ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΚΑΛΕΣΜΑ

Ο άνθρωπος, είναι μια φυσική όσο και κοινωνική εξέλιξη, ενός όντος που έχει την δυνατότητα να φέρει, υλικό και πνευματικό υπόβαθρο.

Η εξέλιξη αυτή, γίνεται δυνατή αφ' ενός λόγω της διατήρησης των φυσικών υλικών αγαθών, αφ΄ετέρου λόγω της εξασφάλιση κοινωνικών αγαθών την επάρκεια των οποίων φροντίζει η απερχόμενη λόγω θανάτου κοινωνική ομάδα, σε κάθε νέα. Έτσι ο άνθρωπος γίνεται διαχρονικός παρά την εύθραυστη φυσική υπόστασή του.

Κοινωνικά, είναι αγαθά, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να τα στερείται κανείς, ενόσω κάποιοι άλλοι τα απολαμβάνουν σε υπερεπάρκεια. Όπως ο αέρας, το νερό, η γη, η μνήμη, η γνώση, παιδεία. Αλλά και άλλα όπως μέσα παραγωγής, η τέχνη, η επιστήμη, ο πολιτισμός.

Στο βαθμό που δεν διαχωρίζεται η ανθρώπινη κοινωνία σε αφέντες και σκλάβους, η παιδεία είναι το απαραίτητο θεμέλιο της δημοκρατικής κοινωνίας.

Αλλά και η απόφαση όλων των μελών της κοινωνικής δομής, για την όσο πιο δημοκρατική συμπεριφορά στην μεταξύ τους επαφή, είναι απαραίτητο “εξάρτημα” για την ομαλή λειτουργία του εργαλείου “παιδεία”.

Δηλαδή Δημοκρατία και Παιδεία ή συνυπάρχουν ή δεν μπορούν να υπάρξουν στην κοινωνική δομή, αφού το ένα είναι προϋπόθεση του άλλου. Γεννιούνται μαζί! Και αναπτύσσονται μαζί!

Η παιδεία, θα εμπεδώσει στα μέλη της κοινωνίας τα μειονεκτήματα των συμπεριφορών, Βία – Υποκρισία – Αδιαφορία, τα πλεονεκτήματα της συμπεριφοράς Λόγος(*).

Η κοινωνία, θα πρέπει να επαληθεύει το αληθές και το αναντικατάστατο του Λόγου, σε κάθε ενέργεια, σε κάθε κοινωνική επαφή. Έτσι η παιδεία θα είναι διαρκής στόχος κάθε ανθρώπου και κάθε κοινωνικής υποομάδας, ενώ η δημοκρατία διαρκής επιδίωξη όλων.

Είναι ήδη σε εξέλιξη, η απαραίτητη, κατάρρευση της τρέχουσας χρεοκοπημένης κοινωνικής δομής που θεοποιεί τις χρηματαγορές και την μονοδιάστατη επιδίωξη κέρδους και συσσώρευσης. Τα εγκλήματα και τα ανοσιουργήματα της, σε κάθε μέλος και σε κάθε υποσύνολο της κοινωνικής ανθρωποδομής, πρέπει να καταδειχθούν. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να επιτραπεί η ανασυνταξή της, με καταστροφή ανθρώπινου “κεφαλαίου” και διαγραφή της μνήμης.

Η παιδεία, θα ανάψει την σπίθα της πνευματικής δυνατότητας των ατόμων της κοινωνικής ομάδας και θα την διατηρήσει αναμμένη έως ότου γίνει ικανότητα.

Η παιδεία, θα αναδείξει στα άτομα τις πνευματικές ικανότητες που το καθένα εκ φύσεως κατέχει, σε, συναίσθημα – λογική – συνείδηση –φαντασία. Και θα φροντίσει, να αναπτύσσονται συμμετρικά και με ισορροπία, για να διατεθούν όταν θα καλείται να χρησιμοποιήσει τις ικανότητες αυτές προς όφελος του ιδίου, αλλά και της κοινωνικής δομής.

Η παιδεία, θα διδάξει τις βάσεις της Δημοκρατίας, θεωρία και πράξη, όπως μας τις έχουν κληρονομήσει οι παλιότεροι, τις Ισονομία – Ισοπολιτεία – Ισηγορία – Παρρησία.

Και η κοινωνία θα φροντίσει το μάθημα αυτό να μην είναι άχρηστο, αφού οι αρχές αυτές θα είναι συνειδητά η συνδετική ύλη της κοινωνικής ανθρωποδομής.

Έτσι η Δημοκρατία θα θρέφει την Παιδεία και η Παιδεία την Δημοκρατία.

Έτσι θα καλύπτονται οι ανάγκες όλων των ανθρώπων και κάθε άνθρωπος θα έχει την ευκαιρία να χαρεί το ότι γεννήθηκε άνθρωπος και να απολαύσει την ευτυχία που του αναλογεί.

Έτσι η γνώση δεν θα είναι το μαγικό ραβδάκι των “μάγων” της όποιας εξουσίας που θα εξουσιάζουν τους “φτωχούς” και τους “σκλάβους”.

Έτσι μπορεί η κοινωνία να εξελιχθεί σε μια Δημοκρατική Κοινωνία, που στηρίζεται στην Παιδεία, που σέβεται την Ανθρώπινη ύπαρξη, που δανείζεται τον κόσμο από τα παιδιά της για να τους τον παραδώσει πιο μεγάλο πιο σοφό και πιο όμορφο. Μια κοινωνία που κανείς πλέον δεν θα δέχεται να είναι σκλάβος, αλλά και κανένας δεν θα αξιώνει να γίνεται αφέντης κανενός.

Έτσι φυσικά, το σχολείο μιας τέτοιας παιδείας μιας αληθινής δημοκρατίας, δεν μπορεί παρά να είναι ευθύνη όλων. Σχολείο λοιπόν, αλλά και δια βίου πρόσβαση στην παιδεία, δημόσια, ενιαία, για όλους, και σαν κοινωνικό αγαθό δωρεάν παρεχόμενο από την κοινωνία σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά της, αποδεικνύοντας ότι αυτά είναι η ελπίδα της.

Αυτή είναι συνοπτικά η γνώμη μας για την αναγκαιότητα ύπαρξης μιας Παιδείας για τον Άνθρωπο, μιας Δημοκρατίας για την κοινωνική ανθρωποδομή.

----

(*) Λόγος = η συμπεριφορά που αρνείται στο εφικτό τις βία – υποκρισία – αδιαφορία, και προσπαθεί να αναδείξει σε κάθε άτομο χωριστά τις πνευματικές του ικανότητες – δυνατότητες, δηλαδή συναίσθημα, λογική, συνείδηση, σε αρμονική συνύπαρξη.

Περισσότερο αναλυτικά θα βρείτε το θέμα να αναπτύσσεται στον ιστοχώρο:  http://teleytaiaexodos.blogspot.gr/  
και συγκεκριμένα πατώντας το σύνδεσμο 
ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Γιώργος Χαραλαμπίδης                                                                  
Μαθηματικός                
Ελλάδα

Διονυσία Φιλαδιτάκη

Ψυχίατρος
Γαλλία

Αντώνης Μπόζης

Μαθηματικός – Γεν. Ιατρός

Ρουμανία

Ιωάννης Νικολαΐδης

Πληροφορικός
Καναδάς

ΚΑΛΕΣΜΑ:

Καλούμε όλους όσους προσβλέπουν σε μια Δημοκρατική Παιδεία για μια Δημοκρατική Κοινωνία, να πάρουν μέρος στην συζήτηση που εγκαινιάζουμε με το παραπάνω κείμενο, στον συγκεκριμένο ιστοχώρο.