Καταπίνουν Μνημόνια και διυλίζουν την κριτική

Το ανερμάτιστο μετεωρολογικό δελτίο μας πασχίζει να διακωμωδήσει την επικαιρότητα, καίτοι σπανίως το επιτυγχάνει.

Η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας, σχεδόν τρία χρόνια τώρα, θεμελιώθηκε πάνω σε ορισμένες απαρέγκλιτες αρχές. Είναι, μεταξύ άλλων, συνεταιριστική, τουτέστιν χωρίς αφεντικά, επαγγελματική, πολυφωνική και ασφαλώς α-ντι-μνη-μο-νι-α-κή. Αν μας έλεγε κάποιος τέτοια εποχή το 2012, οπότε τη σκαρώναμε, πως ενδεχομένως συνυπογραφεί Μνημόνιο από την Αριστερά, θα τον παίρναμε σίγουρα στο ψιλό. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αντιμετωπίσαμε έναν χρόνο νωρίτερα τους ελάχιστους που προέβλεπαν το λουκέτο στην «Ελευθεροτυπία», από τις σελίδες της οποίας ξεπήδησαν οι περισσότεροι από μας. Στην ενωμένη Γιουγκοσλαβία εκφραζόταν η πεποίθηση ότι αποκλείεται να κλείσουν ποτέ ο Ερυθρός Αστέρας και η «Πολίτικα». Μεσολάβησαν αιματηροί εμφύλιοι, εμπάργκο, ΝΑΤΟϊκοί βομβαρδισμοί και μολαταύτα οι δυο πυλώνες τής...

άλλοτε κραταιάς χώρας άντεξαν σαν βράχοι.

Τα ανάλγητα όσο και αλλεπάλληλα μέτρα που φέρνει ο οικονομικός πόλεμος αποδεικνύονται χειρότερη μάστιγα από τις... έξυπνες βόμβες. Διότι στην Ψωροκώσταινα, το αντίστοιχο έντυπο της ναυαρχίδας του Βελιγραδίου βάρεσε κανόνι προ πολλού, κάτι ασυγκρίτως πιο ασήμαντο από την πρόσφατη βροντερή κανονιά της συνομολόγησης του Αριστερού Μνημονίου. Το κόκκινο αστέρι, πά’ να πει, κοντεύει να μαυρίσει απ’ το κακό του. Στελέχη, μέλη και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ τελούν από τις 12 Ιουλίου υπό την επήρεια ενός ισχυρού σοκ. Τσιμπιούνται οι περισσότεροι για να διαπιστώσουν αν όσα ζούμε τις τελευταίες εβδομάδες εδράζονται στην πραγματικότητα ή αποτελούν μια κακόγουστη φάρσα, έναν εφιάλτη δίχως τελειωμό. Το κόμμα τους, το οποίο αντιπροσώπευε υποτίθεται την ελπίδα, βύθισε τον λαό στην απελπισία. Κι αυτό δεν αντέχεται.

Το ανερμάτιστο μετεωρολογικό δελτίο μας πασχίζει να διακωμωδήσει την επικαιρότητα, καίτοι σπανίως το επιτυγχάνει. Πιστός στο ιδρυτικό αφήγημα της «Εφ.Συν.», έχω ξεθωριάσει το πληκτρολόγιο να τα χώνω στους φωστήρες που πολιτεύονται υποταγμένοι στις επιταγές των δανειστών. Η σάτιρα ως γνωστόν τρέφεται από την υπερβολή και πανθομολογουμένως ώρες ώρες το παρακάνω. Πάρτε παράδειγμα τα προσωνύμια που αποδίδω κατά καιρούς σε στυλοβάτες της στήλης, όπως η δοκησίσοφος Σοφί, ο ΔένΔιας-αλεύεται η τάξις, η Αννα Μιχαλάκης Ασημακοπούλου, ο Ασιμος Ρεντίκογλου και πρωτίστως η σαχλεπίσαχλη προσωπικότητα του Αδ-όνειδος. Ο τελευταίος, μάλιστα, αρεσκόταν να διαβάζει σκωπτικά σημειώματά μου εναντίον του στα φαιοκίτρινα κανάλια όπου εμπορεύεται την πραμάτεια του, συμπεραίνοντας πως «για να με βρίζουν αυτοί, κάνω άρα καλά τη δουλειά μου».

Ατομα, τα οποία πρόσκεινται προδήλως στον ΣΥΡΙΖΑ, επώνυμοι και ανώνυμοι επιστολογράφοι, φίλοι και συνάδελφοι οίτινες διασκέδαζαν με τα παραπάνω, φρίττουν τώρα με χαρακτηρισμούς τύπου Τζίφρας, Ζωάρα, Καϊχάλης και τις μομφές στην εθνοσωτήριο πρώτη φορά Αριστερά, αξιώνοντας να μένουν στο απυρόβλητο οι δικές τους πομπές. Δεν ανέχονται έστω και ρανίδες κριτικής και ενοχλούνται αφάνταστα από τον σαρκασμό και το χιούμορ. Ξεσκονίζουν, με δυο λόγια, το σταλινικό προσωπείο τους. Μόνιμη, μονότονη επωδός τους πως οφείλω να σοφιστώ την εναλλακτική προτού εκτοξεύσω τα βέλη μου. Δουλειά του δημοσιογράφου, αγαπητοί μου, δεν είναι να επιλύει πολύπλοκα πολιτικά προβλήματα, ούτε να δημιουργεί ο ίδιος τα γεγονότα, αλλά να τα καταγράφει, να τα διασταυρώνει, να τα αξιολογεί και να τα σχολιάζει, οπότε θα συνεχίσω να την κάνω απρόσκοπτα.

meteoros@efsyn.gr

ΠΗΓΗ: efsyn