Άλλη μια Βάρκιζα …

 

Του Άκη Ξενάκη 

Μια φωτογραφία με πολλή σημειολογία. Η συνάντηση των αγροτοσυνδικαλιστών του μπλόκου της Νίκαιας στο μέγαρο Μαξίμου.

Πρώτο πλάνο Μπούτας – Τσίπρας. Τα χαμόγελα περισσεύουν. «Πολιτικός πολιτισμός».

Ο Β. Μπούτας είπε, «οι αγώνες δεν είναι μια και έξω», μια στάση εδώ για τσίπουρα με τον Πρωθυπουργό, ζωή νάχουμε.

Χαμόγελα ικανοποίησης στο βάθος από τους παρευρισκόμενους κυβερνητικούς κομπάρσους. Χαμόγελα ικανοποίησης από την κυβερνητική εκπρόσωπο κ. Γεροβασίλη που δικαιώθηκε όταν έλεγε «ότι η συζήτηση με τους αγρότες δεν θα γίνει από μηδενική βάση». Ήξερε και περίμενε.

Άντεξε η κυβέρνηση την κόντρα γνωρίζοντας ότι και οι αντικειμενικοί παράγοντες ήταν με το μέρος της. Ξεκινάει η καλλιεργητική περίοδος, τρέχουν τα συμβόλαια κεφαλαιακής γεωργίας για τους μεγαλοπαραγωγούς και η κοινωνία παρέμεινε στους καναπέδες πιστή στο δικό της συμβόλαιο ανάθεσης που την οδηγεί στο πάτο  με ταχύτητα φωτός.

«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα», έγραφε ο Καρλ Μαρξ.

Η πρώτη σελίδα του «Ριζοσπάστη» 4 Μάρτη του 1945 είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική για τη συμφωνία και ότι την ακολούθησε. Το μέγεθος της απεικόνισης επιτρέπει την ανάγνωση.

Αυτή η φωτογραφία στο Μαξίμου θυμίζει για όσους θυμούνται η ξέρουν την ιστορία, Βάρκιζα …

Άλλη μια Βάρκιζα για την κοινωνία και το λαϊκό κίνημα. Αναμενόμενη όσο και εάν χύθηκε πολύ μελάνι από όσους την απεύχονταν.

Τι απομένει; Το απροσδόκητο απομένει. Το απροσδόκητο που μπορεί να σταματήσει τις Βάρκιζες και τα Τσίπουρα, αλλά αναγκαία και ικανή προϋπόθεση είναι να ξυπνήσει «το θύμα και το ψώνιο» και να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Τότε μόνο η Βάρκιζα θα μείνει στα βιβλία.

ΠΗΓΗ: inred