Τι εννοούμε λέγοντας «αλυτρωτισμός»;


Του Αντώνη Χατζηαντώνη*

Σύμφωνα με το λεξικό, αλυτρωτισμός είναι η πολιτικο-κοινωνική κίνηση για την απελευθέρωση υπόδουλων ομοεθνών. Αυτό, και τίποτα περισσότερο. Ηχεί στα αφτιά μας θετικά, σαν μια ενέργεια που τα έθνη, ή οι κυβερνήσεις γενικότερα, οφείλουν προς κάποιους καταπιεσμένους ομοεθνείς, που ανήκουν δηλαδή στον ίδιο εθνικό κορμό. 

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Ενέργεια, που σκοπόν έχει την ομαλή επανένταξη αυτών που απεκόπησαν, για τον άλφα ή τον βήτα λόγο, στο κεντρικό σώμα στο οποίο ανήκουν και οι υπόλοιποι πολίτες.

Θα τονίσω τη λέξη: ομαλή. Δηλαδή χωρίς πόλεμο, σφαγές ή χρήση βίας γενικά. 

Από δυνατό αίσθημα τέτοιου αλυτρωτισμού διαπνεόταν, π.χ., και ο αγώνας του 55-59 που δυστυχώς δεν κατέληξε εκεί που αναμέναμε. 


Το ίδιο αυτό πικρό συναίσθημα δοκιμάζουν εδώ και 35 ολόκληρα χρόνια και οι Ε/κ εκτοπισθέντες. Που υπήρξαν θύματα μιας πρωτοφανούς εθνοκάθαρσης εκ μέρους της γειτονικής χώρας, που βρίσκοντας αφορμή την κατάλυση της κρατικής μας εξουσίας στις 15 Ιουλίου του ’74 από κάποιους άνοες, εισέβαλε με έναν εξόφθαλμα απαράδεκτο και φασιστικό τρόπο, χρησιμοποιώντας τη στρατιωτική της υπεροπλία, για να επιβάλει ένα νέο διαιρετικό, αποσχιστικό σχήμα, που μας βασανίζει ακόμη και σήμερα…


Και δεν είναι η πρώτη φορά που το μαχαίρι του Οθωμανού σφαγέα πίπτει επί ελληνικού αυχένα. Κατόπιν προτροπής των ευρωπαϊκών δυνάμεων, πριν από εννέα περίπου δεκαετίες, κάποιος άλλος χριστιανικός λαός υπέστη παρόμοιο κατατρεγμό, ίσως κατά πολύ χειρότερο, στα ματωμένα χώματα της Ιωνίας…


Εστάλησαν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να εξουδετερώσουν την ανταρσία του Κεμάλ, ο οποίος είχε στραφεί κατά του σουλτάνου. Χρησιμοποίησαν οι ξένοι το πατροπαράδοτο αίσθημα αλυτρωτισμού που έτρεφαν οι της μητροπολιτικής χώρας συνέλληνες, για να βγάλουν εκείνοι «το φίδι από την τρύπα». 

Αλλά, δυστυχώς, η όλη επιχείρηση είχε τα τραγικά αποτελέσματα που γνωρίζουμε. Διότι ο Έλληνας στρατιώτης, παρά την τιτάνια προσπάθεια που κατέβαλε, παρά τους ποταμούς αίματος που άφησε στις απέραντες, έρημες πεδιάδες και τα οροπέδια της μικρασίας, επροδόθη. Όχι μόνο οι Ευρωπαίοι αλλά και ο ίδιος ο Λένιν συνέβαλαν έμμεσα στην καταστροφή και την υποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων. Λίγο πριν αυτά μπορέσουν να εισέλθουν στο Εσκί Σεχίρ και το Αφιόν Καραχισάρ. Στο αρχαίο Δορύλαιο, πενήντα μόλις χιλιόμετρα από την Άγκυρα…


Αλλά αυτό που μας εξοργίζει, είναι ότι ο βάρβαρος σφαγέας προσπαθεί, ακόμη και σήμερα, να παραποιήσει τα γεγονότα, βάζοντας το θύμα στη θέση του φταίχτη. Και κρατώντας, για τον ίδιο, το ρόλο του θύματος που υπέφερε, δήθεν, κάτω από το ζυγό των ελληνικών και αρμενικών πληθυσμών της Ιωνίας. Όπου οι Τούρκοι αποτελούσαν μειοψηφία. Ένα παράδειγμα, για να καταλάβετε τι εννοώ:


Στην κατακτηθείσα ιωνική γη υπήρχε ένα μέρος που λεγόταν Ταταύλα. Μετά το διωγμό, τις σφαγές και τις λεηλασίες των νόμιμων, αυτόχθονων Ελλήνων κατοίκων του, ο Μουσταφά Κεμάλ έσπευσε να το μετονομάσει για προφανείς σκοπούς σε Kurtuluz, που σημαίνει λύτρωση!..


Και εμείς αναμένουμε σήμερα να τα βρούμε με τους απογόνους αυτού του ανθρώπου. Που, από το 1922, αντιμετώπιζε τους Έλληνες χριστιανούς με αυτήν τη νοοτροπία. Θα είναι θαύμα αν ευοδωθούν οι προσπάθειές σας, κ. Χριστόφια.


* Εκπαιδευτικός, Αθήνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.