Μιτεράν: "μετά απ' εμένα οι επόμενοι πολιτικοί θα 'ναι λογιστές"

 

Πολλοί αναρωτιούνται στις μέρες γιατί έχουν χαθεί οι ηγέτες, οι ιδεολογίες, όπως υπήρχαν κάποτε και αντί αυτής της εικόνας σήμερα να βιώνουμε την πραγματικότητα στη θέση αυτών να υπάρχουν τεχνοκράτες ή λογιστές κατά τον Μιτεράν αντί για ιδεολογίες να 'χουμε ατζέντες; Τι φταίει, άραγε γι' αυτό;

Η εποχή μας έχει ιδεολογία αλλά στη πραγματικότητα είναι μία και δεν έχει ιδεολογικό αντίπαλο. Πολλοί θα απαντήσουν ότι αυτή η επικρατούσα ιδεολογία είναι ο καπιταλισμός αλλά στη πραγματικότητα δεν είναι αυτός. Ο καπιταλισμός και ο κομμουνισμός στη πραγματικότητα ξεπεράστηκαν μετά την βιομηχανική εποχή, όπου το κεφάλαιο το κυρίαρχο ήταν βιομηχανικό και άνηκε στη παραγωγική διαδικασία. Πλέον δεν υπάρχει ούτε προλεταριάτο, τουλάχιστον με τους όρους εκείνης της περιόδου αλλά ούτε και το κεφάλαιο με την ίδια μορφή με τότε από το υπαρκτό κεφάλαιο πλέον μεταπηδήσαμε στο άυλο κεφάλαιο, το χρηματοπιστωτικό.

Η κυρίαρχη ιδεολογία είναι ο νεοφιλελευθερισμός (δεν αποδέχομαι τον όρο του φιλελευθερισμού ή λιμπεραλισμού καθώς έχω διαβάσει τον Λώκ και επ' ουδενί δεν ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα το αντίθετο μάλιστα και στο βιβλίο του την "Δεύτερη πραγματεία περί κυβερνήσεως" θα μας προέτρεπε αφού υπάρχουν κατασχέσεις σε καταθέσεις, σε σπίτια να προβούμε στο "φυσικό δίκαιο" απέναντι στη κυρίαρχη εξουσία). Όπου αντικαθιστά ο νεοφιλελευθερισμός την πολιτική με την οικονομία για να ολοκληρωθεί ως τελικό του στάδιο. Πλέον τα κοινοβούλια δεν έχουν ισχύ ή έστω είναι περιορισμένη περισσότερο πάρα ποτέ. Αντί για τα κοινοβούλια έχουμε την κυριαρχία των Αγορών, του Ο.Ο.Σ.Α., του Δ.Ν.Τ. και άλλων υπερεθνικών Οικονομικών οργανισμών. Εάν μία χώρα δεν είναι ενταγμένη σ' αυτούς τους φορείς τότε τίθεται εκτός του διεθνούς συστήματος και εάν ενταχθεί τότε θα πρέπει να μην πειθαρχήσει στις βουλήσεις των εκάστοτε ψηφοφόρων της η όποια κυβέρνηση (κι όσες υποσχέσεις έκανε προεκλογικές να μετατραπούν σε κομφετί) αλλά μόνο να προβεί στις μεταρρυθμίσεις, στις εργαλειοθήκες και στις οικονομικές νόρμες που κυριαρχούν. Όποια χώρα θέλει την οικονομική της πρόοδο τότε θα πρέπει να μεταρρυθμιστεί κατά την επικρατούσα ιδεολογία.

Βέβαια αυτές οι προτάσεις όπως δείχνει η πραγματικότητα των τελευταίων δεκαετιών προσφέρουν μία ανισότατη διανομή πλούτου, χαρακτηριστικά να αναφέρω ότι οι επίσημες στατιστικές δείχνουν ότι το 1% κατέχει το μισό πλούτο της ανθρωπότητας σ' όλο τον πλανήτη. Είναι κάτι που πλέον αντιστρατεύονται σ' αυτήν την κυρίαρχη ιδεολογία ακόμη και οι οικονομολόγοι διεθνούς κύρους που άλλοτε ήταν υπέρμαχοι αυτής, όπως ο Στίγκλιτζ, ο Κρούγκμαν, ο Κασκάρι, ο Ρόντρικ κ.α. Αυτή η οικονομική ιδεολογία εκτός των άλλων αναπτύσσει και τον "κοινωνικό δαρβινισμό" που ο κύριος εκφραστής αυτής ήταν ο Σπένσερ και έπειτα επ' ακολούθησε ως εξέλιξη του η Ραντ (μέσω του αντικειμενισμού, θαυμαστής αυτής ο άλλοτε κεντρικός τραπεζίτης των Η.Π.Α. ο Άλαν Γκρίνσπαν). Όπου ο πλούσιος είναι εξ ορισμού ο καλός αντίθετα με τον φτωχό που παραμένει ο κακός, ο οκνηρός, ο διεφθαρμένος και ο "αμαρτωλός" εκ φύσεως. Η ζωή είναι ένας αγώνας επιβίωσης μεταξύ αυτών των δύο και όπως στη φύση το δυνατό ζώο τρώει το αδύναμο, έτσι και στη κοινωνία ο πλούσιος πάει κόντρα στον φτωχό και ως εκ τούτου τον "τρώει" δικαιωματικά.

Η νεοφιλελευθεροποίηση είναι η ιδεολογία που στηρίζει το άτομο ως μοναδική και κυρίαρχη αξία. Έτσι το άτομο είναι ανώτερο από την κοινωνία και θα πρέπει να στραφεί ενάντια της. Ότι σχετίζεται με την κοινωνία είναι απορριπτέο και αναχρονιστικό, είτε είναι οι παραδόσεις της, είτε η θρησκεία της, είτε τα σύνορα, είτε τα έθνη, είτε οι παραδοσιακές σχέσεις των φύλων, είτε ότι άλλο αποτελεί ταυτότητα της όποιας κοινωνίας. Πλέον το άτομο είναι ο κυρίαρχος όπου η επιβράβευση του και η εξελικτική του πορεία λογίζεται μονάχα μέσα από την διαρκή υλική κατανάλωση. Το κλειδί για να επιτύχουν την κοινωνική αποδόμηση είναι στο παρελθόν. Όπως έλεγε ο Έντμουντ Μπερκ: "Οι λαοί που δε στρέφουν ποτέ το βλέμμα στο παρελθόν και στους προγόνους τους δεν μπορούν να προβλέψουν το μέλλον. Και όπως έλεγε ο Τζορτζ Όργουελ στο γνωστό του βιβλίο το 1984-Ο μεγάλος αδελφός: "Όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν".

Εκ του Δεσμώτη-Μπαγιαρτάκη Νικόλαου του "Νεωτερικού Κράτους - Λεβιάθαν"

ΠΗΓΗ: protagorasnews