Αυτή η κατάρρευση συνιστά κορυφαία πρόκληση για μια πραγματικά Δημοκρατική Πατριωτική Εξουσία

 

Αντί να επιλέξουν να την αφήσουν να καταρρεύσει μέσα στο μαξιμαλισμό της, οι κκ Κοτζιάς και Αναστασιάδης, πλειοδότησαν σε υπαναχωρήσεις ανεπίτρεπτες σε ζητήματα διοίκησης και στρατιωτικής παρουσίας, δημιουργώντας έτσι νέα επικίνδυνα και απαράδεκτα τετελεσμένα ωφελήματα για την Τουρκική εξωτερική πολιτική...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Με μια λιτή ανακοίνωση του γγ του ΟΗΕ, έπεσε και επίσημα η αυλαία στο Κρανς Μοντάνα της Ελβετίας. «H Διάσκεψη για την Κύπρο έκλεισε χωρίς να επιτευχθεί συμφωνία» δήλωσε ο κ. Γκουτέρες, και το «δείπνο» των διαπραγματευτάδων τελείωσε άδοξα.

Τα ελληνικά ΜΜΕ έσπευσαν να μιλήσουν για «κατάρρευση των συνομιλιών», αναπαράγοντας τυπικά την είδηση. Στην ουσία όμως η πραγματική κατάρρευση είχε δρομολογηθεί τον περασμένο Γενάρη με την φαρσοκωμωδία της Γενεύης, και τυπικά «κλείδωσε» πριν από εννέα ημέρες, όταν η Ελλάδα και η Κύπρος σύρθηκαν στον παραλογισμό του Κρανς Μοντάνα.

Και αυτό που πραγματικά κατέρρευσε, ήταν ο σκληρός πυρήνας της εξωτερικής μας πολιτικής, και φυσικά η αναγκαία του συνάφεια με το σκληρό πυρήνα της Κυπριακής εξωτερικής πολιτικής, που θεμελίωσε ο Κυπριακός λαός με το συντριπτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματός του.

·                     Η Κύπρος, σύρθηκε στα Ελβετικά σαλόνια ουσιαστικά με αποδομημένη την κρατική της υπόσταση, με τον Πρόεδρό της υποβαθμισμένο σε ταπεινωμένο κοινοτάρχη, και με τον εισβολέα να... έχει αναγορευτεί σε ισότιμο συνεταίρο, συνομιλητή και «εγγυητή» του μέλλοντος.

·                     Η Ελλάδα σύρθηκε και αυτή με τη σειρά της σε αυτή την παρωδία, εμφανώς αποδυναμωμένη, όχι γιατί αυτή είναι η μοίρα της, αλλά γιατί το πολιτικό της προσωπικό επέλεξε να κρύψει πίσω από επικοινωνιακούς λεονταρισμούς, τις απαράδεκτες στρατηγικές και τακτικές του υπαναχωρήσεις.

·                     Η Ελλάδα και η Κύπρος, σύρθηκαν έχοντας προαποφασίσει να κινηθούν στα όρια του απαράδεκτου, μη διστάζοντας να μετατρέψουν την Κύπρο σε βολικό και χωρίς υπόσταση σκαλοπάτι των ισχυρών, για τα παιχνίδια και τους σχεδιασμούς τους στην ΝΑ Μεσόγειο.

·                     Η Τουρκία, πήγε σ αυτό το πανηγύρι με ατζέντα μαξιμαλιστική, και με πρόθεση να υφαρπάξει ασυγχώρητες ανοχές και υποχωρήσεις από την Ελλάδα και την Κύπρο, προκειμένου να απενοχοποιήσει τη θέση της, να ενδυναμώσει τη διπλωματικής της επιχειρηματολογία, και με την άνεση του στρατηγικού νικητή, να επανέλθει – όποτε επανέλθει – με αναβαθμισμένα τα δεδομένα της και με μια νέα σειρά από απαράδεκτα τετελεσμένα στο τραπέζι των σικέ «διαπραγματεύσεων».

Όμως ο πραγματικά άθλιος επίλογος, γράφεται με την άκρως επικίνδυνη δήλωση Κοτζιά… Μια δήλωση που συνιστά στην ουσία της κορυφαία υποθήκη προς όφελος της Τουρκικής (καλά διαβάζετε: της τουρκικής) εξωτερικής πολιτικής.

Δήλωσε λοιπόν αυτός ο απίστευτος τύπος πως: «Δεν ήταν δυνατό να γίνουν αποδεκτά παρεμβατικά δικαιώματα Τουρκίας σε όλη τη Μεγαλόνησο. Το όνειρο και σχέδιο λύσης του Κυπριακού παραμένει ανοικτό».

Σε ποιο τμήμα της Μεγαλονήσου δηλαδή αναγνωρίζει ο κ. Κοτζιάς ότι γίνονται αποδεκτά τα επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας;;; Δεν γίνονται αποδεκτά ΣΕ ΟΛΗ αλλά σε κάποιο τμήμα της γίνονται;;;

Είναι φανερό ότι οι εξελίξεις στην Κρανς Μοντάνα, σύρουν σε μια νέα – ακόμη πιο δυσμενή πραγματικότητα – την Ελληνική και την Κυπριακή εξωτερική πολιτική, και τοποθετούν το Κυπριακό πρόβλημα σε ακόμη πιο δυσμενή θέση. Το σημαντικότερο όμως όλων, είναι πως οι χειρισμοί στο επίπεδο και της στρατηγικής αλλά και της τακτικής διαχείρισης, αναβαθμίζουν στρατηγικά τις τουρκικές επιδιώξεις αφού…

Η Ελλάδα σύρθηκε και η Κύπρος απεδέχθη ουσιαστικά μια διάσκεψη εγγυητριών, με την Κύπρο να έχει υποβαθμιστεί από κυρίαρχο κράτος σε συνοικισμό που τον αποτελούν η ελληνοκυπριακή και η τουρκοκυπριακή γειτονιά.

·                     Όταν λοιπόν αποδέχεσαι στην ουσία τους και με τη συμμετοχή σου τη λογική των εγγυήσεων, το μόνο που καταφέρνεις είναι να αυτοπαγιδευτείς σε αυτή τη λογική, και να σου φορέσει η «διεθνής κοινότητα» τις εγγυήτριες ως καπέλο.

·                     Όταν αποστασιοποιείσαι από το χαρακτηρισμό που ο ίδιος ο ΟΗΕ έχει αποδώσει στην Τουρκία – το χαρακτηρισμό της «δύναμης εισβολής και κατοχής» δηλαδή – και αναγορεύεις με την τακτική σου τον εισβολέα σε συνομιλητή ισότιμο (με παράλληλη υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας), αποδυναμώνεις ή ενισχύεις και νομιμοποιείς τη ρητορική των «επεμβατικών δικαιωμάτων» που προβάλει η τουρκική αλητεία;;;

·                     Όταν δεν ξεκινάς από το αυτονόητο – και το αυτονόητο είναι ότι η Τουρκία έχει ρητά παραιτηθεί μετά τη Λωζάνη από κάθε δικαίωμα πάνω στην Κύπρο – αποδυναμώνεις ή ενισχύεις με «κύρος» διεθνούς κοινότητας τη ρητορική των επεμβατικών δικαιωμάτων στην οποία επιμένει η τουρκική αλητεία;;;

Και τέλος το πλέον εγκληματικό σ αυτή την ολέθρια διαχείριση είναι πως, αν και έβλεπαν τόσο ο κ. Αναστασιάδης, όσο και ο κ. Κοτζιάς, πως η Τουρκία οδηγούσε τα πράγματα σε ναυάγιο, αντί να επιλέξουν να την αφήσουν να καταρρεύσει μέσα στο μαξιμαλισμό της, πλειοδότησαν σε υπαναχωρήσεις ανεπίτρεπτες σε ζητήματα διοίκησης και στρατιωτικής παρουσίας,δημιουργώντας έτσι νέα επικίνδυνα και απαράδεκτα τετελεσμένα ωφελήματα για την Τουρκική εξωτερική πολιτική, τα οποία όχι μόνο δεν μπορούν να «πάρουν πίσω» σε μια επόμενη διαπραγμάτευση, αλλά θα εμφανιστούν από την τουρκική διπλωματία εν πολλοίς  ως «κεκτημένα».

Συμπερασματικά…

Καλά έκανε και κατέρρευσε αυτή η επικίνδυνη φαρσοκωμωδία. Τα ωφελήματα θα είναι πολλαπλάσια αν συνειδητοποιήσουμε ότι - μαζί της και πρωτίστως - κατέρρευσε η Ελληνική εξωτερική πολιτική και η αναγκαία εθνικά υπερήφανη και αταλάντευτη στάση που έπρεπε να κρατήσουν τόσο η Ελληνική όσο και η Κυπριακή διπλωματική αντιπροσωπία.

Τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος οφείλουν, αν και όποτε επανέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, να έχουν καταγγείλει μετά βδελυγμίας αυτή την απαράδεκτη τακτική με το σύνολο των υπαναχωρήσεων που έχουν ανακύψει, και να διαμηνύσουν προς πάσαν κατεύθυνση πως επανέρχονται από μηδενική βάση αποκλειστικά και μόνο, και χωρίς τη διάθεση να αποστασιοποιηθούν ούτε κατ ελάχιστον από τις προηγούμενες αποφάσεις και τα κείμενα του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Έτσι… Αν για κάποιους η φαρσοκωμωδία της Γενεύης και της Κρανς Μοντάνα, εκλαμβάνεται ως προθάλαμος της φυλακής του Ελληνισμού και ως κρεματόριο για την Κύπρο μας...

Τότε μια άλλη εξουσία… Μία πραγματικά Δημοκρατική Πατριωτική Εξουσία οφείλει να την μετατρέψει σε κόλαφο και σε αφορμή για οριστική και ανεπίστρεπτη συντριβή του ενδοτισμού, της υποχωρητικότητας και της εθνικής μειοδοσίας

ΠΗΓΗ: "ΕΛΛΗΝΙΚΟΦΟΡΟΥΜ"