Τα διαβολικά αμερικανικά σχέδια στην Συρία εν όψει Τραμπ και ο αυτοκτονικός ρόλος των Κούρδων

Γράφει Ο Γιώργος του Κλικ

Καθώς η οριστική απελευθέρωση του Χαλεπιού πλησιάζει, οι επιχειρήσεις του Συριακού Αραβικού Στρατού και της ρωσικής αεροπορίας επικεντρώνονται στην εκκαθάριση από “μαχητές της ελευθερίας” (διάβαζε μισθοφόρους τζιχαντιστές στην υπηρεσία CIA και Πενταγώνου, συχνά σε σύγκρουση μεταξύ τους) στις ευρύτερες περιοχές γύρω από τις πόλεις Idlib και Homs.

Όταν ολοκληρωθούν αυτές οι επιχειρήσεις ολόκληρη η δυτική Συρία θα είναι πλέον υπό τον έλεγχο την νόμιμης κυβέρνησης της χώρας.

Η δυτική Συρία απελευθερωμένη

Αυτό που θα απομένει, και που δεν είναι βέβαια και λίγο, θα είναι μια λουρίδα στα βόρεια σύνορα με Τουρκία υπό τουρκικό έλεγχο μετά την εισβολή του Ερντογάν με πρόφαση την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του ΙΣΙΣ, καθώς επίσης και σχεδόν ολόκληρη η ανατολική Συρία.

Όμως, ο έλεγχος του δυτικού μέρους της χώρας σηματοδοτεί το τέλος του παραμυθιού με τον κακό λύκο, παραμύθι το οποίο επί 5 χρόνια τώρα αποτελεί το κεντρικό μοτίβο της εξωτερικής πολιτικής των νεοφιλελεύθερων γερακιών γύρω από Ουάσινγκτον, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, Τουρκία και Κατάρ: “Assad must go!”, “ο Άσσαντ πρέπει να φύγει”.

Για να αναλάβει ποιος; Ο ΙΣΙΣ;

Για να γίνει η Συρία μια νέα Λιβύη και να μεταφερθεί η φωτιά, που; Μήπως στην ίδια την Ευρώπη, από τα Ουράλια μέχρι την Λυσσαβώνα;

Η νεοφιλελεύθερη σούπα ξίνισε με την παρέμβαση του Κρεμλίνου εναντίον της ένοπλης τρομοκρατίας των χρηματοδοτούμενων από την “Δημοκρατική Δύση” κατσαπλιάδων και τώρα, με την εκλογή του Τραμπ στην αμερικανική προεδρία, δεν κάνει ούτε για τα γουρούνια.

Βέβαια είναι σώφρον να μην τρέφουμε αυταπάτες για τον νεοεκλεγέντα Αμερικανό πρόεδρο. Τα αμερικανικά συμφέροντα θα υπηρετήσει και μάλιστα τα καπιταλιστικά αμερικανικά συμφέροντα. Πλην όμως υπάρχουν δυο στοιχεία που υποστήριξε προεκλογικά και εξακολουθεί να υποστηρίζει μετεκλογικά για τα οποία δεν μπορεί κανείς να μην αισθάνεται ικανοποιημένος.

Το ένα είναι ότι επιθυμεί να καταπολεμήσει την τρομοκρατία ουσιαστικά και το δεύτερο ότι επιθυμεί μια ειρηνική συνύπαρξη με την Ρωσία.

Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Οι υστερικές αντιδράσεις στους νεοφιλελεύθερους κύκλους ήταν άμεσες. Πως θα ζήσουμε χωρίς τρομοκράτες, χωρίς Ρώσους μπαμπούλες και χωρίς τον κίνδυνο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος;

Για το λόγο αυτό φαίνεται ότι η απερχόμενη κυβέρνηση Ομπάμα και το στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων προσπαθούν να δημιουργήσουν τετελεσμένα στην ανατολική Συρία και να τα παραδώσουν σαν καυτή πατάτα στα χέρια του νέου προέδρου.

Μια ματιά στον χάρτη θα διευκολύνει την κατανόηση του σχεδίου.

Ζώνες ελέγχου στη Συρία. Καφέ: Κυβερνητικός – Γκρι: ΙΣΙΣ – Κίτρινο: Κούρδοι YPG

O ΙΣΙΣ ελέγχει βασικά τις περιοχές γύρω από τον ποταμό Ευφράτη και έχει για “πρωτεύουσα” του την πόλη Raqqa που κατέλαβε το 2013. Στην περιοχή αυτή βρίσκεται αποκλεισμένος ένας θύλακος υπό κυβερνητικό έλεγχο γύρω από την πόλη Deir er-Zor, εκεί που “κατά λάθος” ο “συνασπισμός της δημοκρατίας” βομβάρδισε στις 17 Σεπτεμβρίου τον στρατό της Συρίας προσπαθώντας να ενισχύσει τους τρομοκράτες που πολιορκούν την πόλη, παραβιάζοντας έτσι την εκεχειρία που είχε συμφωνήσει με την Ρωσία, την οποία μετά κατηγόρησε για... παραβίαση της εκεχειρίας.

Ανατολικά και βόρεια επικρατούν οι επονομαζόμενες Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις ο βασικός κορμός των οποίων είναι οι Κούρδοι του YPG, των Μονάδων Λαϊκής Προστασίας που έχουν δώσει έως σήμερα έναν σημαντικό αγώνα κατά της τρομοκρατίας απελευθερώνοντας μεγάλα κομμάτια της ανατολικής Συρίας που τώρα ελέγχουν.

Μπορεί το αμερικανικό παιχνίδι για ανατροπή του Άσσαντ να χάθηκε και μαζί του να χάθηκε και κάθε ελπίδα επικράτησης των τζιχαντιστών στην Δαμασκό και την δυτική Συρία. Όμως, ως γνωστόν, ο επιμένων νικά.

Όπως έχει αναφερθεί και παλιότερα, ανάμεσα στις εναλλακτικές των Αμερικανών είναι και η “Γιουγκοσλαβοποίηση” της Συρίας: να δημιουργηθεί δηλαδή ένα σαλαφικό, που σημαίνει ακραία φονταμενταλιστικό, κρατίδιο στην περιοχή μεταξύ Deir er-Zor και al-Hasakah προκειμένου να μπλοκάρει τον προγραμματιζόμενο αγωγό Ιράν-Ιράκ-Συρίας-Λιβάνου. Ο καλύτερος τρόπος για να κατορθωθεί αυτό είναι να οδηγηθούν οι κατσαπλιάδες, από την “πρωτεύουσα” τους Raqqa στην Συρία και από την Μοσούλη του Ιράκ, στην εν λόγω περιοχή.

Το φονταμενταλιστικό χαλιφάτο των αμερικανικών σχεδίων

Ήδη, στην Μοσούλη ο στρατός του Ιράκ και οι Αμερικανοί με την αρωγή του PDK των Κούρδων του Ιράκ (που είναι άλλοι και στα μαχαίρια με τους Κούρδους της Συρίας και τα πάνε πολύ καλά τόσο με τον Ερντογάν όσο και με το Ισραήλ) επιτίθενται στην πόλη αφήνοντας στον ΙΣΙΣ έναν διάδρομο διαφυγής δυτικά.

Και τώρα οι Αμερικανοί προγραμματίζουν την επίθεση στην Raqqa με βασικό χορηγό “έμψυχου υλικού” τους Κούρδους της Συρίας, δηλαδή το YPG. Είναι σίγουρο το στοίχημα ότι εδώ ο διάδρομος διαφυγής για τους κατσαπλιάδες θα έχει κατεύθυνση νοτιοανατολική.

Οι Αμερικανοί προετοιμάζουν μάλιστα στην πόλη Hasakah την οποία το YPG απέσπασε από τον Συριακό Στρατό με τον οποίο ήταν μέχρι τότε σύμμαχοι κατά του ΙΣΙΣ, ένα αεροδρόμιο για να επισημοποιήσουν και επί του εδάφους την παράνομη παρουσία τους στην Συρία.

Είναι να απορεί κανείς με την ικανότητα των Κούρδων να βγάζουν μόνοι τους τα μάτια τους. Τόσο αίμα και τόσος αγώνας, πραγματικά ηρωικός, γιατί; Για να έχουν για γείτονες φανατισμένους και ηλίθιους κυνηγούς κεφαλών;

Αντί να επιδιώκουν την παρουσία τους σε μια ομόσπονδη και ανεξάρτητη Συρία προτιμούν την γειτνίαση με εγκληματικά στοιχεία εναντίον των οποίων μέχρι τώρα πολεμούσαν και την υποταγή στο Πεντάγωνο τα σχέδια του οποίου εξυπηρετούν ώστε να μην σβήσει ποτέ η φωτιά στην χώρα τους.

Στο στρατηγικό πεδίο όλη αυτή η ιστορία έχει δυο συνέπειες.

Από τη μια τα πολεμοχαρή γεράκια στην Ουάσινγκτον που πρέπει να βιαστούν πριν αναλάβει ο Τραμπ να βάλουν σε εφαρμογή την επιχείρηση Raqqa που περιέχει και το φοβερά δυσεπίλυτο πρόβλημα των σχέσεων Τουρκίας και Κούρδων του YPG.

Και από την άλλη, ως γνωστόν, οι Ρώσοι. Λέγεται ότι η στρατηγικής σημασίας συριακή αεροπορική βάση της Tiyas, λίγο δυτικά της Παλμύρας, αναβαθμίζεται ώστε να φιλοξενήσει το σύστημα πυραύλων S-300, αυτό το ίδιο που είναι ήδη εγκατεστημένο στην αεροπορική βάση της Khmeinin και έχει προβληματίσει ουκ ολίγο τους δυτικούς πολεμοκάπηλους και τα σχέδια τους για ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την δυτική Συρία.

Μόλις ενεργοποιηθεί το σύστημα στην Tiyas, οι S-300 θα καλύπτουν ολόκληρο τον εναέριο της Συρίας, συμπεριλαμβανομένων των πόλεων Raqqa, Deir er-Zor και al-Hasakah.

Και τότε, ναι, θα υπάρχει μια συνολική ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την Συρία. Όχι όμως αυτή που ήθελε η Κλίντον και η παρέα της.