Ντόμινο. Γράφει ο Πιτσιρίκος

Γράφει ο Πιτσιρίκος 

Ο χρόνος έχει αρχίζει να κυλάει πια ανάποδα. Η γειτονιά μας μοιάζει με ένα ντόμινο, όπου το ένα πούλι ετοιμάζεται να γκρεμίσει το διπλανό του, με την πτώση του.

Ακόμα κι όλη η ηλιθιότητα του κόσμου που έχει μαζευτεί στο ελληνικό διαδίκτυο δεν μπορεί να κρύψει τους απίστευτους κινδύνους που παραμονεύουν, για να ξεσκίσουν ό,τι άφησε ζωντανό πίσω της η οικονομική κρίση που έγινε πια μια «κανονική» κατάσταση.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Μετά το «τέλος» των μνημονίων, όλοι κάνουν πως δεν βλέπουν τον ελέφαντα που έχει στρογγυλοκαθίσει μέσα στο δωμάτιο και δεν πρόκειται να μας αδειάσει την γωνιά για τα επόμενα 40 χρόνια.

Ο ελέφαντας αυτός έχει όνομα, και μάλιστα όνομα σιδηρόδρομο.

Είναι η πτώση του ΑΕΠ κατά 25% τα χρόνια που ακολούθησαν την «παράξενη» χρεοκοπία του 2010.

Είναι επίσης η κατάρρευση του τραπεζικού και του ασφαλιστικού συστήματος, μαζί με την καταστροφή της όποιας παραγωγικής βάσης υπήρχε παλαιότερα.

Είναι οι 500 με 700 χιλιάδες νέων -ως επί το πλείστον- και καταρτισμένων Ελλήνων που έφυγαν στο εξωτερικό και δεν θα επιστρέψουν πίσω όπως η φίλη η Ελένη (καλή πατρίδα Ελένη!) από την Ολλανδία.

Είναι όλοι εκείνοι που ετοιμάζονται να φύγουν και εκείνοι που θα συνεχίζουν να φεύγουν τα επόμενα χρόνια.

Είναι το χρέος που, σε πείσμα της σκληρής λιτότητας, των περικοπών και της «βοήθειας» των δανειστών-εταίρων αυξάνεται συνεχώς, όχι μόνο ως ποσοστό του ΑΕΠ αλλά και σε απόλυτες τιμές.

Πάνω από 10 δισ. τον χρόνο!

Είναι η σκληρή επιτήρηση των δανειστών και των αγορών που δεν αφήνει κανένα περιθώριο ανάσας.

Μα το σπουδαιότερο από όλα, είναι η ήττα και η παραίτηση ολόκληρης της κοινωνίας, που μετουσιώνεται σε ιδιωτεία και κρετινισμό, αρρώστια που απειλεί να διαλύσει και θα διαλύσει τα πάντα.

Στην Ελλάδα διαβάζω, η Παναγία βάζει το χέρι της όποτε και όπου γουστάρει, για τα υπόλοιπα δεν δίνει ούτε μία δεκάρα τσακιστή.

Απελευθερώνει τους δύο στρατιωτικούς που κρατούσαν οι Τούρκοι εδώ και 5 μήνες, δίνει την πρόκριση στην ΑΕΚ και στον ΠΑΟΚ και τιμωρεί τον Ερντογάν για την συμπεριφορά του απέναντι στον ελληνισμό, συντρίβοντας την τουρκική οικονομία.

Στην σημερινή Ελλάδα -γράφω στην σημερινή λες και στο παρελθόν συνέβαινε κάτι το διαφορετικό- όλοι οι ανόητοι έχουν λόγο και θέση εξουσίας για να λένε την παπαριά τους με ύφος χιλίων καρδιναλίων και χωρίς αντίλογο από κανέναν.

Δεν είναι μονάχα οι πολιτικοί – Τρίπρες, Μητσοτάκηδες και λοιπή παρέα των σιχαμένων.

Δεν είναι ούτε καν οι δημοσιοκάφροι αιώνιοι κωλoγλείφτες των αφεντικών τους και οι … κάθε λογής «σοβαροί αναλυτές» που χαίρονται με την διαφαινόμενη οικονομική κατάρρευση και πιθανή αποσταθεροποίηση της Τουρκίας, πιστεύοντας οι ανόητοι πως η κατεστραμμένη και διαλυμένη χώρα μας θα βρει την ευκαιρία και θα αναλάβει ηγετικό ρόλο στην περιοχή.

Ποντάρουν οι άρρωστοι στην στήριξη του Τράμπ, ενός αδίστακτου κι ευφυούς ψυχάκια που δεν πιάνει φιλίες ούτε με τον ίδιο του τον κώλo και παίζει διαρκώς το “chicken game”, αδιαφορώντας επιδεικτικά για τους κινδύνους που ενέχει η πολιτική του.

Ποντάρουν στην υποστήριξη ενός τύπου που στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής θυμίζει έντονα τον Αδόλφο Χίτλερ την ταραγμένη δεκαετία του 1930.

Οι ΗΠΑ συμπεριφέρονται πολύ επικίνδυνα και τυχοδιωκτικά και δείχνουν να μην υπολογίζουν στο ελάχιστο ούτε την περιφερειακή ούτε την παγκόσμια ειρήνη.

Η Τουρκία είναι απλά η αρχή, ένα κομμάτι μονάχα του παζλ το οποίο θα αρχίσει να αποκαλύπτεται σταδιακά μέσα στους επόμενους μήνες του χρόνου.

Οι Αμερικανοί στοχεύουν στην αποσταθεροποίηση της Τουρκίας αλλά στο βάθος προετοιμάζονται για την αποσταθεροποίηση του Ιράν.

Τα πρώτα μέτρα ενάντια στην Τεχεράνη άρχισαν να εφαρμόζονται και θα κλιμακωθούν επικίνδυνα τον Νοέμβριο, όταν στις κυρώσεις θα προστεθούν και οι εξαγωγές των πετρελαιοειδών.

Για τους Αμερικανούς, όποια ξένη εταιρεία διατηρεί οικονομικές συναλλαγές με το Ιράν, θα αποκλείεται αυτόματα από την αγορά των ΗΠΑ.

Ο Τραμπ επιχειρεί να στραγγαλίσει οικονομικά και να αποσταθεροποιήσει πολιτικά και κοινωνικά το Ιράν.

Σε αυτό το σχέδιο μπορεί να συνεισφέρουν και οι «νέγροι» του Τράμπ στην περιοχή με πρώτους και καλύτερους τους Ισραηλινούς που μοιάζουν έτοιμοι -και με το αζημίωτο φυσικά -να βομβαρδίσουν και μερικές «πυρηνικές» εγκαταστάσεις του Ιράν, αν οι συνθήκες το απαιτήσουν.

Χθες συναντήθηκα με έναν Ιρανό συνάδελφο που μόλις επέστρεψε από τις διακοπές που έκανε στην πατρίδα του.

Ο κόσμος ούτε φοβάται, ούτε τσαμπακαλεμένος είναι.

Ζούμε όλοι, μου φαίνεται, την τελευταία μας ήμερα αδιάφορα σαν να ήταν μια οποιαδήποτε κοινή μέρα.

Ξορκίζουμε το κακό, προσποιούμενοι ότι δεν υπάρχει.

Αυτούς θα τους σώσει ο Αλλάχ κι εμάς ο τριαδικός μας θεός που είναι τελικά ένας.

Έχει γεμίσει ο πλανήτης από εκλεκτούς του θεού λαούς.

Όλοι έχουν από ένα μοναδικό ρόλο στην θεϊκή παράσταση να παίξουν, από τους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς μέχρι τους Έλληνες, τους Ρώσους και τους κάθε εθνικότητας μωαμεθανούς.

Όλοι εκλεκτοί!

Κοινωνίες εξοπλισμένες με τεχνολογίες αιχμής –smartphones και πανίσχυρα PCs – με νοοτροπίες όμως Μεσαίωνα.

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

Υ.Γ. Γελοιότερος όλων ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Βγήκε ο αθεόφοβος και είπε πως η απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών ήταν δώρο της Παναγίας στον ελληνικό λαό. Λίγους μήνες νωρίτερα έστελνε τις ευχές του στα τουρκικά στρατεύματα που εισέβαλαν στην Συρία και διαβεβαίωνε τον Ερντογάν πως προσεύχονταν για την επιτυχή έκβαση των επιχειρήσεων. Λίγες ημέρες μετά οι Τούρκοι κατέλαβαν την κουρδική πόλη Αφρίν στην Συρία. Μάλλον οι Παναγιά η Αθεόφοβη τους βοήθησε κι αυτούς. Ε ρε, τραγόπαπες!

(Φίλε Ηλία, οι πάντες αισθάνονται εκλεκτοί. Όχι μόνο οι λαοί αλλά και ο κάθε πολίτης σε κάθε λαό. Με την ιδιωτεία και τον ατομικισμό να σαρώνουν, έχει γεμίσει ο πλανήτης εκλεκτούς. Είναι αξιοπερίεργο πως όσο περισσότερο αποθεώνεται η διαφορετικότητα, τόσο πιο ίδιοι γίνονται οι άνθρωποι. Ηλία, η ελληνική κοινωνία είναι βαριά καθυστερημένη. Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια και Facebook. Η Παναγία ελευθέρωσε τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς αλλά ο Τσίπρας έκαψε τους ανθρώπους στο Μάτι· είχε ρεπό η Παναγία εκείνη τη μέρα. Ηλία, δεν ξέρω αν έχει πια νόημα να σχολιάζουμε το οτιδήποτε. Καλά, εγώ σχολιάζω γιατί το βρίσκω διασκεδαστικό. Πάντως, μου αρέσουν πολύ αυτοί που κάνουν μακρόχρονα σχέδια, λες και δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει και τι έρχεται. Ηλία, όπως έγραψα πριν από μερικά χρόνια, «Είμαστε η γενιά που έζησε σαν να μην υπήρχε αύριο. Και τελικά, δεν υπήρχε.”. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου.)

Πηγή