Η γυναικεία χειραφέτηση δε κρύβεται σε κανένα τηλεφωνικό κατάλογο

Του Μάκη Γεφυρόπουλου

Καλλίγραμμο πόδι μπροστά. Στήθος προτεταμένο και χαμόγελο παιχνιδιάρικο, με τη γλώσσα του σώματος να υποδηλώνει μία «αθώα» ερωτική υπακοή, πανέτοιμη ανά πάσα στιγμή να ανταποκριθεί στα λάγνα κελεύσματα των κυρίαρχων αρσενικών.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Πίσω και πέρα από μία επιφανειακή βελτίωση της θέσης της γυναίκας στον επαγγελματικό και κοινωνικό τομέα, ο ταλαιπωρημένος δυναμισμός της, εξακολουθεί να περιορίζεται στα στενά όρια που τον υποβάλει το φαινόμενο της εικονιζόμενης «χαρωπής», διαφημιστικής εμποροπανήγυρης.

Η επιθυμητή γυναίκα των αυταρχικών πατριαρχικών στερεοτύπων είναι εκείνη που στο ζύγι αποτιμάται με τις αποδεκτές αναλογίες ενός εμφανίσιμου μοντέλου, με τα χαρακτηριστικά ωστόσο της ορθής κριτικής σκέψης και ευφυίας να κρίνονται περιττά και επομένως να αφαιρούνται με συνοπτικές, βάναυσες διαδικασίες από την εξίσωση για το τι είναι κοινωνικά αποδεκτό και όχι.

Η «ωραία» εμφάνιση, όπως τουλάχιστον αυτή τονίζεται σύμφωνα με τα καταναλωτικά πρότυπα της σύγχρονης κοινωνίας του αγοραίου θεάματος, δεν είναι από μόνη της καταδικαστέα, με την έννοια ότι η ευχαρίστηση του αμφιβληστροειδή είναι καθαρά θέμα αισθητικής.

Το πρόβλημα ξεφεύγει και λαμβάνει διαστάσεις εκφυλιστικής παθογένειας, καθορίζοντας παράλληλα τη ζωή μυριάδων γυναικών, κάθε φορά που αποπειράται να καπελώσει τις πνευματικές ικανότητες προς τέρψη των αδηφάγων σαδομαζοχιστικών τάσεων που διέπουν την αστική μας πραγματικότητα.

Όταν δηλαδή, η υποκειμενικότητα της ομορφιάς αντικειμενοποιείται και ανοίγει ή κλείνει επαγγελματικές και διαπροσωπικές πόρτες κατά το δοκούν, τότε η ευτυχία εξακοντίζεται στους στενωπούς της δυστυχίας και παίρνει τη κάλπικη μορφή μίας βολικής εθελόδουλης «γλάστρας» που νεύει καταφατικά στις παραγγελιές των αφεντικών της ή μετατρέπεται σε μία φυλακισμένη δούλα και νοικοκυρά που χρησιμοποιείται από τον κουβαλητή άνδρα της, μονάχα ως σκεύος ηδονής και αναπαραγωγής.

Ο δρόμος που οδηγεί στην πλέρια χειραφέτηση της γυναίκας και κατ’ επέκταση του ανθρώπου, είναι ακόμα δυσοίωνα μακρύς. Ο αγώνας προς την ελευθερία προϋποθέτει κόπο και θαρραλέες πράξεις μέχρι να φτάσει να γίνει κτήμα σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.

Οι barbies όμως έχουν πεθάνει. Ζήτω οι «φυσιολογικές», μα ανεξάρτητες γυναίκες.

Πηγή