Οι Συνταξιούχοι και τα ΜΑΤ, γράφει ο Γιώργος Πετρόπουλος

Οι συνταξιούχοι χτυπήθηκαν πρώτη φορά στην ιστορία, από τις δυνάμεις καταστολής, στις 9 Μαρτίου 1995, επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου. Το χτύπημα συνέβη στο ίδιο σημείο με το σημερινό. Στη συμβολή Β. Σοφίας και Ηρώδου Αττικού. Οι ομοιότητες ανάμεσα στο τότε και στο σήμερα είναι καταπληκτικές.

Τότε, οι συνταξιούχοι ζήτησαν συνάντηση με τον πρωθυπουργό. Τώρα συνέβη το ίδιο. Τότε από το Μαξίμου τους παρέπεμψαν να τους δει ο υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Αντώνης Λιβάνης. Τώρα τους παρέπεμψαν στον Αλέκο Φλαμπουράρη.

Μετά την καταστολή του '95 ο Ανδρέας Παπανδρέου διαμήνυσε την δυσαρέσκειά του για το γεγονός και διατάχθηκε ΕΔΕ για να προσδιοριστούν οι υπεύθυνοι και να αποδοθούν ευθύνες. Απομακρύνθηκαν δύο αστυνομικοί. Τώρα επίσης, ο Αλ. Τσίπρας εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης ανακοίνωσε την απαγόρευση χημικών στις διαδηλώσεις συνταξιούχων και εργαζομένων. Και τότε και τώρα, το επίσημο κυβερνητικό σύνθημα, κατόπιν εορτής, είναι ότι οι λαϊκές διαδηλώσεις δεν πρέπει να χτυπιούνται κατ' αυτό τον τρόπο.

Παρά τις ομοιότητες, η ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης είναι απείρως μεγαλύτερη. Όχι γιατί εμφανίζεται ως αριστερή αλλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση δεσμευόταν για την κατάργηση των χημικών επικαλούμενος, ανάμεσα σε άλλα, και το πόσο επικίνδυνα είναι για την υγεία των πολιτών. Τώρα η κυβέρνηση δεν μιλάει για κατάργηση των χημικών και κατόπιν εορτής δεσμεύεται ότι θα απαγορεύσει την χρήση τους στις λαϊκές διαδηλώσεις. Μέχρι νεωτέρας δηλαδή.

Υ.Γ. Η διάταξη που ορίζει με ποιανού ευθύνη καταστέλλεται μια διαδήλωση παραμένει ίδια, όπως ήταν και το 1995. Ούτε αυτήν άλλαξε η κυβέρνηση.

ΠΗΓΗ: Γιώργος Πετρόπουλος