Μικρή γοτθική ιστορία

Γράφει ο Στάθης

Ο θεός Κόνανος ζούσε, κατά τον Κορνάρο, κάπου στα βάθη της Ανατολίας κι από την αχλύ της μνήμης μου ανασύρω τους προσκυνητές του να πορεύονται στα βάθη των ερήμων εις αναζήτησιν του θεού τους, άλλοτε αλαλάζοντες κι άλλοτε ολοφυρόμενοι – τι διάολο ακριβώς ήταν αυτός ο θεός δεν μπόρεσα, ίσως επειδή τότε ήμουν μειράκιο, να αντιληφθώ, αντιλαμβάνομαι όμως σήμερα τι σόι θεός είναι ο μεσιέ λε Μοσκοβισί (κι όλο το υπόλοιπο Πάνθεον της Αυλής των Θαυμάτων).

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Στημένος στη μέση της Αγοράς ζωόμορφος και ανθρωποφαγάς ο μεσιέ Μοσκοβισίαπολαμβάνει τους αίνους των Συριζαίων που έγιναν Συριζάκηδες με τους Τσιπραίους επικεφαλής, αυτούς τους ιερείς της νέας διαπλοκής. Ευοί ευάν ζωή μερακλαντάν! Γαλαντόμο το ξόανο μουγκανίζει κι αυτό με τη σειρά του επαίνους αποτίοντας φόρο τιμής στους άτιμους φόρους που πληρώνουν οι Έλληνες.

Ευχαριστίες για τις θυσίες που έκαναν ώστε να μπορέσουν να κάνουν κι άλλες.

Στις γαλέρες οι Έλληνες, φρεγάδες φέροντας ο κ. Μοσκοβισί – μπροστά σ’ αυτό το τσίρκο ο θεός Κόνανος ένας ερασιτέχνης θεούλης ήτανε. Μπροστά σε αυτούς τους κανίβαλους, ένας μικρός όφις της ερήμου ήταν ο Κόνανος και τίποτα περισσότερο. Βλέπω τους Συριζαίους να κατηγορούν,σαν τα κακομαθημένα παιδάκια στο δημοτικό, όλους τους άλλους για όσα κάνουν οι ίδιοι!

Κι αφού κατηγορήσουν τους άλλους για τα αισχρά που οι ίδιοι κάνουν, ύστερα παινεύονταιακριβώς για αυτά! κι όχι μόνον, αλλά επαινούνται κι απ’ τα Αφεντικά τους! Εδώ η επιστήμη, η μεταφυσική, το σύμπαν και τα πράσινα ανθρωπάκια στους άλλους γαλαξίες σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Όμως στην επικράτεια του μεσιέ Μοσκοβισί του Επαινετικού, ο φίλος μου ο κ. Χ. έχει μια μικρή επιχείρηση που απασχολεί δέκα εργαζόμενους. Τη χρονιά που μας πέρασε στα 100 ευρώ του τζίρου της επιχείρησης τα 81 ευρώ πήγαν για φόρους, εισφορές, μισθούς.

Απ’ τα υπόλοιπα 19 ευρώ, αν βγάλεις λειτουργικά κόστη, αναλώσιμα κι άλλα ο φίλος μου ο κ. Χ.μπαίνει μέσα πατόκορφα. Κάτι αστείο πήγα να του πω για τον Μοσκοβισί να ελαφρύνει κάπως το βογγητό του, με μούντζωσε, δεν με κέρασε καφέ κι έφυγα…

Πηγή