H AΛΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ: Ο Χριστός πέρασε από την Βιστωνίδα αλλά σταμάτησε στο Ντουραχανη!

Δίπλα από το καμποχώρι των Λογγάδων, απέναντι από τα τζαμιά της πόλης των Ιωαννίνων, στη βορειοανατολική πλευρά της λίμνης Παμβώτιδας, είναι χτισμένο το ξακουστό μοναστήρι της Παναγίας της Ντουραχάνης ή όπως το λένε οι ντόπιοι της Παναγιάς της Ντουραχανιώτισσας. Το καθολικό της Μονής είναι τρίκλιτη βασιλική και είναι αφιερωμένη στα Γενέθλια της Θεοτόκου. Γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. 

Η παραδοση λεει πως χτιστηκε από τουρκο,τον Ντουραχαν πασα και εχει ως εξης.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Το 1434 δηλαδή 4 χρόνια μετά την οριστική υποταγή των Ιωαννίνων στους Τούρκους(1430) ο Ντουραχάν πασάς, Μπέης της Ρούμελης, διέσχισε χειμώνα την Πίνδο προερχόμενος από τη Θεσσαλία, για να καταστείλει μια τοπική ανταρσία στην Ήπειρο, και έφτασε στις ανατολικές όχθες της λίμνης. 

O Ντουραχάν πασάς, χωρίς να αντιληφθεί ότι βρισκόταν στη λίμνη που είχε παγώσει και είχε καλυφθεί, φαίνεται, από το χιόνι, διάβηκε με όλο το στρατό του τη λίμνη και διαπεραιώθηκε στην απέναντι όχθη. Όταν πληροφορήθηκε τον κίνδυνο που διέτρεξε, απέδωσε τη σωτηρία του σε κάποιο εικονοστάσι της Παναγίας που βρισκόταν στο σημείο απ' όπου διαπεραιώθηκε και από ευγνωμοσύνη ίδρυσε στη θέση εκείνη την ομώνυμη Μονή, την Παναγία ΝΤΟΥΡΑΧΑΝΗ στην οποια εδώ και δεκαετιες(συγκεκριμενα 57 ετη)ο ακουραστος καλογερος Παπαθανασης επιτελει το μοναδικο και θεαρεστο εργο του. 

Στην υποδοχή του κάθε επισκέπτη, πρώτοι και καλύτεροι οι πιστότεροι φύλακες του μοναστηριού, οι αχώριστοι φίλοι του Παπα-Θανάση, τα μεγαλόσωμα σκυλιά, με το διερευνητικό βλέμμα τους ψάχνουν τις προθέσεις του κάθε επισκέπτη. Δεν ορμάνε, δεν γαβγίζουν, τον πλησιάζουν, του δείχνουν εμπιστοσύνη και τον συνοδεύουν μέχρι την εξωτερική πύλη του μοναστηριού. 

Εικόνες, καντήλια, κεριά, εσωτερικοί και χώροι, ακούραστοι εθελοντές και συνεργάτες, όλα μαζί συνθέτουν την κιβωτό της αγάπης του Θεού. 

Ο Νώε όμως εδώ δεν είναι το ιστορικό πρόσωπο της Βίβλου. Είναι ένας απλός άνθρωπος του Θεού που με ήρεμη ανοχή και γλυκιά υπομονή μοιράζει αγάπη στον κάθε πιστό. Είναι ο καλόγερος του μοναστηριού, ο παπα-Θανάσης, ο παπάς του λαού. Η ελπίδα του απλού και ταπεινού ανθρώπου, του φτωχού μεροκαματιάρη αλλά και κάθε χριστιανού. Τα γκρίζα μακριά μαλλιά, η γκριζόλευκη αργεμένη από τα χρόνια γενειάδα, το διεισδυτικό βλέμμα και το κοφτερό μυαλό εμπνέουν εμπιστοσύνη, εγκράτεια, ταπείνωση, ανιδιοτέλεια, αγωνιστικότητα, αρετές ξεχασμένες στο διάβα του χρόνου. 

Διάκονος της αγάπης, εργάτης της προσευχής, εργολάβος ενός ατέλειωτου κοινωνικού έργου, με προσφορά στο ορφανό, στο φτωχό και το δυστυχισμένο παιδί, ο σεμνός αυτός καλόγερος με το κόκκινο κεντημένο σταυρό στο σκούφο του αγωνίζεται μαζί με το λαό για το λαό. Ο λόγος του απλός, άμεσος, παρμένος από την πείρα της ζωής και την καθημερινότητα, καταργεί τις αποστάσεις και με την πρώτη ματιά σε φέρνει δίπλα του. Διδάσκει με το έργο του, σου ανοίγει την πόρτα της ψυχής του για να ξεκλειδώσεις και συ με την σειρά σου τη δικιά σου ψυχή. Να πεις και να μολογήσεις τα πάθη, το σαράκι και τον πόνο που σε βασανίζει.

Έξω από το χώρο του μοναστηριού σε μια σειρά από πολυάριθμα κτίρια στεγάζεται και λειτουργεί το ίδρυμα: δημοτικό σχολείο, γυμνάσιο, οικοτροφείο, γηροκομείο, βιβλιοθήκες, αναγνωστήρια, αίθουσες ψυχαγωγίας. Εκατοντάδες ανθρώπινες υπάρξεις βρ ίσκουν εκεί ψωμί, ύπνο, εκπαίδευση, στοργή και αγάπη. 

Μπροστάρης ο καλόγερος, ο άγιος αυτός άνθρωπος και παραπίσω οι εθελοντές του - καθηγητές, δάσκαλοι, μάγειροι, οδηγοί, εργάτες, μαθητές - απλοί άνθρωποι της προσφοράς που θυσιάζουν καθημερινά τη ζωή και την ψυχή τους για τη ζωή και την ψυχή των άλλων.

Απίστευτο για μας τους κοσμικούς, όμως αληθινό για κείνους. Το έργο τους φανερό, γνωστό στην πόλη και την οικουμένη ολάκερη. Η προσφορά και η βοήθεια τους φτάνει από το απλό σπίτι του φτωχού Έλληνα μέχρι την προσφυγιά της Σερβίας. Από το παρατημένο παιδί της χωρισμένης οικογένειας μέχρι την πληγωμένη Αλβανία. Από τον ελεύθερο πολίτη μέχρι και το φυλακισμένο εγκληματία. Έργο κοινωνικό, έργο αγάπης, παραδεκτό και αναγνωρισμένο από όλους. Με τέτοιους ρασοφόρους η κοινωνία μας δένει αρμονικά με το Θεό, παλεύει τα προβλήματα και κερδίζει τον αγώνα για την βελτίωση και την ποιότητα της ζωής.

Μετα από την συντομη επισκεψη μου στο μοναστηρι και απογοητευμενος ότι δεν καταφερα να δω τον πατερα Αθανασιο κατηφοριζα προς την εξοδο.Εκεινη την στιγμη βλεπω τα 4 σκυλια να πεταγονται σαν ελατηρια και να πηγαινουν προς την εισοδο της μονης που εκεινη την στιγμη εμπαινε ένα φορτηγο με υλικα οικοδομης.Εκει μεσα στην θεση του συνοδηγου ειδα για πρωτη φορα τον Παπαθαναση.Κοντοσταθηκα και περιμενα να σταματησει το φορτηγο και όταν αυτό εγινε αρχισα να πλησιαζω μαζι με τα σκυλια κοντα του.Αυτοι οι τετραποδοι φυλακες με προλαβαν και περικυκλωσαν το φορτηγο πριν από μενα.Οταν πλησιασα και εγω με την σειρα μου ακουσα τον γεροντα να μου λεει χαμογελοντας:Τωρα ξερεις τι σκεφτονται?Το γιατι δεν κατεβαινω να τα χαιδεψω!

Επειδη τον ειδα ότι ειχε δουλεια οικοδομικη και θα εφευγε γρηγορα προλαβα να τον ρωτησω να μαθω πως του ηρθε να κανει αυτό το οικοτροφειο.

Ξερεις,μου λεει εγω δεν εμαθα γραμματα,μονο 3 μηνες πηγα σχολειο.

Καθησα και σκεφτηκα-μου ειπε- γιατι να μην βοηθησω να μαθουν τα ορφανα?

Ετσι και εκανα.Ξεκινησα με μεγαλο ενθουσιασμο και θεληση για να κανω αυτό το πραγμα δηλαδη να φτιαξω το ορφανοτροφειο-οικοτροφειο.

-Βρηκα πολλα εμποδια στο δρομο…. γραφειοκρατικες διαδικασιας … χριστιανικες αδελφοτητες και πολλα αλλα.

-Εγω όπως σου ειπα γραμματα δεν ξερω και τα εμποδια που συναντουσα μου φαινοντουσαν βουνο.Ευτυχως όμως κατι ελαμψε μεσα στη ζαλη του μυαλου μου και κατι μου ειπε να παω στον Δημο.

-Ετσι και εκανα.Πηγα και ο Δημαρχος με δεχτηκε και με βοηθησε να στησω αυτό που ειχα ονειρευτει.

-κανω αυτή τη δουλεια 57 χρονια και αυτή τη στιγμη εχω 82 παιδιαΛειτουργει δημοτικο και γυμνασιο.Για λυκειο τα παει το πουλμανακι στα Γιαννενα

Τελευταια- μου ειπε-εχει αυξηθει η φροντιδα γιατι εκτος από τα ορφανα του δωσανε και παιδια από γονεις που τους εχει αφαιρεθει η επιμελεια.

Σε ερωτηση μου αν ερχονται και παιδοψυχιατροι για τα συγκεκριμενα παιδια η απαντηση του ηταν:τι να τους κανω?τα παιδια αγαπη χρειαζονται όχι τρελογιατρους!

Και στην τελευταια μου ερωτηση από πού εχει βοηθεια μου ειπε γαμογελοντας ..από τον κοσμο!Και πραγματι τον βοηθουν οι κατοικοι των Ιωαννινων και όχι μονο γιατι πιστευουν σε αυτόν τον ανθρωπο.

Η κουβεντα μας δυστυχως επρεπε να σταματησει γιατι ηδη ο οδηγος του φορτηγου ειχε βαλει μπρος και ετοιμαζοντουσαν να φυγουν.

Αφου τον αποχαιρετησα του ευχηθηκα να τον εχει ο θεος καλα και να προσφερει παντα ετσι πλουσια την αγαπη του σε αυτους που την χρειαζονται.

Όταν ξαναβρεθω στα Γιαννενα θα προσπαθησω να ξαναπαω για να μαθω περισσοτερα από αυτόν τον αγιο ανθρωπο με το σπινθηροβολο βλεμα και το ζεστο χαμογελο.

Πηγή