Ἕνα μωρὸ ρώτησε τὸν Θεό:

–Μοῦ λένε πὼς θὰ μὲ στείλεις στὴν γῆ αὔριο, ἀλλὰ πὼς ὑποτίθεται πὼς θὰ ζήσω ἐκεῖ ποὺ εἶμαι τόσο μικρὸ καὶ ἀβοήθητο;

–Ὁ φύλακας ἄγγελός σου θὰ εἶναι ἐκεῖ νὰ σὲ περιμένει καὶ θὰ σὲ προσέχει.

–Πές μου ὅμως, ἐδῶ στὸν παράδεισο γιὰ νὰ εἶμαι εὐτυχισμένο δὲν ἔχω παρὰ μόνο νὰ τραγουδῶ καὶ νὰ γελῶ.

–Ὁ φύλακας ἄγγελός σου θὰ τραγουδᾶ καὶ θὰ γελᾶ γιὰ σένα. Καὶ θὰ νιώθεις τὴν ἀγάπη του καὶ θὰ εἶσαι πολὺ χαρούμενο.

–Καὶ πῶς θὰ καταλαβαίνω τί μοῦ λένε οἱ ἄνθρωποι, ὅταν μοῦ μιλοῦν, ἂν δὲν ξέρω τὴν γλώσσα;

–Ὁ φύλακας ἄγγελός σου θὰ σοῦ πεῖ τὶς πιὸ ὄμορφες καὶ γλυκιὲς λέξεις ποὺ θὰ ἀκούσεις ποτὲ καὶ μὲ πολὺ ὑπομονὴ καὶ φροντίδα ὁ ἄγγελός σου θὰ σοῦ διδάξει πῶς νὰ μιλᾶς.

_Καὶ ποιός θὰ μὲ προστατεύει;

_Ὁ φύλακας ἄγγελός σου θὰ σὲ προστατέψει, ἀκόμα κι ἂν αὐτὸ σημαίνει νὰ δώσει τὴν ἴδια του τὴν ζωή.

Ὅταν ἦρθε ἡ στιγμὴ ν’ ἀφήσει τὸν παράδεισο, τὸ παιδὶ ρώτησε μὲ βιασύνη:

-Θεέ μου, ἐφ᾽ ὅσον εἶναι νὰ φύγω τώρα, πές μου σὲ παρακαλῶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀγγέλου μου.-

-Ἁπλὰ θὰ τὴν φωνάζεις ΜΑΜΑ.