Ισοπέδωση
του Γιάννη Μακριδάκη
Την προηγούμενη φορά που οι γερμανοί
ισοπέδωσαν την ευρώπη, το νησί που ζω δοκιμάστηκε πολύ, λόγω του ότι είχε ήδη
αναπτυχθεί σε μεγάλο ποσοστό ο αστισμός στην κοινωνία του.
Οι μισοί του κάτοικοι έφυγαν με βάρκες τις νύχτες παράνομα και με τον φόβο των καταδιωκτικών και περνούσαν στην απέναντι τουρκική ακτή για να βρουν φαγητό και να ζήσουν. Οι άλλοι μισοί, αυτοί που έμειναν πίσω, έζησαν καταστάσεις τρομερές περπατώντας ανά τα χωριά του βόρειου και του νότιου τμήματος, κουβαλώντας τα υπάρχοντά τους για να τα ανταλλάξουν με τροφή.
Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που μαρτυρούν ότι στο Πυργί τα πιάνα των...
Η αστική κοινωνία της Χίου είχε το μεγαλύτερο πανελλαδικά ποσοστό νεκρών από πείνα κατά τον χειμώνα 41-42.
Μετά λύπης διαπιστώνω ότι σε μονοπάτια τέτοια οδεύει η ευρώπη και πάλι σήμερα.
Όταν, κατά το αποκορύφωμα του καταναλωτικού ντελίριου των νεοελλήνων, το 2004-5, έγραφα τους Συρματένιους και στον επίλογο του βιβλίου μιλούσα για τη μέρα που θα ξαναβρεθούμε στην ανάγκη να περνάμε με βάρκες στην τουρκική ακτή για να ζήσουμε, ούτε κι εγώ πίστευα ότι είναι τόσο κοντά, παρ’ όλο που η ένταξή μας στο ευρώ ήταν ευκρινές σημάδι επερχόμενης χρεοκοπίας, τόσο βέβαιης που τότε μόνον ηλίθιοι και ιδιοτελείς σημιτοπολιτικάντηδες και ένας λαός αποβλακωμένος και αποκτηνωμένος όπως οι νεοέλληνες καταναλωτές, θα μπορούσαν να σπρώξουν τη χώρα σε τέτοιον όλεθρο.
Τότε χρεοκοπήσαμε ουσιαστικά, τότε που ο
σημιτάνθρωπος βγήκε και είπε “γινόμαστε ευρώπη, τα κουρεία θα γίνουν κομμωτήρια
και τα καφενεία καφετέριες”. Τότε άρχισε η ισοπέδωση και σήμερα είναι στα
τελειώματα. Το γερμανικό γκρέιντερ που το χουμε πληρώσει με δανεικά λεφτά αλλά
με ίδιον ιδρώτα και αίμα, επελαύνει πλέον κατά πάνω στις σάρκες των εκποιημένων
ΠΗΓΗ:
Γιάννης Μακριδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια: