Η εμφάνιση της αποτυχημένης νεοφιλελεύθερης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του δικτάτορα Πινοσέτ, ως "νέα" στην Ελλάδα
Του Κώστα Νικολάου
Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ιδίως στην ανώτατη εκπαίδευση, ήταν από τους θεμελιώδεις τομείς εφαρμογής του νεοφιλελευθερισμού στη Χιλή. Τα βασικά της σημεία ήταν:
1) Η εκπαίδευση, που εθεωρείτο προηγουμένως δημόσιο αγαθό, εμπορευματοποιήθηκε και ανασυγκροτήθηκε ως ιδιωτική επένδυση που αποφέρει καθαρά ιδιωτικά κέρδη
2) Η ελεύθερη αγορά θα βελτιστοποιούσε την εκπαίδευση και θα απέκλειε τα εκπαιδευτικά ιδρύματα από την κρατική στήριξη
3) Με την πάροδο του χρόνου, η χρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης συρρικνώθηκε συστηματικά προκειμένου να δημιουργηθεί ένα εκπαιδευτικό κενό και να καλυφθεί από ιδιωτικές επιχειρήσεις
4) Οι πρυτάνεις στα πανεπιστήμια επιφορτίστηκαν με την εκκαθάριση των διαφωνούντων διδασκόντων και φοιτητών
5) Η πανεπιστημιακή εκπαίδευση θεωρήθηκε πολυτέλεια και "η εξαίρεση για τους νέους". "Εκείνοι που απολαμβάνουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει να πληρώσουν γι 'αυτό"
6) "Ο ανταγωνισμός αποτελεί ισχυρό κίνητρο για την προσωπική επιτυχία των ανθρώπων και το ίδιο ισχύει για τα σχολεία"
7) Προϋπόθεση για αυτό το όραμα των μονομάχων της παιδείας ήταν ο αποκλεισμός της κρατικής εποπτείας και ο "έμμεσος έλεγχος της ακαδημαϊκής ποιότητας, με την τόνωση του ανταγωνισμού μεταξύ των πανεπιστημίων", δηλαδή, ανατέθηκε η ρύθμιση και εποπτεία στην αγορά
8) Η χώρα γέμισε από ιδιωτικά πανεπιστήμια, ινστιτούτα και κέντρα επαγγελματικής μάθησης, που διαφημίζονταν στην τηλεόραση, σε εφημερίδες, στο μετρό, σε διαφημιστικές πινακίδες. Οι διαφημίσεις τους είναι εξίσου γνωστές με αυτές της Coca-Cola. Αυτά τα ιδιωτικά ιδρύματα ανταγωνίζονταν για τα χρήματα των φοιτητών και έτσι, μείωσαν τις ακαδημαϊκές απαιτήσεις τους για εισαγωγή των φοιτητών σε αυτά
9) Τα ιδρύματα που παράγουν την καλύτερη έρευνα και διατηρούν τα υψηλότερα ακαδημαϊκά πρότυπα συνέχισαν να είναι τα παραδοσιακά δημόσια πανεπιστήμια της Χιλής
10) Η Χιλή κατέληξε να έχει την ακριβότερη τριτοβάθμια εκπαίδευση και μια από τις χειρότερες στον κόσμο. Ανά σπουδαστή, η χώρα δαπανά λιγότερο από κάθε άλλη και ο σπουδαστής ξοδεύει τα περισσότερα.
11) Οι οικογένειες των ανώτερων και μεσαίων τάξεων όχι μόνο πληρώνουν για να χωρίσουν τα παιδιά τους από τους φτωχότερους φοιτητές, αλλά οι οικογένειες φτωχών φοιτητών δαπανούν συγκλονιστικά μέρη του εισοδήματός τους σε δαπανηρά ιδιωτικά σχολεία για να εξασφαλίσουν ότι τα παιδιά τους θα σπουδάσουν με την ελίτ.
12) Αντί της εκπαιδευτικής αριστείας, το «κοινωνικό status» είναι το κριτήριο με το οποίο οι καταναλωτές επιλέγουν τα σχολεία των παιδιών τους. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! Αυτού του είδους η «εκπαίδευση» είναι που μετράει!
Δεν υπάρχουν σχόλια: