Τελικά, ποιοι είναι κατά των προσφύγων; της Αθανασίας Πέτσα

Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά δεν θυμάμαι κανέναν από αυτούς που τόσο αγαπάνε τους πρόσφυγες, να θίγει το θέμα της καταγγελίας από τη χώρα μας της Συνθήκης του Δουβλίνου. Όταν από τις αρχές του ’15 άρχισαν να αυξάνουν με αλματώδη ρυθμό οι προσφυγικές ροές, κάποιοι το έβλεπαν και το φώναζαν ότι υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, σύντομα αυτοί οι άνθρωποι θα εγκλωβιστούν στην Ελλάδα. Κάποιοι το ‘βλεπαν και το φώναζαν ότι πρέπει άμεσα, τώρα, να καταγγείλουμε και να αποχωρήσουμε από τη Συνθήκη του Δουβλίνου. Να εφαρμόσουμε τα προβλεπόμενα από το Διεθνές Δίκαιο για την ταυτοποίηση των ανθρώπων που έρχονται και για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου. Να ελέγξουμε τα σύνορά μας με τις δικές μας δυνάμεις, να καταγγείλουμε την Τουρκία για το ανθρώπινο λαθρεμπόριο που υποθάλπει και να πάρουμε μέτρα εναντίον της. Αν θυμάμαι καλά, κανένας από αυτούς που τόσο αγαπάνε τους πρόσφυγες δεν σήκωσε αυτά τα θέματα. Αντιθέτως, συνέχιζαν με θέρμη και σπουδή να διευκολύνουν την παράνομη είσοδο των προσφύγων και την παράνομη έξοδό τους στα βόρεια σύνορά μας.

Και όταν οι προβλέψεις επαληθεύθηκαν, όταν οι άλλες χώρες έκλεισαν τα σύνορά τους και φυλακίστηκε εδώ όλος αυτός ο κόσμος, μήπως τότε κατάλαβαν το λάθος τους και άλλαξαν τακτική; Κάθε άλλο. Τι έκαναν αντ’ αυτού; Παρακινούσαν τους εγκλωβισμένους στην Ειδομένη να επιχειρούν είσοδο στα Σκόπια κάτω από τη μύτη των φρουρών, τους έβαζαν να ρισκάρουν τη ζωή τους σε επικίνδυνα περάσματα, να χτυπιούνται με τους σκοπιανούς στρατιώτες και να κάνουν καταλήψεις δρόμων και σιδηροδρομικών γραμμών. Όλα αυτά, στο όνομα του ανθρωπισμού και της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Μήπως όμως, όταν η Ύπατη Αρμοστεία κατήγγειλε τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας και τη δημιουργία «κέντρων κράτησης» στην Ελλάδα, άρπαξαν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν τα επιχειρήματα που ο ίδιος ο ΟΗΕ τους πρόσφερε, για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των προσφύγων; Η Ύπατη Αρμοστεία πρότεινε συγκεκριμένα μέτρα και τρόπους για να λυθεί το προσφυγικό πρόβλημα. Ακούσατε κανέναν από τους «προστάτες» των προσφύγων να τα κάνει σημαία του και να διεκδικεί την εφαρμογή τους; Ούτε κατά διάνοια, παρά μόνο συνέχισαν να υπερασπίζονται με πάθος τη δημιουργία hot spot και κατηγορούσαν ως ρατσιστή όποιον ήταν αντίθετος. 

Ακούσατε κανέναν από τους κατ’ επάγγελμα ή καθ’ έξιν «προστάτες» των προσφύγων να κινεί το θέμα της άρσης του εμπάργκο κατά της Συρίας και να ζητά αποκατάσταση των διπλωματικών μας σχέσεων; Η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις και απέλασε την πρέσβειρα της Συρίας. Να θυμίσουμε ότι το εμπάργκο κατά της Συρίας έγινε κατ’ απαίτηση των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αλλά και με τη σύμφωνη γνώμη της εγχώριας αντικαπιταλιστικής, αντι-ιμπεριαλιστικής και διεθνιστικής αριστεράς, της οποίας της «ξίνιζε» η κυβέρνηση του Άσαντ! Πρωτοφανής ταύτιση απόψεων ιμπεριαλιστών και αντι-ιμπεριαλιστών! Το τι συνέπειες θα είχε αυτό για τον πληθυσμό της Συρίας, ποσώς τους απασχόλησε. Ούτε και το πόσο δυσχεραίνει τις δυνατότητες του Συριακού κράτους να φροντίσει για τις ανάγκες του πληθυσμού του, εν μέσω της ολομέτωπης επίθεσης που δέχεται. Ούτε όταν ξεκίνησαν όλα αυτά, ούτε και όταν ξέσπασε η προσφυγική κρίση αυτοί που κόπτονται για τα δικαιώματα των προσφύγων έθεσαν ποτέ αυτό το θέμα. «Ας συνεχίζεται το εμπάργκο, ας αυξάνονται οι πρόσφυγες, ας έρχονται στη θερμή μας αγκάλη, γιατί τους αγαπάμε και θέλουμε να τους φροντίζουμε! Τι είμαστε εμείς; Τίποτα ρατσιστές ή ξενοφοβικοί σαν κι εσάς που αντιδράτε;» Ουσιαστικά, αυτό μας λένε.

Μήπως ακούσατε τους «προστάτες» των προσφύγων να θίγουν το θέμα της κλοπής των χρημάτων των Σύρων πολιτών από τη Γερμανία; Υπάρχει καταγγελία, τόσο από Γερμανό βουλευτή, όσο και από την κυβέρνηση Άσαντ, ότι πολλοί Σύροι, προτού ξεσπάσει ο πόλεμος, είχαν πειστεί από τις γερμανικές τράπεζες να μεταφέρουν εκεί τις καταθέσεις τους για ασφάλεια. Και τώρα βρίσκονται εγκλωβισμένοι, χωρίς πολιτικά δικαιώματα, χωρίς νόμιμα έγγραφα, χωρίς δικαίωμα και τρόπο εισόδου στη Γερμανία. Πόσο βολικό για τα συμφέροντα των γερμανικών τραπεζών! Δεν άκουσα κανέναν από αυτούς που κάνουν τόση φασαρία για τα δικαιώματα των προσφύγων να ζητά, έστω, διερεύνηση αυτών των καταγγελιών…

Αυτά τα δικαιώματα, τα πραγματικά δικαιώματα των προσφύγων, δεν ενδιαφέρουν τους κατ’ επάγγελμα ή καθ’ έξιν προστάτες τους. Ποια είναι τα δικαιώματα που αυτοί διεκδικούν; Τη δημιουργία hot spot, τη στέγασή τους σε καταλήψεις ετοιμόρροπων κτιρίων, την αποδοχή ελεημοσύνης από τις οργανώσεις, το κράτος και τους πολίτες, την «ενσωμάτωσή» τους με το ζόρι σε μια πολυπολιτισμική ανθρωπόσουπα. Με την ενδόμυχη ελπίδα ότι θα εκπληρωθεί το όνειρο της Αριστεράς για «ενότητα της εργατικής τάξης» με τις στρατιές ελλήνων και ξένων δουλοπάροικων στις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες!

Και η πιο σημαντική διεκδίκηση, η σημαία κάθε «προστάτη των προσφύγων» που σέβεται τον εαυτό του: ΝΑ ΠΕΣΕΙ Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ!!! Το σκεπτικό αυτής της διεκδίκησης είναι πολύ απλό, έως απλοϊκό, και ταυτόχρονα εντελώς, μα εντελώς παράλογο. Υπάρχουν δύο παράνομοι δρόμοι εισόδου στη χώρα. Ο χερσαίος και ο θαλάσσιος. Κλείνοντας τον χερσαίο παράνομο δρόμο, που είναι πιο ασφαλής, αναγκάζουμε όσους έρχονται παράνομα να επιλέγουν τον θαλάσσιο που είναι πιο επικίνδυνος. Ζητούν δηλαδή, από το ελληνικό «κράτος», ρίχνοντας το φράχτη, να πει επίσημα ότι επιτρέπει την παράνομη είσοδο στη χώρα. Παράλογο; Και αν είναι να επιτρέψουμε επίσημα την παράνομη είσοδο στη χώρα, γιατί να μην το κάνουμε μια και καλή καταργώντας κάθε έλεγχο στα τελωνεία; Υπάρχει πιο ασφαλές πέρασμα από τη νόμιμη οδό, που ακολουθούν όσοι ταξιδεύουν από και προς την Τουρκία; Απλό είναι, αρκεί μια εντολή προς την αστυνομία και συνοριοφυλακή και τέλος. Γιατί ζητούν να πέσει ο φράχτης και να ταλαιπωρούνται οι άνθρωποι μέσα από κακοτράχαλα και επικίνδυνα μονοπάτια και να μην έρχονται κανονικά από το δρόμο, απ’ όπου δεν θα τους σταματά κανείς για έλεγχο; Παράλογο; Φυσικά. Εξίσου παράλογο με το αίτημα για πτώση του φράχτη. 

Η Ελλάδα δεν μπορεί να εφαρμόσει το Διεθνές Δίκαιο και να διασφαλίσει τα πραγματικά δικαιώματα των προσφύγων, επειδή τελεί υπό καθεστώς κατοχής, με κυβερνήσεις – μαριονέτες που έχουν παραδώσει κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας. Και απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, οι «αντιρατσιστές» και οι «διεθνιστές» ζητούν ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Παράλογο; Θα ήταν παράλογο, αν δεν ήταν μέρος μιας κατευθυνόμενης πολιτικής που τελικά το μόνο που εξυπηρετεί είναι τη διάλυση του κράτους κατά τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο – και μόνο μέσα σε αυτό – βρίσκει τη λογική του εξήγηση. 

Κανένα δικαίωμα λοιπόν δεν υπερασπίζονται οι αυτόκλητοι «προστάτες των προσφύγων», καμία ουσιαστική διεκδίκηση δεν προβάλλουν. 

Υπάρχει πολιτικός φορέας που, με τις επίσημες θέσεις του, να προβάλλει και να υπερασπίζεται τα παραπάνω ζητήματα; Υπάρχει και αυτός είναι το ΕΠΑΜ! Το ΕΠΑΜ εξ’ αρχής και σταθερά φωνάζει για την καταπάτηση των δικαιωμάτων των προσφύγων και για την κατάλυση κάθε έννοιας νομιμότητας, τόσο του εθνικού όσο και του διεθνούς δικαίου. Ο μόνος χώρος που έχει ξεκάθαρη, επεξεργασμένη και δημοσιοποιημένη θέση για την δίκαιη και ανθρώπινη επίλυση του προσφυγικού προβλήματος, η οποία επιβεβαιώθηκε και με ομόφωνο ψήφισμα στο πρόσφατο συνέδριό του. 

Ωστόσο, το ΕΠΑΜ είναι και ο μόνος πολιτικός φορέας, ο οποίος, τόσο έντονα και τόσο άδικα, έχει στοχοποιηθεί ως εθνικιστικός, ή ότι είναι «κατά των προσφύγων». Χωρίς λογική, χωρίς σοβαρά επιχειρήματα, μόνο και μόνο επειδή αντιτάσσεται στον παραλογισμό και την εθνομηδενιστική λογική των “No borders” και των “refugees welcome”!

Υπάρχουν ΕΠΑΜίτες που, παρασυρμένοι από την πόλωση που επικρατεί ή συναισθηματικά φορτισμένοι από την καταστροφή της χώρας μας, παρασύρονται σε δηλώσεις που τείνουν προς τον ρατσισμό; Υπάρχουν κι αυτοί, αλλά είναι μεμονωμένες περιπτώσεις που δεν εκφράζουν ούτε την πλειοψηφία των μελών, ούτε την επίσημη πολιτική του ΕΠΑΜ. Από την άλλη μεριά, υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί ΕΠΑΜίτες, οι οποίοι στην περιοχή τους έχουν τρέξει και έχουν συνδράμει όσο μπορούν τους πρόσφυγες. Γιατί αυτοί δεν φαίνονται; Γιατί το ίδιο το ΕΠΑΜ δεν προβάλλει αυτές τις κινήσεις των μελών του, ή, πολύ περισσότερο, γιατί δεν οργανώνει τέτοιες δράσεις; Κατά τη γνώμη μου, αυτό συμβαίνει επειδή το ΕΠΑΜ είναι πολιτικός φορέας, δεν είναι ΜΚΟ, ούτε φιλανθρωπική οργάνωση και ο κάθε ΕΠΑΜίτης έχει το πολιτικό κριτήριο να διακρίνει ότι άλλο πράγμα η πολιτική τοποθέτηση και δράση και άλλο η φιλανθρωπία. Η φιλανθρωπία είναι προσωπική έκφραση του συναισθήματος συμπόνιας προς τον συνάνθρωπο. Κάθε άλλο παρά κατακριτέα, αξιέπαινη μάλιστα ως συναίσθημα και ως πρακτική, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αναχθεί σε πολιτική στάση και τοποθέτηση. Αυτοί που εσκεμμένα τα συγχέουν και τα ταυτίζουν, δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να προωθούν υπόγεια την νεοφιλελεύθερη λογική, όπου η ασυδοσία των ισχυρών οξύνει τα κοινωνικά προβλήματα και οι συνέπειες αντιμετωπίζονται με πολιτικές «πτωχοκομείου». Αυτόν τον «ανθρωπισμό» σας τον χαρίζουμε, αφού τόσο σας εκφράζει!

Σταματήστε, λοιπόν, ευαίσθητοι «υπερασπιστές» των δικαιωμάτων να πιπιλίζετε την καραμελίτσα ότι «το ΕΠΑΜ είναι κατά των προσφύγων». Αν θέλετε να δείτε ποιος πραγματικά είναι κατά των προσφύγων, δεν έχετε παρά να κοιτάξετε με ειλικρίνεια στον καθρέφτη!

*Η Αθανασία Πέτσα είναι μέλος του ΕΠΑΜ

ΠΗΓΗ: ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ ΕΠΑΜ