TA ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΚΕΡΑΤΑ ΠΟΙΟΝ ΕΧΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΤΕΡΑ?

Η Γερμανία έχει ετοιμάσει νομοθεσία, που ονομάστηκε “το δίκαιο του παιδιού των γαλατάδων“, που απαιτεί οι μητέρες να λένε στους συντρόφους τους, αν τα παιδιά που συντηρούν συνελήφθησαν με άλλο άντρα. Η νομοθεσία αυτή θα καταστήσει ευκολότερη την διεκδίκηση διατροφής για δύο χρόνια από το βιολογικό πατέρα. 

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, όπως αναφέρεται από την Sueddeutsche Zeitung, μια γυναίκα πρέπει να κοινοποιεί "κατόπιν αιτήματος" σε μη βιολογικό πατέρα , που φροντίζει το παιδί της , αν αυτή “ είχε σχέση με άλλο άντρα κατά την περίοδο της σύλληψης."

Ο υπουργός Δικαιοσύνης Heiko Maas, ο οποίος υποστήριξε το νομοσχέδιο, ισχυρίζεται ότι η νέα νομοθεσία θα καταστήσει ευκολότερο για τους άνδρες που συντηρούν ένα παιδί να απαιτήσουν αποζημίωση από το βιολογικό πατέρα του , για περίοδο μέχρι δύο ετών. Προηγουμένως, αυτό το χρονικό πλαίσιο ήταν αορίστου χρόνου.

“ Πρέπει να προσφέρουμε μεγαλύτερη νομική προστασία στους« ψεύτικους » πατέρες , που κάνουν προσφυγή στη δικαιοσύνη " δήλωσε ο Maas.

Το δικαστήριο στη συνέχεια θα μπορούσε να αποφασίσει, αν μια μητέρα θα είχε το δικαίωμα να κρατήσει μυστική την ταυτότητα του βιολογικού πατέρα .

"Η μητέρα θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να παραμείνει σιωπηλή, μόνο όταν υπάρχουν σοβαροί λόγοι γι 'αυτήν να μην αναφερθεί το όνομα του βιολογικού πατέρα” , σημείωσε ο Maas.

Ο Maas αναφέρεται ότι ξεκίνησε να ετοιμάζει αυτή τη νομοθεσία , όταν το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο ζήτησε να ενισχύθουν τα δικαιώματα των λεγόμενων ψεύτικων πατεράδων με εφαρμοστέο νόμο τον περασμένο Μάρτιο.

Εκείνη την εποχή, μια γυναίκα είχε καταθέσει έφεση κατά των αποφάσεων ενός τοπικού και ενός περιφερειακού γερμανικού δικαστηρίου , που της ζητούσαν να γνωστοποιήσει την ταυτότητα του βιολογικού πατέρα του παιδιού της, σύμφωνα με την εφημερίδα.

Η γυναίκα είχε παντρευτεί τον σύντροφό της, όταν ήταν ήδη έγκυος και αργότερα του ομολόγησε ότι δεν ήταν ίσως ο πραγματικός πατέρας του παιδιού. Το ζευγάρι χώρισε αργότερα και ο «ψεύτικος πατέρας» προσπάθησε να ζητήσει την επιστροφή των εξόδων διατροφής , προφανώς ξεκινώντας μια νομική μάχη.

Στο τέλος , το Συνταγματικό Δικαστήριο δήλωσε ότι η γυναίκα θα μπορούσε να κρύψει την ταυτότητα του βιολογικού πατέρα, επικαλούμενη την απουσία νομικών λόγων , που θα μπορούσαν να της επιβάλουν την αποκάλυψη του ονόματος.

Πρόχειρες εκτιμήσεις , που παραθέτει το Spiegel υποστηρίζουν ότι το 4 τοις εκατό έως περισσότερο από το 10 τοις εκατό των παιδιών στη Γερμανία μεγαλώνουν σκεφτόμενα ότι ο λάθος άνθρωπος είναι ο πατέρας τους.

ΠΗΓΗ: https://www.rt.com/news/357612-germ...

ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ

Στη σημερινή εποχή των τεστ πατρότητας με τη βοήθεια DNA, οι “καθυστερημένοι” γερμανοί κερατάδες προσφεύγουν στη δικαιοσύνη για “να διεκδικήσουν τα έξοδα διατροφής του παιδιού κάποιου άλλου”.

Με το θέμα ασχολούνται ένα τοπικό και ένα περιφερειακό δικαστήριο της Γερμανίας και διατάζουν τη γυναίκα να αποκαλύψει το όνομα του πραγματικού πατέρα του παιδιού.

Το θέμα καταλήγει στο Συνταγματικό δικαστήριο, που αποφαίνεται σαν τον Σολομώντα:

“H γυναίκα μπορεί να μην αποκαλύψει το όνομα του πραγματικού πατέρα, γιατί δεν υπάρχει νόμος, που να της επιβάλει μία τέτοια υποχρέωση” .

Αυτή η απόφαση βγαίνει τον Μάρτιο του 2015 και άμεσα ο υπουργός δικαιοσύνης Heiko Maas φροντίζει να ετοιμάσει ειδικό νόμο για να υποχρεώσει τη γυναίκα στο μέλλον να καταδίδει τον εραστή της μέσω της δικαιοσύνης.

Προφανώς η γερμανική κοινωνία συμπαθεί ιδαίτερα τους “κερατάδες, ” για να απαιτεί από τις μάνες να τιμωρήσουν τους εραστές τους με το να πληρώσουν εξόδα διατροφής για δύο χρόνια στους πρώην συζύγους τους.

Αν η γυναίκα για προφανείς λόγους δεν επιθυμεί να τον κατονομάσει, θα μπορούσε να ισχυρισθεί απλά ότι δεν θυμάται ή δεν είναι σίγουρη για τη πατρότητα του παιδιού της.

Στη περίπτωση αυτή τι θα μπορούσε να προβλέπει ως ποινή ο βλακώδης αυτός νόμος?

H γερμανική κοινωνία από το 2007 διαθέτει νόμο, που επιτρέπει τη δικαστική διεκδίκηση διατροφής για παρόμοιες περιπτώσεις και μάλιστα όχι μόνο για 2 χρόνια.

Οι γερμανοί “κερατάδες” όμως είναι ανασφαλείς, γιατί η γερμανική νομοθεσία για τα προσωπικά δεδομένα δεν θα επέτρεπε ποτέ να χρησιμοποιηθούν αναγκαστικά τεστ DNA για τον έλεγχο της πατρότητας σε μία δικαστική αμφισβήτηση πατρότητας παιδιού.

Οι σεξουαλικές σχέσεις εκτός γάμου με παντρεμένη γυναίκα δεν είναι αδίκημα “ακόμα” στη Γερμανία.

Το δικαστήριο δεν μπορεί να αναγκάσει κάποιον προληπτικά να δώσει το DNA του για να αποδειχθεί , αν είναι ο πραγματικός πατέρας σε μία δικαστική διένεξη.

Αν όμως θεσμοθετηθεί η υποχρέωση της μάνας να “καταδίδει” τον εραστή της, αυτό θα μπορούσε να αλλάξει, καθώς η άρνηση της μητέρας δεν θα ήταν αυτονόητο δικαίωμα, αλλά αυτό θα αποφασιζόταν από το δικαστήριο σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση.

Αν το δικαστήριο απαιτούσε την αποκάλυψη, η άρνηση της μητέρας θα ήταν μία “παράνομη” πράξη και θα είχε συνέπειες και γι’ αυτήν...

Από το βιογραφικό του “πανέξυπνου” υπουργού δικαιοσύνης προκύπτει ότι είναι καθολικός και παντρεμένος με δύο παιδιά.

O ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ HEIKO MAAS ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΔΕΧΘΗΚΕ ΩΣ "ΔΩΡΟ" ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΑΤΟΚΙΒΩΤΙΟ ΤΟΥ...

ΠΗΓΗ: https://en.wikipedia.org/wiki/Heiko...

θα πρέπει να γνωρίζει λόγω θρησκευτικής προτίμησης την ιερότητα της οικογένειας.

Θεωρεί ότι οι δικαστικές διενέξεις για το θέμα της πατρότητας στηρίζουν το θεσμό της οικογένειας και προάγουν τη ψυχική υγεία των παιδιών?

H απάντηση από οποιοδήποτε λογικό άνθρωπο θα πρέπει να είναι το όχι.

‘Hδη οι Γερμανοί είναι κατά 28,3% άθεοι ή μη θρησκευτικά προσδιορισμένοι.

ΠΗΓΗ: https://www.cia.gov/library/publica...

Η Γερμανία με 749309 μετανάστες στο έδαφος της δεν κινδυνεύει από τους κατά λάθος “ψεύτικους” πατεράδες.

Κινδυνεύει περισσότερο από μία μελλοντική γενιά παιδιών της , που δεν θα είναι ούτε χριστιανοί, ούτε μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα.

Από μία γενιά παιδιών ορφανών από μάνα ή πατέρα λόγω πολέμου, που δεν γνώρισαν οικογενειακή στοργή και που αποζητούν κάποιο οικογενειακό πρότυπο για να εφαρμόσουν στη ζωή τους.

Αν η Γερμανία τους “διδάξει” κοινωνική συμπεριφορά με παρόμοιους νόμους, σύντομα θα δρέψει τα αποτελέσματα.

Θα γεμίσει η γερμανική κοινωνία από πάμφτωχες και διαλυμένες μονογονεικές οικογένειες.

Στη περίπτωση αυτή, τα έξοδα διατροφής των παιδιών των “κερατάδων” θα αναληφθούν από τον “κερατά” γερμανό φορολογούμενο.

Η έννοια της πατρότητας θα χάσει το πραγματικό νόημα της.

Πατρότητα δεν θα είναι η ανατροφή και η διατροφή ενός παιδιού, αλλά η υποχρέωση να πληρώνεις διατροφή για ένα “ξένο” παιδί και μάλιστα μόνο για μία διετία και υπό την απειλή κάποιου δικαστηρίου.

Στη μελλοντική ερώτηση ποιός είναι ο πατέρας σου, τα γερμανόπαιδα θα απαντούν αδιάφορα: “Δεν ξέρω, αλλά υποπτεύομαι ότι θα μπορούσε να είναι ο μετανάστης γαλατάς...”

Φυσικό δεν είναι?

Ποιό παιδί νιώθει περήφανο για τον “κερατά” πατέρα του?

Ακόμα και αν αυτός “τύχει” να είναι συγχρόνως γερμανός ή μόνο γερμανός φορολογούμενος...

ΠΗΓΗ: john-drake