Ένα ανάξιον εστί ο κόσμος όλος

της Κατερίνας Γκαράνη      

Δεν είναι ελληνικό προνόμιο η αποσύνθεση της κοινωνικής συνοχής και η επιλογή ηλίθιων κατασκευασμάτων που έχουν την εξουσία στα χέρια τους. Μη νομίζουμε ότι η Ελλάδα είναι η χώρα των ηλιθίων, κιοτήδων και εθελόδουλων ενώ οι αναπτυγμένες έχουν λαούς με βαθύ πολιτισμό και συνοχή ενώ τα Κράτη τους είναι τέτοια που μπροστά τους η Ελλάδα φαντάζει σαν ο φτωχός συγγενής.

Όλος ο πλανήτης είναι μέσα στα σκατά και όλοι οι λαοί είναι το ίδιο βουτηγμένοι σε αυτά χειρότερα και απ΄ ό,τι οι Έλληνες. Από την Βοστόνη μέχρι το Εκατερίνεμπουργκ και από το Κέιπ Τάουν μέχρι την Στοκχόλμη οι λαοί δεν ξέρουν πού πατούν και πού βρίσκονται.

Είναι τραγικό να ακούς από Έλληνες ότι η Μ. Βρετανία και η Σουηδία είναι χώρες υψηλού επιπέδου. Χώρες που οι λαοί τους γιορτάζουν τους γάμους πριγκίπων και αγοράζουν εκατοντάδες χιλιάδες φύλλα εφημερίδων για να δουν ποια "θνητή" είχε γκόμενα ο γαλαζοαίματος. Πώς να πάρεις σοβαρά έναν λαό που δεν τολμά να πει δημοσίως ότι η βασιλεία είναι καθεστώς δυναστείας και η εξουσία θέλει κρέμασμα στην εκεί πλατεία Συντάγματος; Και οι Έλληνες χαζολογούν για τις εγκυμοσύνες τηλεπερσόνων αλλά δεν κάνουν φιέστες για το κάθε γεννοβόλημα του εργαλείου της επικοινωνίας του life style. Άσε που το βαρέθηκαν πλέον κι αυτό διότι το μπότοξ δεν κρύβει τις ρυτίδες της πραγματικής ζωής. ...

Επίσης, το ότι ο Έλληνας δεν έδωσε μπάτσες κυριολεκτικές αλλά και μέσω της ψήφου στις λαϊκούρες και κοπρόσκυλα που μέσω της Δημοκρατίας συμπεριφέρονται σαν πρίγκιπες -αν και προέρχονται από στάνες της επαρχίας- αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό διότι ο Έλληνας έπαιρνε το μπαξίσι του από το πρώην κατσικοβοσκό και νυν βουλευτή για να είναι μέρος της εξουσίας. Με ευκολία όμως όταν το μπαξίσι κοπεί πέφτει ανάλογα και η σφαλιάρα. Αυτό μπορεί να δείχνει λαό βουτηγμένο στην ρεμούλα αλλά δείχνει ότι η εξουσία του είναι σάρκα εκ της σαρκός του.  

Είναι τραγικό στην Ελλάδα που χλεύαζε τους Κοκούς να φτάνει κάποιος να κάνει σύγκριση των εποχών της Φρειδερίκης με τις εποχές της Δημοκρατίας και να λέει ότι τότε ήταν καλύτερα. Το ό,τι το σύστημα επιλέγει έναν μαλάκα για πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν σημαίνει ότι η Δημοκρατία είναι ένα μαλακισμένο σύστημα όπως αυτό της βασιλείας. Βλέπουμε το ιλουστρασιόν των εφημερίδων των βασιλευομένων χωρών αλλά δεν βλέπουμε την ζωή της εργατικής τάξης που τρώνε δεκαετίες τώρα  κιμά κατεψυγμένο 10 χρόνων και έχουν την φωτογραφία της πριγκίπισσα Νταϊάνα πάνω από το κρεββάτι αγορασμένο με δόσεις από το  ΙΚΕΑ. Δεν βλέπουμε τις ουρές στα ταμεία ανεργίας αλλά ούτε και τις αυτοκτονίες με γκάζι στα γκαράζ των σπιτιών. "God save the Queen" αλλά θεό για τους παρακάτω δεν έχει.

"Να έρθουν οι Γερμανοί να μάς κάνουν ανθρώπους" ακούς συχνά-πυκνά από πολίτες της  τάξης και της ηθικής που έχουν βαρεθεί να βλέπουν την ατσαλιά του συστήματος της Ελλάδας. Αν άνθρωπος θεωρείται ο πολίτης που στέκεται στην ουρά για να πληρώσει και να υπομένει τις εντολές του συστήματος διότι μόνο έτσι μπορούν τα γρανάζια της εξουσίας ήσυχα να δουλεύουν, τότε πραγματικά δεν πάμε καθόλου καλά. Από πού κι ως πού το δόγμα "κάτσε στην ουρά" είναι δείγμα πολιτισμού και το δόγμα "δεν είμαι ζώο να κάθομαι στην ουρά" είναι δείγμα τριτοκοσμικής θεωρίας; Το πείραμα  "κάτσε στην ουρά" έγινε στην Ελλάδα με τα capital controls και ενώ τα δυτικά και ελληνοκυβερνοθρεμμένα ΜΜΕ εξήραν τον τρόπο που οι Έλληνες "ευρωπαϊκά" αντιμετώπισαν το κλέψιμο των χρημάτων τους από τις τράπεζες, οι Έλληνες στα σπίτια τους αναρωτιόταν γιατί δεν σπάνε τις τράπεζες οι γέροι με τις μαγκούρες;

Πολιτισμός για τα δυτικοευρωπαϊκά κράτη είναι ο λαός που κάνει ησυχία εις το όνομα της προκοπής του Κράτους. Πολιτισμός για έναν νοήμονα λαό είναι το σύστημα της εξουσίας να υπηρετεί το λαό και όχι αυτός να κάθεται ως υπηρέτης στην εξουσία του συστήματος. Το "σκάσε και κολύμπα" ανήκει αποκλειστικά σε κράτη βαρβάρων που η εξουσία ξέρει ότι αν τους δώσει ένα εκατοστό αέρα δεν αφήνουν τίποτε όρθιο.

Τελευταία έχει πιάσει τους Έλληνες μία μεγάλη λατρεία για την Ρωσία του Πούτιν. Όμως βλέπουμε μόνο τον Πούτιν στα μέγαρά του, στις καταδύσεις του με βαθυσκάφος, πλάνο κοντινό στο παγερό του βλέμμα αλλά η κάμερα δεν έχει αρκετά μέτρα καλώδιο να βυθιστεί στα σπίτια Ρώσων εργατών, ανέργων αλκοολικών και στα κέντρα μαφίας. Μάς δείχνουν το γάμο της Αικατερίνης του Σκορπιού αλλά πουθενά πλάνο για τις εκατοντάδες χιλιάδες  Κατιούσκες που άφησαν το σπίτι τους στα 15 για να γίνουν μοντέλα "όπως Αμερική" και κατέληξαν σκεύη σεξιστικών βίτσιων στην αυλή του  Πούτιν και βλαχορώσων που ακολούθησαν τον νεοτσάρο γιατί το αμερικανικό όνειρο πάντα ήθελε κώλο για να αποκτηθεί. Είτε τον δίνεις είτε τον πιάνεις, ανάλογα της ποσότητας ονείρου που επιθυμείς.  Κι αν ξαφνικά πέσει από το άλογο ο ημίγυμνος γυμνασμένος Πούτιν και τα τινάξει; Τι θα γίνει αυτή η ιλουστρασιόν Ρωσία των "επιχειρηματιών" και των ιδιοκτητών ποδοσφαιρικών ομάδων; Τι θα κάνει αυτός ο λαός ο οποίος τελικά είναι τόσο κοντός που κρύβεται πίσω από έναν άντρα λίγο πάνω από 1,50 μέτρο ύψος;

Ακόμα όμως και πέρα του Ατλαντικού το όνειρο έχει εδώ και δεκαετίες σβήσει και ένας άβουλος λαός προσπαθεί να κρατηθεί όρθιος ανάμεσα στα συντρίμμια των φαντασμάτων πρώην βιομηχανικών πόλεων, των υποθηκευμένων από τις εταιρείες και τράπεζες χιλιάδων εκταρίων, των χιλιάδων αστέγων, των 30 εκατομμυρίων ανασφάλιστων και των σχεδόν 100 εκατομμυρίων πολιτών κάτω από τα όρια της φτώχειας. Ούτε ο μαύρος πρόεδρος Ομπάμα δεν κάλυψε το σάπιο αστυνομοκρατούμενο σύστημα που σκοτώνει εν ψυχρώ ό,τι δεν του αρέσει, ούτε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος Χίλαρι δεν θα καταφέρει τίποτε άλλο από το να ξαναγυρίσει το παραμύθι στους πολέμους για να νιώσει ο αμερικάνικος λαός ότι είναι απελευθερωτής και πατριώτης για να αντέξει την κατάντια του ακόμα μια δεκαετία. 

Παντού είναι τα ίδια σκατά και πιθανόν στην Ελλάδα τα πράγματα να είναι καλύτερα από όλο τον πλανήτη κι αυτό γιατί οι Έλληνες ζούνε επιτέλους την πραγματικότητα χωρίς ιλουστρασιόν, με πραγματικά προβλήματα και όχι προβλήματα πολυτελείας, με αντικειμενικότητα στο ποιος τελικά ήταν στην πραγματικότητα αυτός ο λαός και όχι μέσα από στομφώδεις κουβέντες περί θάρρους και άλλων ανοησιών.

Σε αυτή την μικρή χώρα έπεσαν οι μάσκες απότομα και συγκλονιστικά. Απαξιώθηκε από μόνο του το πολιτικό σύστημα και αυτοαπαξιώθηκε ο πολίτης που νόμιζε ότι "κάποιος ήταν". Απέδειξε ότι μέρος του λαού του έχει τόσες αντοχές που οι πολιτισμένοι λαοί τρίβουν τα μάτια τους. Οι Έλληνες πληρώνουν σαν μαλάκες αλλά το παίζουν μαλάκες. Αποχωρίζονται από την τσέπη τους λεφτά και κάνουν την αυτοκριτική τους με το "καλά να πάθω ο μαλάκας που έφτιαξα περιουσία". Οι αλλοτριωμένοι Έλληνες απέδειξαν ότι τελικά ρατσιστές είναι οι πολιτισμένοι Γάλλοι με το πογκρόμ των γύφτων επί Σαρκοζί, οι Αυστριακοί που φυλάνε τα σύνορα για να μην τους φάνε οι ούγκα-ούγκα, οι Γερμανοί που λογαριάζουν τον άνθρωπο σύμφωνα με τις ώρες εργασίες και την απόδοσή τους, οι Σουηδοί που φτιάχνουν λίστες απέλασης των περιττών μεταναστών, οι Άγγλοι που τους αρέσουν οι σκουρόχρωμοι μόνο για ανέκδοτα και οι κολαούζοι Πολωνοί και Ούγγροι που θυμήθηκαν ότι οι Μογγόλοι ήταν ντόπιος ευρωπαϊκός λαός από την Θούλη!

Είμαστε μέσα στα σκατά αλλά η απραξία των Ελλήνων απέναντι στην ανελέητη επίθεση των πολιτισμένων που δέχονται δεν δείχνει μόνο ραγιάδικο κύτταρο όπως πολλοί κατηγορούν. Δείχνει και τι εστί δυτικός πολιτισμός που κάποιοι σκίζουν τα ρούχα τους για αυτόν. Πολιτισμός φτιαγμένος με λεφτά και για λεφτά. Λαοί όχι αλλοτριωμένοι από την ύλη αλλά κανονικά απαλλοτριωμένοι από αυτή.

Πουθενά ουσία, πουθενά ο άνθρωπος, πουθενά αξία. Ένα Ανάξιον Εστί ο κόσμος όλος.

από το «Στον Τοίχο» μέσω ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.