Chiraq: Όταν η βία στο Σικάγο παίρνει διαστάσεις πολέμου

Σικάγο όπως λέμε Ιράκ. Η «πόλη των ανέμων» δεν ξεχωρίζει μόνο για τους αμέτρητους ουρανοξύστες, τις καταγάλανες λίμνες, τα υπέροχα αξιοθέατα και την πλούσια αθλητική της ιστορία. Ένα από τα μελανά της γνωρίσματα που την κάνουν να διαφέρει από τις υπόλοιπες πόλεις των ΗΠΑ, είναι η τρομακτική άνοδος του επιπέδου των ανθρωποκτονιών.

Το Σικάγο αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια – πολύ δε περισσότερο φέτος – μια βαθύτερη κρίση όπλων, πολύ μεγαλύτερη από προηγούμενες δεκαετίες. Οι δολοφονίες διαδέχονται καθημερινά η μια την άλλη και οι πολίτες κατακλύζονται από φόβο, τρόμο και άγχος. Από τους τρεις πρώτους μήνες του 2016, οι ανθρωποκτονίες έχουν ξεπεράσει το 80% συγκριτικά με την ίδια περίοδο του 2015. Ενδεικτικό της τραγικής κατάστασης που επικρατεί είναι το γεγονός ότι ήδη αυτούς τους μήνες οι 135 άνθρωποι που είναι νεκροί, είναι περισσότεροι από αυτούς της Νέας Υόρκης και του Λος Άντζελες μαζί. Τουλάχιστον 727 είναι εκείνοι που έχουν υποφέρει από τραύματα όπλων ενώ τα όπλα αλλάζουν χέρια για λιγότερο από 50 δολάρια.

Οι περισσότεροι πυροβολισμοί λαμβάνουν χώρα στις νοτιοδυτικές περιοχές του Ιλλινόις, εκεί όπου οι συμμορίες έχουν διασκορπιστεί και πολεμούν για την εξουσία των δρόμων. «Επισκιάζουμε τις άλλες μεγάλες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών», υπογραμμίζει στην Telegraph ο Arthur Lurigio, καθηγητής Ποινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Loyola. «Το πρόβλημα έγκειται στο ότι οι δράστες δεν μπορούν να πυροβολήσουν. Δεν έχουν εξασκηθεί και έτσι πυροβολούνται αθώα παιδιά», σημειώνει.

Ένα από αυτά τα παιδιά ήταν ο Zarriel Trotter, μόλις 13 ετών που συμμετείχε σε μια διαδικτυακή εκστρατεία κατά των όπλων η οποία παράλληλα κέρδισε και βραβείο. Ο μικρός Zarrielπυροβολήθηκε εν ψυχρώ στην πλάτη καθώς επέστρεφε σπίτι του από προπόνηση μπάσκετ. Σύμφωνα με μάρτυρες, περπατούσε κοντά σε δύο ομάδες νεαρών οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν για μια διαμάχη που είχαν για ένα κορίτσι. Η Camiella Williams, 28 ετών, διαδηλώτρια κατά της οπλοχρησίας, έχασε 24 φίλους εξαιτίας της ένοπλης βίας. «Είναι μια εμπόλεμη ζώνη που κανείς δεν θέλει να παραδεχθεί. Θα ήμουν έκπληκτη εάν δεν βλέπατε κάποια σοβαρή αναταραχή πολύ σύντομα», αναφέρει.

Η Shirley Chambers, 57 ετών και μητέρα 4 παιδιών, έχασε και τα 4 παιδιά της εξαιτίας των όπλων. «Οι άνθρωποι απομακρύνονται γιατί ποιος θέλει να αποφεύγει τις σφαίρες; Νομίζω ότι είναι χειρότερα εδώ από ότι στο Ιράκ», επισημαίνει ξεσπώντας σε λυγμούς. Η σταγόνα όμως που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η δολοφονία του Laquan McDonald, ενός μαύρου αγοριού που κουβαλούσε ένα μαχαίρι και πυροβολήθηκε 16 φορές από τον αστυνομικό, Jason Van Dyke. Τα πλάνα που δημοσιεύτηκαν ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του ωστόσο, έδειχναν πως ο νεαρός δεν πλησίαζε τον αστυνομικό. Έτσι, ο Van Dyke κατηγορήθηκε για δολοφονία και ο αρχηγός της αστυνομίας του Σικάγου, Gary McCarthy, απολύθηκε.

Ο Ιan Pannell, ανταποκριτής του BBC, ταξίδεψε στο Σικάγο και στο ρεπορτάζ του για την ένοπλη βία που κυριεύει την πολιτεία του Ιλλινόις, κατέγραψε αρκετές ομοιότητες με αυτές που επικρατούν στο Αφγανιστάν, τη Συρία και το Ιράκ. Υπογραμμίζει πως δεν έχει δει τόσα πολλά όπλα σε χέρια πολιτών σε μια παραδοσιακή εμπόλεμη ζώνη όσα είδε σε μέρη του Σικάγου. «Η παιδική ηλικία τελειώνει νωρίς σε αυτά τα μέρη», σημειώνει.