Ποιος ωφελείται από το τουρκικό “Σεράγεβο”; Γράφει ο Pepe Escobar

 

Φωτό – Το σκεπασμένο με την σημαία φέρετρο του εκλιπόντος Ρώσου Πρέσβη στην Τουρκία Andrei Karlov μεταφέρεται σε αεροπλάνο κατά την διάρκεια τελετής στο αεροδρόμιο της Άγκυρας, Esenboga. Τουρκία, 20 Δεκεμβρίου 2016 © Umit Bektas / Reuters

Μετάφραση  ο Γιώργος του Κλικ

Ας το ξεκαθαρίσουμε: Η Άγκυρα του 2016 δεν είναι το Σεράγεβο του 1914. Δεν είναι το πρελούδιο του 3ου Παγκόσμιου Πόλεμου. Όποιος και να σχεδίασε την δολοφονία του Ρώσου Πρέσβη Andrey Karlov στην Τουρκία – ενός ψύχραιμου, ήρεμου, διπλωμάτη της παλιάς σχολής – κινδυνεύει η όλη υπόθεση να του γυρίσει σε ένα φοβερό μπούμερανγκ.

Ο δολοφόνος, Mevlut Mert Altintas, ηλικίας 22 ετών, ήταν ένας απόφοιτος της αστυνομικής ακαδημίας. Είχε απομακρυνθεί από την Τουρκική Εθνική Αστυνομία (TNP) λόγω πιθανών σχέσεων με την Τρομοκρατική Οργάνωση Fethullahist (FETO) μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου κατά του Erdogan, αλλά επανήλθε στην υπηρεσία τον Νοέμβριο.

Δεν είναι μυστικό ότι οι Γκιουλενιστές έχουν διεισδύσει βαθιά στην TNP. Συνεπώς μια πιθανή έκβαση της επίθεσης θα είναι μια ακόμα πιο σκληρή αντεπίθεση του Erdogan και του AKP στο δίκτυο του Gulen. Οι τουρκικές έρευνες θα πρέπει να εστιάσουν όχι μόνο στην μέγιστη αποτυχία των υπηρεσιών ασφαλείας στο κέντρο σύγχρονης τέχνης της Άγκυρας, αλλά πολύ πέρα από αυτό.  Δεν είναι πολύ καθησυχαστικό ότι ο Τούρκος Υπουργός Εσωτερικών Minister Suleyman Soylu εξέδωσε μια κοφτή ανακοίνωση μόνο μετά από 3 ολόκληρες ώρες μετά τα γεγονότα.

Ο δολοφόνος με μαύρο κοστούμι και γραβάτα φώναξε συνθήματα για εκδίκηση “για το Χαλέπι” (μαζί με το απαραίτητο “Allahu Akbar”) και στα τουρκικά και σε σπασμένα αραβικά, κάτι που θα μπορούσε να σημαίνει μια σύνδεση με την ρητορική της ισλαμιστικής ομάδας, αν και αυτό δεν αποτελεί οριστική απόδειξη.

Η χρονική στιγμή είναι κρίσιμη. Το χτύπημα συνέβη μόλις μια μέρα πριν συναντηθούν στην Μόσχα οι Υπουργοί Εξωτερικών Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν για μια στρατηγικής σημασίας για την Συρία συζήτηση. Ήταν ήδη σε στενή επαφή τις τελευταίες λίγες εβδομάδες ως προς το πως θα κάνουν μια ολοκληρωμένη συμφωνία για το Χαλέπι – και πέρα από αυτό.

Και αυτό αμέσως μετά την κρίσιμη και ήδη ισχύουσα συμφωνία μεταξύ Putin και Erdogan, που είχε σαν συνέπεια χιλιάδες “μετριοπαθείς αντάρτες” να ανταποκριθούν στις τουρκικές εντολές και να ακολουθήσουν έναν “διάδρομο” έξω από το Χαλέπι. Η Άγκυρα ήταν 100% μέσα στο σχέδιο. Αυτό, από μόνο του, αποκλείει την πιθανότητα τουρκικής προβοκάτσιας.

Ο Πρόεδρος Putin από την πλευρά του έκανε ξεκάθαρο ότι θέλει να ενημερωθεί ποιος “κατηύθυνε” τον δολοφόνο. Αυτό θα μπορούσε να μεταφραστεί σαν ένας προσεγμένος κώδικας ότι οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες ξέρουν ήδη πάρα πολλά.

Η μεγάλη εικόνα

Στο διμερές μέτωπο, η Μόσχα και η Άγκυρα συνεργάζονται τώρα στενά ως προς το αντιτρομοκρατικό. Ο υπουργός άμυνας της Τουρκίας προσκλήθηκε στη Ρωσία για διαπραγματεύσεις ως προς τα συστήματα αντι-αεράμυνας. Το διμερές εμπόριο έχει ανθίσει και πάλι, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας ενός κοινού ταμείου επενδύσεων. Στον σημαντικό ενεργειακό τομέα, το Turkish Stream, έγινε αντικείμενο κρατικού νόμου στις αρχές του μήνα στην Άγκυρα, παρά την εμμονή της κυβέρνησης Obama για τον εκτροχιασμό του.

Οι Ατλαντιστές είναι σοκαρισμένοι με την πλήρη εμπλοκή της Μόσχας, της Άγκυρας και της Τεχεράνης στον σχεδιασμό του μέλλοντος της Συρίας μετά τα γεγονότα στο Χαλέπι, και με τον ωμό αποκλεισμό του συγκροτήματος ΝΑΤΟ – GCC από αυτόν (ΣτΜ, GCC = Gulf Cooperation Council, Συμβούλιο των Αραβικών Κρατών του Περσικού Κόλπου).

Είναι σε αυτό το πλαίσιο που πρέπει να μεταφραστεί η πρόσφατη φημολογούμενη σύλληψη μιας ομάδας πρακτόρων του ΝΑΤΟ και του GCC (του υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ συνασπισμού) από Συριακές Ειδικές Δυνάμεις στο Χαλέπι.

Το μέλος του Συριακού Κοινοβουλίου Fares Shehabi, επικεφαλής του Εμπορικού Επιμελητηρίου στο Χαλέπι, δημοσίευσε τα ονόματα των αξιωματικών του συνασπισμού που συνελήφθησαν. Οι περισσότεροι είναι Σαουδάραβες. Ένας είναι από το Κατάρ. Η παρουσία ενός Μαροκινού και ενός Ιορδανού εξηγείται από το γεγονός ότι το Μαρόκο και η Ιορδανία είναι “ανεπίσημα” μέλη του GCC.

Και μετά υπάρχει ένας Τούρκος, ένας Αμερικανός (David Scott Winer) και ένας Ισραηλίτης. Συνεπώς υπάρχουν μόνο δυο πράκτορες του ΝΑΤΟ, όμως η σχέση με ΝΑΤΟ και GCC είναι πια αποδεδειγμένη. Αν αυτό εξελιχθεί – πρόκειται όμως για ένα μεγάλο “εάν” – αυτοί μπορεί να αποδειχθεί ότι ήταν στρατιωτικό προσωπικό και διοικητές που συμβούλευαν “μετριοπαθείς αντάρτες” και τώρα θα μπορούσαν να είναι ένας καταπληκτικός μπαλαντέρ στα χέρια της Δαμασκού.

Και το NATO και το GCC κάνουν τον ψόφιο κοριό. Ούτε καν μη διαψεύδουσες διαψεύσεις δεν έχουν εμφανιστεί. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει μια κρυφή συμφωνία για την απελευθέρωση των πολύτιμων αιχμαλώτων, ενισχύοντας περαιτέρω την θέση της Δαμασκού.

Ήταν ο Πρόεδρος Πούτιν που καθιέρωσε έναν de facto άξονα Ρωσίας-Ιράν-Τουρκίας που να έχει σαν αντικείμενο τα γεγονότα επί του Συριακού πεδίου – ενώ παράλληλα συνεχιζόταν η γεμάτη ρητορική και μηδέν λύσεις κωμωδία του ΟΗΕ στην Γενεύη. Η Μόσχα διπλωματικά τονίζει ότι η εργασίες του άξονα απλά συμπληρώνουν την Γενεύη. Στην ουσία όμως είναι οι μόνες εργασίες που βασίζονται στην πραγματικότητα. Οι οποίες θα καθορίσουν και θα σφραγίσουν τις οριστικές παραμέτρους επί του πεδίου, πριν ο Donald Trump μπει στον Λευκό Οίκο.

Με λίγα λόγια: το πενταετές σχέδιο του συγκροτήματος NATO-GCC για αλλαγή καθεστώτος στην Συρία, που κόστισε πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, έχει αποτύχει παταγωδώς. Ο πανούργος Erdogan φαίνεται να πήρε το μάθημα του περί realpolitik. Αυτό όμως, στο μέτωπο των Ατλαντιστών, ανοίγει μυριάδες δρόμους προς την γεωπολιτική κακία.

Η Ρωσία, η Τουρκία & το Ιράν έτοιμοι να είναι εγγυητές για λύση της Συριακής κρίσης – Russian defense minister https://t.co/DuXf0RVXiXpic.twitter.com/gGesoc1MzT

— RT (@RT_com) December 20, 2016

Η Μεγάλη Εικόνα δεν θα μπορούσε να είναι πιο απόλυτα ανυπόφορη για τους νεοκόν/νεοσυντηρητικούς Ατλαντιστές. Η Άγκυρα, αργά αλλά σταθερά, στρίβει προς τον Ευρωασιατικό δρόμο. Bye bye στην ΕΕ και ενδεχομένως και στο ΝΑΤΟ. Welcome στους Νέους Δρόμους του Μεταξιού, ή αλλιώς:

Στην καθοδηγούμενη από την Κίνα One Belt, One Road (OBOR – Μια Ζώνη, Ένας Δρόμος).

Στην καθοδηγούμενη από την Ρωσία Eurasia Economic Union (EEU – Ευρασιατική Οικονομική Ένωση).

Στον Shanghai Cooperation Organization (SCO – Οργανισμό Συνεργασίας της Σανγκάη).

Στην στρατηγική συνεργασία Ρωσίας-Κίνας.

Και στην Τουρκία σαν κόμβο της Ευρασιατικής Ολοκλήρωσης.

Για να γίνουν όλα αυτά, ο Erdogan συμπέρανε ότι η Άγκυρα πρέπει να βρίσκεται μαζί με την Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν στην μακρόπνοη στρατηγική ειρήνευσης και ανοικοδόμησης της Συρίας ώστε να γίνει και αυτή ένας κόμβος για τους Νέους Δρόμους του Μεταξιού. Μεταξύ αυτού και μιας “συμμαχίας” φευγαλέων συμφερόντων με το Κατάρ, την Σαουδική Αραβία και τις ΗΠΑ, δεν απαιτείται βέβαια και πολύ μυαλό.

Μην εξαπατάστε όμως. Θα χυθεί αίμα.

Πηγή: rt.com