Πλην Λακεδαιμονίων… η εκκωφαντική σιωπή για τις διώξεις στελεχών ΛΑΕ και Δεν Πληρώνω και η ηθική ήττα της αριστεράς

Γράφει ο Ανδρέας Ζαφείρης

Σιωπή από το ΚΚΕ. (Δεν περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η στάση αυτή δεν πρέπει να επισημανθεί).

Σιωπή από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-κεντρικά. (Προφανώς λόγω προεκλογικής περιόδου. Είναι μάλλον γεγονός ότι, παρά τις αντίθετες διακηρύξεις, η περίοδος «ιεραρχεί», δυστυχώς λανθασμένα, επιλογές και κινήσεις).

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Σιωπή- όμως- και από τις οργανώσεις/συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Σιωπή  από όλες τις υπόλοιπες οργανώσεις-συλλογικότητες της αριστεράς, οποιαδήποτε ιδεολογικής αναφοράς. (Συνολικά στη χώρα ξεπερνούν τις 40).

Σιωπή από τον αντιεξουσιαστικό χώρο.

Σιωπή από συλλογικότητες «δικαιωματικές»,«κινηματικές» ή αλληλεγγύης.

Σιωπή από τις εφημερίδες της αριστεράς.

Σιωπή από ιστοσελίδες/blog που αναφέρονται (έμμεσα ή άμεσα) στην αριστερά.

Σιωπή από συνδικαλιστικές παρατάξεις (ανεξάρτητες , θεωρητικά, από κομματικούς φορείς).

Σιωπή από δημοτικές παρατάξεις (επίσης και εξίσου ανεξάρτητες).

Σιωπή από μεμονωμένες «προσωπικότητες», διανοούμενους, δημοσιογράφους της ευρύτερης αριστεράς, χωρίς κομματική ένταξη.

Σιωπή από «εγκλωβισμένους», (χωρίς αυταπάτες- “shy SYRIZA”).

Όμως η πιο εκκωφαντική σιωπή, είναι η σιωπή στα social media, όχι των ηγεσιών, αλλά του κόσμου της αριστεράς και των κινημάτων. Αυτό είναι το πιο τρομακτικό.

Δείγμα της βαθιάς «οπαδοποίησης» του κόσμου της αριστεράς. Μιας «οπαδοποίησης»-δείγμα-με τη σειρά της- της ουσιαστικής κρίσης που διατρέχει πλέον όχι μόνο της ηγεσίες αλλά και το ίδιο το κοινωνικό σώμα της αριστεράς.

Μια κρίση  στο επίπεδο της ηθικής (και όχι μόνο πολιτική, οργανωτική, ιδεολογική), στο επίπεδο εκείνο δηλαδή, που αποτελούσε το συγκριτικό πλεονέκτημα της αριστεράς στην κοινωνία.

Όταν αναζητάς, σαν άλλος Διογένης, έστω και μία ανάρτηση αλληλεγγύης, έστω και σαν προσωπικό σχόλιο, σημαίνει, δυστυχώς, ένα και μόνο:  η αριστερά και η αλληλεγγύη στη χώρα δε νοσούν απλά. Είναι σε κλίνη επιθανάτια.

Καληνύχτα Κεμάλ…

Υ.Γ. Φυσικά, το φαινόμενο αυτής της σιωπής δεν είναι παρά μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Σύμπτωμα, ανάμεσα σε πολλά άλλα, του ουσιαστικού, (της ηθικής ήττας) που διατρέχει κάθετα και οριζόντια, ότι έχει απομείνει. Η λίστα των παθογενειών δεν έχει τέλος, πλέον. Και εάν η κοσμοθεωρία μας διδάσκει να είμαστε «απαισιόδοξοι με τη νόηση, αισιόδοξοι με τη βούληση», ελάχιστα στη περίοδο που διανύουμε συνηγορούν σε κάτι τέτοιο.

Ας τα αναδείξουμε. Κι ας συγκροτηθεί, η ελάχιστη ενότητα, γύρω τους.

Πηγή