Άναψε το τσιγάρο

Συγγραφέας: Π. Λ.

Εκείνο το βλέμμα με το τσιγάρο στο στόμα… Εκείνος ο ύστατος χαιρετισμός με το τσιγάρο αναμμένο, θα πρέπει να τοιχοκολληθεί παντού… Στα σχολεία, τα δημόσια κτίρια, στις πλατείες, στις καρδιές μας…

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Το βλέμμα του Καραολή καθώς οδηγείται στην αγχόνη… Και το βλέμμα του Σολωμού που ούτε στιγμή δεν καταδέχτηκε να κοιτάξει τους Τούρκους… Ανέβασε την χαμένη περηφάνια μας στα πιο ψηλά σκαλοπάτια αυτά που τραγούδησε ο Ευαγόρας..

Σαν άλλος Σολωμός με το τσιγάρο αναμμένο τραγούδησε τον δικό του ύμνο ελευθερίας, που κανένας λόγος και καμιά γραφίδα δεν μπορεί να άδει…

Οι Τούρκοι σάστισαν… Το ίδιο και εμείς… Δεν το πίστευαν… Το ίδιο και εμείς… Άρχισαν να στρέφουν τα όπλα πάνω του… Εμείς τους βλέπαμε και φωνάζαμε, στάματα παιδί μου, που πας, θα σκοτωθείς.

Οι Σκύλοι πυροβόλησαν και άρχισαν να τρέχουν και να ρίχνουν… πανδαιμόνιο, φονικό, πανικός… Και ο Σολωμός καθώς γλιστρούσε τους έφτυνε για τελευταία φορά, μαζί και την αδιαφορία μας και όλους αυτούς, που λίγες μέρες μετά θα άρχιζαν να λοιδορούν, να χλευάζουν, να λασπώνουν και να ψηφοθηρούν το παλικάρι…

Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε εκείνο το βλέμμα όσο και αν προσπαθήσουμε… ποτέ δεν θα ξεχάσω τα λόγια ενός άλλου παλικαριού που έλεγαν: και από εκεί κατοχή, και από εδώ…

Ένα απλό παιδί κατάλαβε αυτό που χρόνια προσπαθούμε να καταλάβει η σωφροσύνη και η μικροαστική μας νομιμότητα…

Εμείς οι μεγαλύτεροι που χρόνια ψηφίζουμε ότι χειρότερο έχει να επιδείξει αυτός ο τόπος… Κόκκινα και μπλε ανθρωπάκια που πωλούν πατριωτισμό σε τιμή ευκαιρίας… Ήθος με δόσεις τη στιγμή που η πατρίδα γεννά παιδιά, η άλλη πατρίδα που δεν ξέρουν κυοφορεί Τάσους και Σολωμούς… Παιδιά που περιφρονούν το θάνατο και τα μπαλκόνια… παιδιά που τα νομίζατε χαμένα μέσα στη δική σας Νιρβάνα…

Πηγή