Πόλεμος μεταξύ «σταυροφόρων» για την επόμενη ημέρα της Συρίας.

                                   Συρία (πηγή:BBC)

Στις 06/02/17 ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ, Β. ΝΕΤΑΝΥΑΗU επισκέφτηκε την Βρετανίδα Πρωθυπουργό σε μία προσπάθεια αναζήτησης στήριξης της περιφερειακής πολιτικής του, από μία συντηρητική πολιτικό. Στις συζητήσεις που έλαβαν χώρα η διπλωματική ατζέντα του ισραηλινού Π/Θ περιείχε σε υψηλή θέση τους κινδύνους από την ιρανική χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, καθώς και από το πυραυλικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.


Ο ίδιος θα συναντηθεί και με το νέο Πρόεδρο, D. TRUMP, στις 15/02/17, όπου δεν αναµένεται να συμφωνήσει σε στρατιωτική εμπλοκή του Τελ Αβίβ στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας ή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις αναφορικά με το μέλλον της Συρίας. Αυτό σημαίνει πως παρά την επιθετική ρητορική του Ισραήλ, εναντίον των εξτρεμιστικών κινδύνων της Μ. Ανατολής, ο ισραηλινός Π/Θ επί της ουσίας επικεντρώνεται στο «δέντρο» του Ιράν και παραβλέπει το «δάσος» του εξτρεμισμού. Ωστόσο αυτό δεν βοηθάει την προώθηση της διπλωµατικής ατζέντας του, όταν η Ευρώπη επιθυμεί να υπογράψει οικονομικές συμφωνίες με την Τεχεράνη και την ίδια στιγμή νοιώθει την απειλή του μουσουλμανικού εξτρεμισμού να έχει εισέλθει στην οικία της.

Μία αντίθετη περίπτωση αποτελεί η Ιορδανία, η οποία έχει αναδειχθεί σε σημαντικό παράγοντα της Μ. Ανατολής και των Συµφωνιών ανάμεσα σε ΗΠΑ - Ρωσία και Τουρκία, για την απομάκρυνση του Ιράν από τη Συρία. Κατά τη διάρκεια της σύντομης επίσκεψής του στην Washington (02/02/17), ο Βασιλιάς ABDULLAH, παραµερίζοντας την υπερηφάνεια του και ασκώντας πίεση στις ΗΠΑ πήρε το «πράσινο φως» προκειμένου να πραγματοποιήσει την πρώτη αεροπορική επίθεση ενάντια στη συμµαχική προς την «IS», «KHALID IBN AL-WALID ARMY» που κατέχει το τρίγωνο των συνόρων Ιορδανίας, Συρίας και Ισραήλ. Η σκοπιμότητα της Ιορδανίας δεν είναι τυχαία µετά την υπογραφή σχετικής συµφωνίας με το Ιράκ για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου µεταξύ των δύο χωρών. Ο ABDULLAH επιθυμεί να αναπτύξει την απαραίτητη ασφάλεια για τον εν λόγω αγωγό, έτσι ώστε το έργο να καθίσταται ελκυστικό για επενδύσεις από διεθνή οικονομικά consortium.

O Ιορδανός Βασιλιάς ενηµέρωσε τον Αμερικανό Πρόεδρο ότι η αεροπορική επίθεση θα πραγματοποιείτο υπό την επίβλεψη των Αμερικανών, Ρώσων και Σύριων Δκτών. Πρόκειται για την πρώτη περίπτωση που στρατεύματα της Μ. Ανατολής με την από κοινού στήριξη των ΗΠΑ - Ρωσίας αναλαμβάνουν δράση ενάντια στην «IS» στη Συρία. Δύο ημέρες μετά την επίσκεψη του ABDULLAH, έξι ιορδανικά α/φη της βασιλικής ΠΑ βομβάρδισαν επτά στόχους της «KHALID IBN AL-WALID». H εν λόγω επίθεση αναμφίβολα σηµατοδοτεί ότι θα ακολουθήσουν και άλλες επιθέσεις.

Στο διπλωματικό μέτωπο ο Αµερικανός Πρόεδρος εξουσιοδότησε την Ιορδανία να συµμετάσχει στις ειρηνευτικές συνοµιλίες για τη Συρία που βρίσκονται σε εξέλιξη στην πόλη της Astana. H αποστολή της Ιορδανίας έλαβε την εξουσιοδότηση να εκπροσωπήσει τις ΗΠΑ και να επιβλέψει την όλη διαδικασία που θα προκρίνει το μέλλον της Συρίας. Αυτό σηματοδοτεί και την ανάδειξη του ρόλου της Ιορδανίας στο περιφερειακό παιχνίδι της Αν. Μεσογείου, η οποία διαθέτει ως εφαλτήριο την ανάληψη πρωτοβουλιών σε ενεργειακό και στρατιωτικό επίπεδο. Πρόκειται για ένα αντάλλαγμα προς τις υπηρεσίες που προσέφεραν οι Ιορδανοί μέσω της στρατιωτικής ενεργής τους εμπλοκής.

Η στρατιωτική δράση της Ιορδανίας στη Συρία ανεβάζει αριθµητικά τον αριθµό των ξένων στρατευμάτων που επιχειρούν στο πεδίο της µάχης ήτοι, Ρωσία, ΗΠΑ, Φρουροί της Επανάστασης, φιλοιρανοί σιίτες μαχητές από το Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν, η λιβανέζικη «HIZBALLAH», ο τουρκικός Στρατός και η Ιορδανία. Ταυτόχρονα με την αεροπορική επίθεση της τελευταίας στα νότια της χώρας, ο Σύριος Πρόεδρος επισήμανε ότι καθίσταται πλέον πιθανό για τους Σύριους πρόσφυγες, περίπου 30.000 που εγκατέλειψαν τη χώρα λόγω των Ισλαμιστών, να αρχίσουν να επιστρέφουν, ξεκινώντας από την περιοχή της Quneitra.

H πρόσκληση ASAD δεν είναι τυχαία, αφού μετά τις πιέσεις που δέχεται η ιρανική στρατιωτική βοήθεια ο σύρος Πρόεδρος επιχειρεί να διευκολύνει την παρουσία της στα εδάφη του. Η εν λόγω δήλωση είναι μια «ανοιχτή πρόσκληση» για τους χιλιάδες Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν και µέλη- τρομοκράτες της Hizballah που επιθυμούν «μεταμφιεσμένοι» ως πρόσφυγες να εισέλθουν στα Golan. Άλλωστε, εφόσον το δόγμα των ΗΠΑ είναι πως όποιος συμμετέχει εναντίον της «IS» κερδίζει και δεδομένου του υψηλού αριθμού συμμετεχόντων στον αντιτρομοκρατικό αγώνα, η Συρία ανησυχεί πως όσο αυξάνονται οι δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στην επικράτειά της, τόσο περισσότερα θα είναι τα ανταλλάγματα που θα πρέπει να δοθούν και που θα προέρχονται από τα δικά της αποθέματα.

To Ισραήλ, εκτός από το να παρέχει πληροφορίες στις συριακές συµμαχικές ομάδες, βρίσκεται εκτός της, εν εξελίξει, ειρηνευτικής διαδικασίας και ενώ η «IS» πιθανόν να εκδιωχθεί από τα σύνορα της χώρας, η στρατιωτική αδράνεια της Κυβέρνησης του ΝΕΤΑΝΥΑΗU, ίσως οδηγήσει σε έκθεση των υψωµάτων του Golan σε κρυφή εισβολή των Ιρανών και Δυνάμεων της Hizballah.

Οι παράγοντες που θα καθορίσουν τι θα συμβεί στη Συρία καθορίζονται, εν πολλοίς, από τη στρατιωτική συνεργασία στις επιχειρήσεις. Καθώς η ρητορική του Ισραηλινού Πρωθυπουργού, αναφορικά με τον ιρανικό κίνδυνο, δεν συνοδεύεται από ανάλογη στρατιωτική δράση, το Ισραήλ κινδυνεύει να έλθει αντιμέτωπο με την παρουσία του Ιράν στο κατώφλι του.

Τα μηνύµατα που αποστέλλονται από τον Λευκό Οίκο υποδηλώνουν ότι o νέος Αμερικανός Πρόεδρος φαίνεται πρόθυμος να εναποθέσει τη συριακή κρίση στον Ρώσο ομόλογό του, V. ΡUΤΙΝ, με την προϋπόθεση ότι θα εξαλείψει την «IS», θα παραχωρήσει εξουσία στους Σύριους Κούρδους και θα απομακρύνει το Ιράν και τη «ΗΙΖΒΑLLΑΗ» από την περιοχή. Πλέον, μετά τη συνάντηση με τον ιορδανό βασιλιά, φαίνεται πως οι ΗΠΑ επιλέγουν, σε πρώτο στάδιο, μία διακριτική απόσταση από τις διπλωµατικές εξελίξεις για το συριακό, μία τακτική πρωτόγνωρη για τα δεδομένα που μας είχαν συνηθίσει.

Θεωρείται σίγουρο πως η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ διαθέτει έναν επιβεβαρυμμένο προϋπολογισμό, ο οποίος δεν επιτρέπει στο Λευκό Οίκο να αναλάβει πλήρως την επίλυση του συριακού, ελέω και της υλοποίησης των προγραμµατικών δηλώσεων TRUMP. Από την άλλη η διακριτική απόσταση, ως διπλωματική τακτική, δεν είναι υποχώρηση, όπως ίσως φαίνεται επιφανειακά. Η Washington αφήνει τις υπόλοιπες δυνάμεις να διαμορφώσουν ένα πρώτο πλαίσιο συμφωνίας για την επόμενη ηµέρα, αλλά έχει ήδη διενεργήσει τις πρώτες διερευνητικές επαφές µε αυτές και γνωρίζει τις προθέσεις τους. Αυτό που διαθέτει πραγματικά σημασία για την επόμενη ημέρα είναι οι τελικές συζητήσεις, οι οποίες ακόµα αργούν και οι ΗΠΑ δεν εκτιμάται ότι θα αφήσουν αντιπροσώπους τους να µιλούν εξ ονόµατός τους στον τελικό διαπραγματευτικό κύκλο.

Η οικονομική πρόκληση, εξάλλου, για την ειρήνευση στη Συρία είναι τεράστια. O PUTIN, που αποτελεί το αντίπαλο δέος, όπως και κάθε άλλος παράγοντας στην περιοχή, αντιμετωπίζει ένα σημαντικό πρόβλημα: Τη συγκέντρωση χρηµάτων για την ανοικοδόμηση της χώρας, μόλις τα όπλα σιγήσουν. Η Συρία είναι κατεστραμμένη και χρειάζεται, σύμφωνα µε εκτιμήσεις, ένα τρις δολ., για να ανακάμψει και να ανοικοδομηθεί, χρήματα που σαφέστατα η Μόσχα δεν διαθέτει, ειδικά αφού η συριακή κρίση έχει κοστίσει στη Ρωσία περισσότερα από 3.000.000 ημερησίως, μετά το 2015 και το κόστος έχει χαρακτηριστεί δυσβάσταχτο.

Οι πλούσιες σε πετρέλαιο χώρες του Κόλπου δεν θα πληρώσουν για την ανοικοδόμηση αν ο ASAD παραμείνει στην εξουσία ούτε και το Ιράν, το οποίο ήδη προετοιμάζεται για μια αντιπαράθεση µε τον D. TRUMP και διαβλέπει ότι η Μόσχα σταδιακά απομακρύνεται από την Τεχεράνη στο συριακό ζήτημα. Ωστόσο, η Κίνα φαίνεται να είναι και πρόθυµη και ικανή να επωμισθεί «τη µερίδα του λέοντος» της ανοικοδόµησης, αν υπάρχουν τα κατάλληλα οικονομικά κίνητρα. Σε αυτό το πλαίσιο θα συνδράμουν και άλλες χώρες της «BRICS», υπό τις πιέσεις Πεκίνου και Μόσχας.

Τα µέλη της οργάνωσης ανήκουν στους «G-20» και διακρίνονται από ταχέως αναπτυσσόμενες οικονομίες που αντιπροσωπεύουν περισσότερα από 3,6 δις πληθυσµό, το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού, με ΑΕΠ ύψους 16,6 τρις δολ. που αντιστοιχεί περίπου στο 22% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Ο ΡUΤΙΝ διαβλέπει σε αυτό το σηµείο μία οικονομική ευκαιρία συνεργασίας, μεταξύ των «BRICS», ελπίζοντας να έχει πρόσβαση στα κεφάλαιά τους κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ανοικοδόµησης στη Συρία. Κάποιες από αυτές τις χώρες έχουν ήδη αρχίσει να διεξάγουν συνομιλίες σε επιχειρηματικό επίπεδο με τους Σύριους, µε τη διαμεσολάβηση του Ρώσου Προέδρου. Για παράδειγμα, το καλοκαίρι του 2016 η Ινδία αποφάσισε να ξεκινήσει έργο ηλεκτρικής ενέργειας αξίας 320 εκατ. δολ. της εταιρείας «BHARAT HEAVY ELECTRICALS LTD» (BHEL) και την ολοκλήρωση εργοστασίου χάλυβα στην πόλη της Hama.

H Κίνα έχει επενδύσει αρκετά στην πετρελαϊκή βιομηχανία της Συρίας, µε την κρατική εταιρεία «CHINA NATIONAL PETROLEUM CORPORATION» να διαθέτει μερίδιο στις δύο μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες της Συρίας, που δραστηριοποιούνται στο πετρελαϊκό κοίτασμα της Hayan. Μία συμφωνία πολλών δις δολ. για την εξόρυξη και ανάπτυξη άλλων πετρελαϊκών κοιτασμάτων εξακολουθεί να ισχύει, αλλά έχει «παγώσει» λόγω της δραστηριότητας της «IS». 

H κινεζική Πρεσβεία στην Δαμασκό δεν έκλεισε από την έναρξη των συγκρούσεων. Εξακολουθεί να λειτουργεί µε ιδιαίτερη πρόσβαση σε οικονομικές συμφωνίες και έργα ανοικοδόμησης, στα οποία εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση τοπικοί πλειοδότες ή χώρες που εποφθαλμιούν τη διαδικασία ανοικοδόµησης. Οι πιθανότητες να λάβει η Κίνα ένα μεγάλο μερίδιο από την προσπάθεια της εν λόγω διαδικασίας είναι αρκετές με τη συναίνεση του Προέδρου ΡUΤΙΝ.

Εκτός λοιπόν από τον υψηλό αριθμό χωρών προέλευσης των στρατιωτικών δυνάμεων που δρουν στη Συρία διαφαίνεται πως σε οικονοµικό επίπεδο υπάρχουν επίσης αρκετές χώρες που δραστηριοποιούνται ή προτίθενται να δραστηριοποιηθούν για την επόμενη ηµέρα στη χώρα, μία διαδικασία εξίσου σημαντική με την εκδίωξη της «IS».H δυνατότητα μίας οικονομικής συμµαχίας Μόσχας- Πεκίνου θα συμπαρασύρει και όλο το «BRICS» στο εγχείρημα ανοικοδόμησης και αυτό αποτελεί ένα φόβο για την Washington που αυτή τη στιγμή προσπαθεί να προσελκύσει τη Ρωσία για να διασπάσει το εν λόγω οικονομικό bloc. To τελικό αποτέλεσμα αναµένεται να διαφανεί στο μέλλον, ωστόσο, για οποιονδήποτε επιθυμεί να αποκτήσει ερείσματα από οικονομικές συνεργασίες µε τη Συρία, θεωρείται δεδομένο πως θα πρέπει να αναλάβει και την κατασκευή έργων υποδομής, που αυτή τη στιγμή έχουν καταστραφεί, προκειμένου η όποια επένδυσή του να είναι βιώσιμη. Ο πόλεμος ανοικοδόμησης και σύναψης συμφωνιών αναμένεται να είναι εξίσου σκληρός, πολύπλοκος και «βίαιος» με αυτόν της εκκαθάρισης των συριακών εδαφών από τους τζιχαντιστές

ΠΗΓΗ: GEOPOLITICS & DAILY NEWS