Οι Ουρσουλίνες στο δάσος, του Στάθη

Το Mega το συρρίκνωσαν οι πολίτες διά της αποδοκιμασίας τους. Το κανάλι απαξιώθηκε στα μάτια των πολιτών, διότι επί χρόνια και συστηματικώς υποστήριξε όλα όσα στρέφονταν εναντίον τους, από τον «εκσυγχρονισμό» του κ. Σημίτη έως τα μνημόνια των Γιωργάκη και Σαμαρά. Δεν πρόλαβε να υποστηρίξει και τον Τσίπρα (όσο κι αν υποστήριζε και το δικό του μνημόνιο), διότι δεν τα βρήκαν μεταξύ τους οι γάτοι (Ιμαλαΐων) με τα γατόνια (Κάτω Αγουλινίτσας).

Κατά την περίοδο της ψευδούς ευμάρειας το Mega δούλευε και χειραγωγούσε τους τηλεθεατές χωρίς δραματικό πολιτικό κόστος για το ίδιο - αντιθέτως, με αιμάσσον οικονομικό κέρδος αρκετά συχνά. Κατά την περίοδο της κρίσης, όμως, όλο και περισσότεροι τηλεθεατές του καναλιού άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι οι δαγκωματιές των «ντόμπερμαν της ενημέρωσης» ήταν θανάσιμες. Για τους ίδιους. Για όλους τους εργαζόμενους. Για την πατρίδα. Κι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Το

απαξιωμένο, λόγω υπερβάλλοντος ζήλου υπέρ των Δυνατών, κανάλι δεν ήταν πλέον χρήσιμο για την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων. Το εγκατέλειψαν λοιπόν στην τύχη του οι ίδιοι οι ταγοί του. Μαζί με το κανάλι εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους και όλοι οι εργαζόμενοι του Mega,

για να αντιμετωπίσουν κι αυτοί πλέον με τη σειρά τους την τύχη που επεφύλαξαν όλα αυτά τα χρόνια στους υπόλοιπους εργαζόμενους της χώρας - την τύχη της ανεργίας, της ευέλικτης εργασίας, της απληρωσιάς και όλων των άλλων δεινών που επέφερε και επιφέρει η πολιτική που το Mega (κι άλλα κανάλια, όπως ο ΣΚΑΪ) υποστήριξαν αυτές τις δεκαετίες. Και της ψευδούς ευμάρειας, και της κρίσης.

Υπηρέτησαν όλοι οι εργαζόμενοι του Μega αυτήν την πολιτική; Ασφαλώς όχι! Ομως τώρα πέφτουν και οι αθώοι του αίματος στον λάκκο που έσκαψαν για όλους τα «ντόμπερμαν της ενημέρωσης» - με κάποια μάλιστα απ αυτά να σαλπάρουν για νέες πολιτείες, Τζακροσυριζάκικες. Εύχομαι

όλοι οι εργαζόμενοι του Mega να βρουν δουλειά (πλην των «ντόμπερμαν», υποκριτής δεν είμαι), όπως εύχομαι και να μην προστεθεί στην αγωνία των εργαζομένων του Mega η αγωνία εργαζομένων από άλλα κανάλια, πολλά κανάλια,

τα οποία η ιδιότυπη αντίληψη ενός σταλινικού καπιταλισμού ωθεί στην μπαρουταποθήκη.

Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς και να απορήσει για αυτόν τον παράδοξο νεολογισμό περί σταλινικού καπιταλισμού. Αν αφορά υβρίδια, όχι! Διότι, τι άλλο από υβρίδια (της Χίμαιρας με τον Γρύπα) είναι οι αριστεροί που εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερη πολιτική;

Ο ένας έχει τόσο πολιτικό (ούτε καν αριστερό) μυαλό, που λέει ότι τα φορολογικά βάρη πρέπει να μεταφερθούν σε όσους ψήφισαν «ναι». Ο άλλος κόβει τις συντάξεις των αδύνατων υπέρ των δανειστών και κάθε φορά που τις κόβει λέει ότι δεν θα τις κόψει άλλο. Ο άλλος πουλάει τους λιμένες και τους αερολιμένες, αλλά πονάει. Διαπλοκή δεν είναι οι δικοί μας κουμπάροι, αλλά οι άλλοι. Η απαρίθμησητων κατορθωμάτων

του κάθε υβριδίου χωριστά θα χρειαζόταν πολλές σελίδες, όμως όλα αυτά τα υβρίδια μαζί διασύρουν κάθε έννοια Αριστεράς, την ωθούν στο περιθώριο της κοινωνίας -ενδεχομένως για πολλά χρόνια- ενώ ταυτοχρόνως προσπαθούν (πάντα τα υβρίδια) να μεταμορφωθούν τα ίδια, ως άλλες μαύρες προνύμφες, από Καρανίκες σε Πρετεντέριδες! Τραγικό; Ναι, αλλά ουδέν τραγικό υπάρχει

που να μην είναι και κωμικοτραγικό (αν πρόκειται για υβρίδια). Ετσι ο κ. Παππάς που κατοικοεδρεύει μέσα στο μυαλό του Τσίπρα κατάφερε να μετατρέψει τον αγώνα κατά των νταβατζήδων σε χαρά των αεριτζήδων.

Ας μη μιλήσουμε για τον λαγό, αυτός τώρα τρέχει χαρούμενος στις πεδιάδες του Βόλγα. Οι υπόλοιποι πλειοδότες όμως τους βγήκαν ο ένας φούσκα, ο άλλος υπόδικος (που όμως, ο άνθρωπος, διαθέτει ακόμα το τεκμήριο της αθωότητος - μην το ξεχνάμε αυτό), ο τρίτος με δεσμευμένους τους λογαριασμούς, με τον τέταρτο να κοπανάει το κεφάλι του για τα λεφτά που έδωσε.

Μεγάλο ποιοτικό κριτήριο η πορτοφόλα.

Μεγάλο ηθικό πλεονέκτημα η πορτοφόλα.

Και πάνω από όλα, μεγάλης εμβέλειας -παγκόσμιας- η σύλληψη από τον κ. Παππά της ιδέας για ένα υβρίδιο σταλινισμού-καπιταλισμού εις όσα αφορούν τα κανάλια. Ενα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» για τις τέσσερις άδειες σε συνδυασμό με τον «νόμο του ισχυρότερου» στη ζούγκλα της ελεύθερης αγοράς. Ή αλλέως πώς, όσοι δεν αντέχουν «ας κλείσουν», όπως αποφάνθηκε και ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Π. Ρήγας...

Θα έλεγα ότι οι κινούμενοι στο επίπεδο Παππά ρέκτες έχουν την ικανότητα να παίρνουν ό,τι χειρότερο απ’ την Αριστερά και να το συνδυάζουν με ό,τι χειρότερο απ’ τη Δεξιά. Με αποτελέσματα όπως αυτό το υβρίδιο σταλινισμού-καπιταλισμού που μας προέκυψε στα τηλεοπτικά πράγματα. Όμως, μην

ανησυχείτε! Σε όλα τα υπόλοιπα, όπως η τήρηση του Μνημονίου, δεν ισχύει κανένα υβρίδιο πολιτικώς ερμαφρόδιτο, αλλά το ντούρο τέρας του καπιταλισμού-καπιταλισμού. Αν δεν κόψεις τον καφέ, θα σ’ τον κόψει ο Κόφτης... 

από το "enikos.gr" μέσω ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ ΕΠΑΜ