Είμαστε κυρίαρχο κράτος ή υπό κατοχή;

του Μιχάλη Αριδά*

Ίσως σε μερικούς, να ακούγεται σαν υπερβολικό το ερώτημα. Ε όχι και κατοχή. Που είναι τα εκτελεστικά αποσπάσματα και οι εκτελέσεις, που είναι ο κατοχικός στρατός; Δυστυχώς, αυτά είναι μόνο μια μορφή κατοχής, δεν είναι η μόνη, όμως. Ας δούμε λίγο, πως έχουν τα πράγματα και μετά να απαντήσουμε στο ερώτημα.

Την παραπάνω φωτογραφία (μία από τις φορές, που λαϊκατζήδες της Αθήνας χάρισαν λίγα τρόφιμα στον πεινασμένο κόσμο), την διάλεξα επίτηδες, για να γίνουν οι απαραίτητοι συνειρ-μοί, που θα βοηθήσουν στην απάντηση.

Ο Ελληνικός λαός, ζει πλέον σε καθεστώς φτώχειας, ανέχειας, δυστυχίας, αρρώστιας, θανάτου. Ο Ελληνικός λαός εξοντώνεται κανονικότατα. Ο ευρωβουλευτής Ν. Μαριάς, μιλώντας στις 7/3/2016 στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, είπε πως «σύμφωνα με το Ερευνητικό Ίδρυμα Prolepsis, έξι στους δέκα Έλληνες μαθητές το 2013 - 2014 δεν είχαν πρόσβαση σε τροφή επαρκούς ποιότητας. Επιπλέον, για τη σχολική χρονιά 2014 - 2015 το 53% των οικογενειών των μαθητών αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια και το 21% πλήττονται από πείνα».

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, οι γεννήσεις πέφτουν κάθε χρόνο και για πρώτη φορά από το 1932, είχαμε το 2013 πενταψήφιο αριθμό γεννήσεων στη χώρα μας. Από το 2010 που άρχισαν τα μνημόνια, αν υπολογίσουμε τον αριθμό των Ελλήνων που πέθαναν λόγω της «κρίσης», είτε από αυτοκτονίες, είτε από ανύπαρκτο σύστημα υγείας, είτε από αρρώστιες που φέρνει η ανέχεια, θα δούμε πως έχουμε ήδη χάσει κάποιες πόλεις -στο αθροιστικό μέγεθος της Κατερίνης, της Σπάρτης και της Φλώρινας- και πάμε για ακόμα μεγαλύτερες. Σκεφτείτε, είναι σα να χάθηκαν κάποιες πόλεις από τον χάρτη. Δεν υπολογίζω τον αριθμό των Ελλήνων που δεν γεννήθηκαν ποτέ λόγω της «κρίσης», γιατί θα μελαγχολήσουμε. Η εποχή των μνημονίων είναι η πρώτη μετά την κατοχή του 41-44, που ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται. Το δημογραφικό μείον, αγγίζει τις 90.000. Αντιλαμβάνεστε για τι πράγμα μιλάμε;

Πιάσαμε πάτο, μετά από τόση δυστυχία; Όχι βέβαια. Οι «εταίροι» μας συνεχώς ζητούν νέα μέτρα και ακόμα περισσότερη φτώχεια, μέχρι να πετύχουν το στόχο τους, που δεν είναι άλλος από το «οικόπεδο». Οι δικοί μας πολιτικάντηδες, ως γνήσια γιουσουφάκια, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να «διαπραγματεύονται» συνεχώς και στην ουσία να παραδίδουν τη χώρα και το λαό της, σαν λάφυρο στους έξωθεν εντολοδόχους τους. 

Αν βρίσκετε τη διατύπωση «γιουσουφάκια» υπερβολική, διαβάστε τι ψήφισαν στη βουλή όλοι μαζί, με 222 ψήφους, στις 14/8/2015: "Η κυβέρνηση δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου Συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη νομική έγκρισή τους". Υπάρχει ακόμα κάποιος που τρέφει αμφιβολίες, για το ότι οι πολιτικοί μας «δίνουν λόγο» και οι ξένοι αποφασίζουν για τις ζωές μας;

Θέλετε να θυμηθούμε, τι μας έλεγαν οι παλιότεροι; “Μας εκβιάζουν”, “δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα”, μας έλεγαν. Λες και τους ψηφίσαμε για να εκβιάζονται και να εξοντώνουν το λαό που τους εξέλεξε, για χάρη του ευρώ και των τραπεζών.  

Θέλετε να θυμηθούμε, πως σε κάθε υπουργείο υπάρχει από το Μάιο του 2012, εγκατεστημένος ένας ξένος επίτροπος, ο οποίος ελέγχει τα πάντα και αν δεν συμφωνήσει αυτός, δε γίνεται καμία πράξη; Να πούμε για το Δημοσιονομικό Συμβούλιο, για τον Ράιχενμπαχ, για τον Φούχτελ, για τον Μάρτιν Βερβέι, τι να πρωτοθυμηθούμε; Για όλα αυτά, θα μιλήσουμε αναλυτικά σε άλλο κείμενο.

Έχουμε λοιπόν, μια κατάσταση, όπου ο Ελληνικός λαός δε μπορεί να αποφασίζει ο ίδιος για τη μοίρα του, αλλά αποφασίζουν κάποιοι ξένοι γι’ αυτόν. Δε μπορεί να νομοθετεί χωρίς την έγκρισή τους, δε μπορεί να κάνει μια δημόσια δαπάνη χωρίς την έγκρισή τους. Επίσης, ο Ελληνικός λαός αποδεκατίζεται και εξαφανίζεται. Τα παιδιά του φεύγουν στο εξωτερικό σε αναζήτηση μιας μοίρας στον ήλιο και όσα μένουν υποσιτίζονται και βουτάνε στην απελπισία και τη δυστυχία.

Εσύ καλέ μου φίλε αναγνώστη, πως θα ονόμαζες αυτή την κατάσταση; Υπάρχει λέξη που να εκφράζει αυτό που συμβαίνει; Ναι, υπάρχει. Αυτό που ζούμε αδέλφια, είναι ΚΑΤΟΧΗ. Μη σας πέφτει βαριά η λέξη. Δυστυχώς, είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει. Πολιτική, οικονομική, νομική κατοχή. Απλά, τώρα δεν ήλθαν με τανκς, ήλθαν με γραβάτες και δανειακές συμβάσεις, με eurogroup και τρόικες και αξιολογήσεις. Η ουσία όμως, είναι η ίδια. Κατοχή.

Αν σας λείπει και η στρατιωτική κατοχή, μην αγχώνεστε. Είναι προ των πυλών. Τα θαλάσσια σύνορά μας τα φυλάνε πλέον νατοϊκά τούρκικα πλοία υπό την ηγεσία των Γερμανών. Στα νησιά μας εγκαθίστανται τούρκοι χωροφύλακες. Στο βόρεια σύνορα περιμένουν εγκατεστημένοι διάφοροι περίεργοι τύποι, που υπηρετούν υποτίθεται στην Frontex. Στις μεγάλες διαδηλώσεις των αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος, υπήρχαν μαρτυρίες πως κάποιοι ματατζήδες ξανθοί με γαλανά μάτια, δεν ήξεραν γρι ελληνικά και συνεννοούνταν στα αγγλικά ή στα γερμανικά. Αν δεν πάρουμε εμείς οι Έλληνες την εξουσία στον τόπο μας και να αποφασίζουμε εμείς για την τύχη μας, καταλαβαίνετε τις μας περιμένει.

Όλα αυτά, σημαίνουν πως τελειώσαμε; Πρέπει να αποδεχτούμε τη μοίρα μας και να κάτσουμε στον καναπέ μας να περιμένουμε την παράδοσή μας; Όχι βέβαια. Έχουμε ιερό καθήκον, πρώτα απ΄ όλα απέναντι στα παιδιά μας και μετά σε εμάς τους ίδιους. Τι πρέπει να κάνουμε; Καταρχήν, να το πάρουμε απόφαση ρε παιδιά. Αμέσως μετά, να συνταχτούμε με τις πατριωτικές δυνάμεις που υπάρχουν στον τόπο, για να πάρουμε τη χώρα μας στα χέρια μας και να στείλουμε από εκεί που ήλθαν, όλους αυτούς τους περίεργους. Όσο πιο γρήγορα, τόσο πιο εύκολα θα γίνει. Υπάρχει τρόπος, υπάρχει σχέδιο βήμα βήμα, για το πως θα γίνει αυτό το πράγμα. Το ΕΠΑΜ έχει ολοκληρωμένο πρόγραμμα για τη μετάβαση, επεξεργασμένο πλήρως και έχει και τα άτομα που θα το υλοποιήσουν. Το μόνο που λείπει αδελφέ, είναι η δική σου απόφαση.

*Ο Μιχάλης Αριδάς είναι μέλος του ΕΠΑΜ Σπάρτης

 μέσω ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.