Στο σκαμνί

Συντάκτης: Δημήτρης Νανούρης

Καταργείται η επέτειος του «Όχι»· αντικαθίσταται από την επαιτεία του «Ναι». Αντιγράφω την παραπάνω φράση απ' το πρώτο σημείωμά μας, τη Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012. Έχουν μεσολαβήσει σχεδόν τρία χρόνια και οκτακόσια έξι ολόκληρα αλλόκοτα καιρικά δελτία κι είναι σαν να μην έχει περάσει μία μέρα. Η Που Φου Α (Πρώτη Φορά Αριστερά, τα 'παμε), όπως κι οι προηγούμενες εθνοσωτήριες κυβερνήσεις, επαιτεί την υποδόση των 2 δισ. με αντάλλαγμα να μας καταντήσει επαίτες.

Πάνε περίπατο οι κόκκινες γραμμές και στο ακανθώδες ζήτημα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Ο υπουργός Οικονομικών ευελπιστεί να καταλήξουμε σ' έναν έντιμο συμβιβασμό. Συγχωρέστε με, αλλά μου κόβονται τα ήπατα όταν ακούω να μιλούν για τίμιες και αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες οι ένοικοι του Μαξίμου. Μας βλέπω να ξεσπιτωνόμαστε στο ξεροβόρι και τ' αγιάζι, μες στο καταχείμωνο, και τα τσακάλια της Κουμουνδούρου να επαίρονται επειδή τάχα μου η απόφαση πάρθηκε στην Αθήνα και όχι στο Λουξεμβούργο. ...

Μέρες που 'ναι, ας αφήσουμε την αθάνατη Σοφία Βέμπο να μας δώσει κουράγιο μ' ένα τραγικά επίκαιρο τραγούδι των Μιχάλη Σουγιούλ - Μίμη Τραϊφόρου, μια τονωτική ένεση ηθικού, βρε αδερφέ, που τόσο έχουμε ανάγκη:

Ποιος το περίμενε στ' αλήθεια
να βγουν ψευτιές και παραμύθια
και να ξεχάσουν τώρα πια τα λόγια εκείνα τους
ου μας τα λέγαν' κάθε βράδυ απ' τα Λονδίνα τους.

Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει,
δε θα το βάλουμε μαράζι
και δε θα κλάψουμε που πάλι μας ξεχάσατε
γιατί δεν είν' πρώτη φορά που μας τη σκάσατε
και στην υγειά σας μια οκαδούλα εμείς θα πιούμε
και στη μικρή την Ελλαδούλα μας θα πούμε:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου
γράψε όσα λέν' οι εχθροί σου.

Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά
οι σύμμαχοι στη μοιρασιά
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις
γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις.

Σε κάθε χιονισμένη ράχη
σαν πολεμούσαμε μονάχοι
όλοι λαγούς με πετραχήλια μας ετάζατε
και μες στα μάτια με λατρεία μας κοιτάζατε.

Μα ξεχαστήκαν όλα εκείνα,/ η Πίνδος και η Τρεμπεσίνα,
ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα εχύσαμε
να μας καθίσουν στο σκαμνί, γιατί νικήσαμε.

Μα φυσικό θα μας φανεί κι αυτό ακόμα
και στην Ελλάδα μας θα πούμε μ’ ένα στόμα:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου
γράψε όσα λέν' οι εχθροί σου...

Θα μας καθίσουν στο σκαμνί γιατί νικήσαμε
και παριστάνουμε τους άνετους και τους μοιραίους
και τώρα που οι ταλαίπωροι χρεοκοπήσαμε
το αίμα μας πίνουνε με δανεικά και κρίση χρέους.

Αυτό ήταν σχόλιο.

ΠΗΓΗ: efsyn