Μανόλης Ανδρόνικος - Ακρόπολη

Τίτλος βιβλίου: Ακρόπολη

Συγγραφέας : Μανόλης Ανδρόνικος

Ιδιότητα : Καθηγητής Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Εκδόσεις : Εκδοτική Αθηνών

σελίδες 7-8

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ

Ανάμεσα στη φαληρική θάλασσα και στα βουνά της Αττικής απλώνεται μια μικρή ηλιοφώτιστη πεδιάδα· στο κέντρο της υψώνεται ένας λόφος επιβλητικός, 156,20 μ. ψηλότερα από την επιφάνεια της θάλασσας, με μήκος 330 μ. στη βάση του, 270 μ. στη κορφή του, και πλάτος κάτι περισσότερο από 156 μ. Είναι η πολυύμνητη αθηναϊκή ακρόπολη. Όταν στα πρώιμα νεολιθικά χρόνια έστησαν σ' αυτόν τον περιορισμένο χώρο οι πρώτοι κάτοικοι τις καλύβες τους, ένιωσαν ασφάλεια επάνω στον απόκρημνο βράχο του λόφου, που είναι απρόσιτος απ' όλες τις πλευρές και μόνον από τη δυτική προσφέρει στον άνθρωπο πρόσβαση· θα αισθάνθηκαν μεγάλη χαρά όταν στη βορειοδυτική γωνιά του βράχου ανάβλυσε ολοκάθαρο το νερό της φλέβας που έμελλε να τροφοδοτήσει αργότερα μια φημισμένη κρήνη: την Κλεψύδρα. Θα προσευχήθηκαν τότε στο θεό του νερού και στον θεό που τους χάρισε το λιόφυτο κάμπο και την προστασία του σε μια τέτοιαν "άκρα", που θα πει κορφή. Κανένας όμως δεν έβαζε στο νου του πως οι αγριοπέτρες που στήριζαν τα πλιθιά της καλύβας τους θα ήταν τα ριζίμια λιθάρια μιας αρχιτεκτονικής αδευτέρωτης και μιας ιστορίας μοναδικής.

"Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι", θα μπορούσε να πει όποιος ανεβεί επάνω σ' αυτό το βράχο και σταθεί κάτω από το φως του ελληνικού ήλιου, εξουθενωμένος από το μεγαλείο των μνημείων και τη μνήμη της ιστορίας. Σημάδια της παμπάλαια μπορεί να εγγίσει ακόμα με τα ίδια του τα χέρια· τις ασήκωτες πέτρες από τα κυκλώπεια τείχη που προστάτευαν τα ανάκτορα στα μυκηναϊκά χρόνια, τότε που οι βασιλείς με τους ανώτατους αξιωματούχους έκτιζαν τα μέγαρα τους σε μια οχυρωμένη ακρόπολη, για να ασφαλιστούν από τους εχθρούς των. Μια τέτοια ακρόπολη, ανάμεσα σε πολλές άλλες μυκηναϊκές, πολύ πιο σπουδαίες, ήταν και η αθηναϊκή. Με το τέλος του μυκηναϊκού κόσμου τη θέση των ανακτόρων φαίνεται πως την πήρε ο αρχαιότερος ναός, αυτός που θα μείνει γνωστός στους Αθηναίους με το όνομα "ο αρχαίος νεώς", αφιερωμένος στο θεό της πηγής, τον Ποσειδώνα, και στη θεά της ελιάς, την Αθήνα. Εκεί όμως, δίπλα οι Αθηναίοι πρόσφεραν λατρείες και σπονδές και χοές και σε άλλους θεούς και ημίθεους, σε ήρωες και δαίμονες αγαθούς και "σωσιπόλιδες".

ΠΗΓΗ: protagorasnews