Σκυφτός κι Αμήχανος…

του Γιώργου Χαραλαμπίδη

Και νάσαι πάλι γι ακόμη μια φορά να κοιτάς σκυφτός τις μύτες των παπουτσιών σου. Με το στριμμένο τσιγάρο στο ένα χέρι, με την παλάμη αγγαλιαστή στο αριστερό γόνατο το άλλο, να σφίγγει, λες και σούβαλαν την κλείδωση ενέχυρο!

Βαρύ και σκέτο παράγγειλες στον κάπελα, με βαριά τρεμουλιαστή φωνή όταν βαθιά πολύ βαθιά μέσα στο λαβύρινθο των σκέψεων σου, ακούστηκε ένα: «Καλημέρα τι θα πάρετε;».

Την κίνηση του κεφαλιού, που σου έκαναν οι άλλοι από τα διπλανά τραπέζια σαν χαιρετισμό ούτε που την πρόσεξες. Οι βαριές και θολές σου σκέψεις σε πιέζουν σαν ταφόπλακα! Λίγο...

αέρα ρε παιδιά!…

Πάμε για συμφωνία, πάμε για τρίτο μνημόνιο είπαν στις ειδήσεις.

Πάνε τέσσερα χρόνια τώρα που έχασες το μαγαζί, ξεπούλησες και τον εξοπλισμό, πέρσι απέλυσαν και την κυρά, και τώρα την ψιλοβγάζεις με την σύνταξη της πεθεράς, ας είναι καλά που «φροντίζει» παιδιά κι εγγόνια.

Πάμε λέει να υπογράψουμε τρίτο μνημόνιο. Αυτή η είδηση έχει καρφωθεί μέσα στο μυαλό σου σαν πυρακτωμένο καρφί.

Όταν ήσουν μικρός σου έμαθαν να αγαπάς αυτήν την χώρα. Την Ελλάδα! Την Πατρίδα! Κι εσύ τους άκουσες, τους πίστεψες. Παντρεύτηκες την Ελλάδα, παντρεύτηκες και την Τασία, χάρισες και δυο παιδιά στην πατρίδα, ένα λεβέντη και μια ομορφολυγερή, με πτυχία κι αγγλικά κι όλα, τα που τότε, τα έλεγαν προσόντα για μια καλύτερη εξέλιξη, για να έχει η πατρίδα μορφωμένους πολίτες.

Γραμματείς και Φαρισαίοι!

Εσύ με το κεφάλι σκυμμένο να προσπαθείς να τ’ αναστήσεις κι αυτοί να σου την έχουν στημένη για να σ’ αρπάξουν τον κόπο και την ελπίδα!

Τότε μιλούσαν για δικαιοσύνη, για αλληλεγγύη, για ισότητα, για δημοκρατία!

Τώρα μιλάνε για ένα πράγμα! Ευρώ!

Χωρίς αυτό λένε, δεν μπορούν να ζήσουν. Κι εσύ που με το ζόρι ξέκοψες ένα και είκοσι από τον οικογενειακό προϋπολογισμό για τον βαρύ και σκέτο, σκέφτεσαι: «Εγώ που δεν έχω ευρώ και με τη δραχμή ποτέ δεν σκέφτηκα δυο φορές πριν παραγγείλω ένα καφέ, εγώ είμαι λάθος; Εγώ είμαι ο άχρηστος που δεν βλέπω την ευτυχία που φέρνει το ευρώ; Γιατί αν δεν φέρνει, γιατί όλοι παθιασμένα ζητούν ευρώ; Γατί ο πρωθυπουργός φέρνει το τρίτο μνημόνιο, σαν εγγύηση ότι εμείς και το ευρώ είμαστε ένα; Ή μάλλον το ευρώ αφέντης εμείς σκλάβοι!»

Αλλά πάλι τι είδους θρησκεία είναι αυτή;

Ευρωνισμός;

«Πιστεύω εις ένα ευρώ, παντοκράτορα, ποιητήν και ιδιοκτήτην γης και ανθρώπων…»!

Κουραφέξαλα! Η λογική λέει ότι κάνουν λάθος. Θυμάσαι, εκείνο το παραμύθι του Τούρκου, Ναζίμ Χικμέτ δεν τον έλεγαν;

Ήταν λέει ένας γέρος σε μια πόλη που οι πολίτες της, έφτιαξαν ένα άγαλμα στην κεντρική πλατεία, και το προσκυνούσαν ολημερίς κι ολονυχτίς. Ο γέρος τους φώναζε ότι αυτό είναι βλασφημία, και λάθος ασυγχώρητο! Αυτοί όμως δεν τον άκουγαν και συνέχιζαν το προσκύνημα στο θεό άγαλμα. Όταν έγραψε το παραμύθι ο Τούρκος, φαίνεται δεν θα υπήρχε ευρώ. Αλλιώς αντί άγαλμα θα έγραφε ευρώ!

Αφήσαν λέει το παραμύθι, οι πολίτες της πόλης τις δουλειές τους, τα σχέδια που έκαναν για να γίνει η πολιτεία τους καλύτερη και ομορφότερη, και εναπόθεσαν όλα αυτά στο άγαλμα της πλατείας.

Και πέρασαν, λέει, τα χρόνια κι οι συμπολίτες του γέρου γερνούσαν μέσα στη φτώχεια και την ανέχεια, η πόλη ερείπωνε, αλλά αυτός γινόταν όλο και πιο νέος και πιο δυνατός. Ώσπου κάποια μέρα ο γέρος που τώρα έγινε νέος πήγε στην πλατεία και έδωσε μια και γκρέμισε το άγαλμα! Κι η πολιτεία σώθηκε!

Ευτυχώς που υπάρχουν και τα παραμύθια! Αναθάρρησες!

Έριξες μια ματιά γύρω! Μπα! «Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή!»

Ας πάμε να φάμε τα ρεβίθια μπλούμ της Τασίας! Αύριο θα σκεφτώ άλλο παραμύθι!…

Ο Γιώργος Χαραλαμπίδης είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. Θερμαϊκού Θεσσαλονίκης

ΠΗΓΗ: Ε.ΠΑ.Μ. ΕΛΛΑΣ