Τελικά για όλα φταίει η Παιδεία!..;

του Γιώργου Χαραλαμπίδη

Μέσα στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού του Ελληνικού Λαού, πολλές φωνές, ακόμα και επωνύμων, καταλήγουν στο βαρύγδουπο απόφθεγμα: « Η Παιδεία φταίει»!

Έτσι φορτώνουν στις πλάτες μερικών χιλιάδων εκπαιδευτικών και μερικών δεκάδων χιλιάδων νέων όσα οι ίδιοι με τέχνη αποφεύγουν να φορτωθούν.

«Κύριοι», είστε απατεώνες και προδότες.

Διότι, το πολίτευμα μιας χώρας, μπορεί να είναι δύο ειδών. Δημοκρατικό ή ολιγαρχικό. Το κάθε πολίτευμα από τα δύο, στηρίζεται στο δικό του τρόπο «διαπαιδαγώγησης». Η Δημοκρατία στην παιδεία. Η ολιγαρχία στην εκπαίδευση. Καμιά ολιγαρχία δεν πρόκειται ποτέ να ανεχθεί την παροχή αληθινής παιδείας στην ανθρωποομάδα που θεωρεί ιδιοκτησία της και μέσο παραγωγής. Για χαζούς τους έχετε; Ποιος περιμένετε να αποφασίσει για το τι πολίτευμα θα έχει η Ελλάδα; Οι δάσκαλοι και οι μαθητές; Πού είναι η...

παρέμβαση σας προς τη σωστή κατεύθυνση; 

Διότι, «διαπαιδαγώγηση» είναι και αυτά που κάνει, φανερά και κρυφά, η κυβέρνηση. Η όποια κυβέρνηση. Οι νέοι βλέπουν αυτά που γίνονται γύρω τους. Βλέπουν το ξεπούλημα της χώρας, το ξεπούλημα της ιστορίας, το ξεπούλημα της πολιτιστικής μας παράδοσης. Κι αν δεν το βλέπουν τώρα, λόγω του νεαρού της ηλικίας των, θα τους συνταράξει μέχρι το μεδούλι τους όταν μεγαλώνοντας θα διαπιστώσουν το μέγεθος της καταστροφής! 

Αλλά ο τρόπος ενέργειας (συμπεριφορά), δηλαδή βία, απάτη και αδιαφορία για τον λόγο για την κοινή πορεία και κατεύθυνση, θα έχει απορροφηθεί από τους εγκεφάλους τους σαν ο φυσικός τρόπος δράσης και αντίδρασης, χάρη σ’ αυτές τις κυβερνήσεις που από μια δεκαετία τουλάχιστον, έχουν αφήσει τη χώρα ακυβέρνητη, έρμαιο ξένων συμφερόντων.

Η Δημοκρατία, δηλαδή το πολίτευμα που στηρίζεται στο λόγο και την αλήθεια, με κορωνίδες τις Ισονομία, Ισοπολιτεία, Ισηγορία και Παρρησία, θα έχει περάσει στο υποσυνείδητο τους σαν ανεφάρμοστη χίμαιρα!

Διότι, «διαπαιδαγώγηση»  είναι και όλα όσα καθημερινά μπαίνουν στο σαλόνι κάθε σπιτιού μέσα από τις οθόνες της τηλεόρασης. Οι «εργαζόμενοι» στα ΜΜΕ έχουν μεταβληθεί σε «διανοούμενες πόρνες» κατά την έκφραση του Τζον Σουίντον. Κρύβουν την αλήθεια των γεγονότων, εθίζουν τον θεατή, πολύ περισσότερο το νεαρό θεατή, στο εύκολο και «ευχάριστο» θέαμα αφαιρώντας του αργά αλλά σταθερά την δυνατότητα της σκέψης και ανάλυσης ως άχρηστες, διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα με λέξεις καινοφανείς και ακατάληπτες όταν θέλουν να θολώσουν τα μυαλά και τις συνειδήσεις. Πραγματικά όπως και οι μη διανοούμενες πόρνες!

Διότι, η βασική «διαπαιδαγώγηση» που παρέχεται από την οικογένεια στα νεαρά βλαστάρια της, απέχει πολύ από την παιδεία. Η οικογένεια έχει γίνει βασικός στόχος του ολιγαρχικού (μήπως φασιστικού;) συστήματος που προσπαθεί να μας επιβληθεί. Η μείωση του οικογενειακού εισοδήματος, σε συνδυασμό με την απάνθρωπη αύξηση των λογαριασμών σύνδεσης με τα δίκτυα παροχής πόρων και υπηρεσιών (ενέργεια, νερό, αποχέτευση, πληροφόρηση, επικοινωνία, υγεία, παιδεία, τρόφιμα, συγκοινωνίες και πολλά άλλα), έχουν καταστήσει το μεγάλωμα των παιδιών για πολλές οικογένειες, βάρος ασήκωτο. Αν αυτά συμψηφιστούν με την τεράστια ανεργία όχι μόνον των νέων αλλά κυρίως αυτών, τότε βγαίνει ασφαλές το συμπέρασμα: Η εγκυμοσύνη οδηγείται σε πλείστες όσες περιπτώσεις στην έκτρωση. Μέγα μέρος των παιδιών που θα γεννηθούν, πιέζονται από το οικογενειακό περιβάλλον, μέσα από μία γρήγορη «εκπαίδευση», στην «ανεξαρτητοποίηση» και την γρηγορότερη δυνατή «επαγγελματική αποκατάσταση».

Και βέβαια, το οικογενειακό κλίμα, σε πολλές οικογένειες που το οικογενειακό εισόδημα δεν φθάνει ούτε για τα στοιχειώδη, είναι το χειρότερο δυνατό. Δεν μεγαλώνουν σωστά και φυσιολογικά τα Ελληνόπουλα «κύριοι». Κι όποιος δεν το βλέπει αυτό, «τυφλός τα τ’ ώτα, τον τε νουν, τα τ’ όμματ’ ει!» ή μίσθαρνο όργανο.

Διότι, η θέση «ευρώ πάσει θυσία», είναι από μόνη της αντιπαιδαγωγική και αντιδημοκρατική. Μια κοινωνία που βάζει τον άνθρωπο σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα, αλλά το νόμισμα σε πρώτη, ένα νόμισμα που δεν είναι ούτε εθνικό, ούτε εξασφαλίζει την εθνική κυριαρχία, το αντίθετο μάλιστα, ένα νόμισμα που αλυσοδένει τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας πολλές γενιές, στη μέγγενη του χρέους, μια κοινωνία που ξεχνά τις προγονικές παρακαταθήκες, το χρέος στους προγόνους, το χρέος στους απογόνους, δεν είναι άξια να υπάρχει. Οι ξένοι το ξέρουν και σ’ αυτό στοχεύουν! Όπως το ξέρουν και οι προαναφερθέντες «κύριοι».

Διότι, είναι άδικο να έχεις να φας δυο μέρες και να βλέπεις να περνάει από το δρόμο το πολυτελέστατο πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ, αυτοκίνητο του δικαστή που αποφάσισε ότι είναι μη νόμιμη η επικουρική σύνταξη, αλλά δίκαιο και νόμιμο το να απολαμβάνει ο ίδιος μισθό βουλευτή.

Η «Δικαιοσύνη» έχει χάσει το δρόμο της! Αλλά διαπαιδαγωγεί και το ξέρει. Κι αυτό που διδάσκει είναι ότι, δίκαιο είναι το συμφέρον του ισχυρού και ότι το να πατάς επί πτωμάτων για να έχεις, είναι νόμιμο!

Άλλωστε αυτή έδωσε εργαλεία πλείστα όσα σε όλους αυτούς που αναμίχθηκαν στο δέσιμο της πατρίδας πισθάγκωνα. Αυτή έδωσε και απαλλαγές και αμνηστεύσεις σε όλους όσους βούτηξαν τα χέρια στο μαύρο χρήμα και έβαλαν υπογραφές σε μνημόνια, δανειακές συμβάσεις, νόμους που οδηγούν τους Έλληνες σε ξεσπίτωμα, πείνα και ανέχεια.

Διότι και οι επαγγελματίες εκπαιδευτικοί, είναι στην πλειοψηφία τους, υποτακτικοί ενός κακού εκπαιδευτικού συστήματος, χωρίς καμιά διάθεση να κάνουν κάτι προς άλλη κατεύθυνση, όσο πέφτει ο μισθός. Αφού εδώ και χρόνια κατάφεραν να κάνουν το σχολείο φίλτρο διήθησης παιδικών ψυχών. Αφού κατάφεραν να κάνουν το σχολείο «χώρο φύλαξης ανηλίκων», «πικρό χάπι» και «αναγκαίο χαρτί». Αξιολόγηση, δεν ψηφίσατε κύριοι και κυρίες εκπαιδευτικοί; Αξιολογηθείτε από τη συνείδηση σας! Δάσκαλος οποιασδήποτε βαθμίδας που βλέπει τον λαό που τον έκανε δάσκαλο, που τον έχρισε δάσκαλο, που τον πληρώνει σαν δάσκαλο και δεν αντιδρά στην υποδούλωση του λαού αυτού, στο αλυσοδέσιμο των μαθητών του με το παράνομο χρέος, τι διδάσκει με το παράδειγμα του; Μπορεί η εξουσία να σας βάλει άριστα, ο λαός όμως και οι μαθητές σας θα θυμούνται για πάντα πόσο ανθρωπάκια υπήρξατε!

Η Παιδεία «κύριοι», είναι ο τρόπος διαπαιδαγώγησης που δείχνει προς την κατεύθυνση της Αρετής. Της Αρετής όπως την εννοούσαν οι πρόγονοι μας. Αφού αποφασίσατε να αποδεχθείτε το διαφθορά, την απάτη, την βίαιη προσαρμογή, την αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, σαν τον μοναδικό δρόμο, (προς ποια κατεύθυνση άραγε;), ξεχάστε την παιδεία.

Και την Δημοκρατία!

Παιδεία και Δημοκρατία, δεν είναι μόνον θεωρία, είναι καθημερινή πράξη και στάση ζωής! Επιλογή και απόφαση του συνόλου των πολιτών, πρωτίστως όμως αυτών που τάχθηκαν να φωτίζουν το δρόμο.

Παιδεία και Δημοκρατία, βαδίζουν μαζί, ποτέ χώρια!