση έκθεση νοτιοκορεάτικου ινστιτούτου που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα, οι εξαγωγές στην Κίνα, που αποτελούν το 90% σχεδόν των συνολικών εξαγωγών της χώρας, έχουν σχεδόν καταρρεύσει, με αποτέλεσμα την έλλειψη σκληρού νομίσματος για εισαγωγές που θα καλύπτουν τις εσωτερικές ανάγκες. Ακριβή οικονομικά στοιχεία δεν είναι διαθέσιμα επειδή η Πιονκγιάνγκ δεν δίνει τίποτε αξιόπιστο στη δημοσιότητα. Οι εκτιμήσεις των νοτιοκορεατών, που έχουν κάθε λόγο να ενδιαφέρονται για τον κίνδυνο μιας ανθρωπιστικής κρίσης καθώς οι ίδιοι θα πρέπει να διαχειριστούν τα προσφυγικά καραβάνια, προέρχονται είτε από την Κίνα ή από δευτερογενείς πηγές. Οι διατυπώσεις του ωστόσο δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τις δραματικές επιπτώσεις των κυρώσεων: «Οι κυρώσεις που είναι σε εφαρμογή επηρεάζουν την οικονομία της Βόρειας Κορέας πιο σοβαρά από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν. Αν συνεχιστούν, η οικονομία της Βόρειας Κορέας μπορεί να αντιμετωπίσει σοβαρή οικονομική κρίση, ένα δεύτερο κύμα κατάρρευσης εισοδημάτων και μια επακόλουθη κρίση».
Το ενδιαφέρον του Κιμ επομένως για τον τερματισμό των κυρώσεων, εξ ορισμού άδικων μιας και άλλες δυνάμεις που εντάχθηκαν βάσει τετελεσμένων στο κλαμπ των πυρηνικών δυνάμεων όπως το Ισραήλ ουδέποτε υπέστησαν ανάλογα τιμωρητικά μέτρα, συναρτάται ευθέως με την ευημερία των πολιτών του, τη συνοχή και τη σταθερότητα του ιδιόρρυθμου αυτού καθεστώτος. Αυτό πιθανά είχε κατά νου ο Τραμπ όταν αποχώρησε από την προηγούμενη συνάντηση το Φεβρουάριο δηλώνοντας ότι δεν έχει κανένα λόγο να βιάζεται.
Δημοσίευμα ωστόσο των New York Times, που όσο κι αν λόγω της έχθρας τους με τον Τραμπ δεν αποτελούν προσφιλές Μέσο του Λευκού Οίκου διατηρούν ωστόσο διαύλους επικοινωνίας και κυρίως αξιόπιστες πηγές, έγραψαν ότι η πρόταση που θα συζητηθεί στις διαπραγματεύσεις που θα ξεκινήσουν εντός του Ιουλίου μεταξύ των στελεχών των δύο κυβερνήσεων, είναι αυτή που απορρίφθηκε τον Φεβρουάριο στο Ανόι: πάγωμα των βορειοκορεάτικων πυρηνικών στα σημερινά επίπεδα, 20 ως 60, έναντι σταδιακής άρσης των οικονομικών κυρώσεων. Ο διάβολος φυσικά, όπως πάντα, κρύβεται στις λεπτομέρειες και η συζήτηση θα επικεντρωθεί από την μια μεριά στον ορισμό της έννοιας του παγώματος, με την βορειοκορεάτικη κυβέρνηση να τον περιορίζει στις εγκαταστάσεις του Γιονγκμπγιόν και την αμερικανική πλευρά να ζητάει τον πλήρη τερματισμό κάθε σχετικής δραστηριότητας που περιλαμβάνει και τις εγκαταστάσεις του Κανγκσόν, όπου οι αμερικανικές και νοτιοκορεάτικες υπηρεσίες πιστεύουν ότι εκεί γίνεται η παραγωγή ουρανίου. Από την άλλη, η συζήτηση θα αφορά και το εύρος των προς άρση κυρώσεων. Η Ουάσιγκτον θα προτείνει κατά την προσφιλή της τακτική άρση με το σταγονόμετρο και κατόπιν αυστηρότατων ελέγχων.
Ακόμη ωστόσο κι αυτή επιλογή δέχθηκε ισχυρή αμφισβήτηση. Πρωταγωνιστής ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Τραμπ, που αποτελεί πηγή παγκόσμιας ανασφάλειας, Τζον Μπόλτον ο οποίος έσπευσε να αποκλείσει μια τέτοια επιλογή ως βάση των διαπραγματεύσεων. Τίποτε λιγότερο από καταστροφή των βορειοκορεάτικων πυρηνικών, δεν αποτελεί βάση για τον ίδιο, που εκφράζει τις πιο εμπρηστικές, επιθετικές τάσεις του αμερικανικού κατεστημένου. Το τι ακριβώς θα γίνει, θα φανεί τις επόμενες μέρες… Χρειάζεται όμως να αναφέρουμε ότι η συμφωνία που υπογράφτηκε επί Μπιλ Κλίντον το 1994 άντεξε 5 ολόκληρα χρόνια…
 Πηγή: Νέα Σελίδα, μέσω leonidasvatikiotis

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.