Θυμούμαι την τελευταία φορά που επήα να τον δω...

της Καλής Σφέτσου

Θυμούμαι την τελευταία φορά που επήα να τον δω... Τους εφέρναν. Ετραουδούσαν. Δυνατά, με θάρρος. Επουμπουρίζαν οι φυλακές. Προπάντος ο δικός μου. Εξεχώριζα τη φωνή του. Ήταν το "ξύπνα καημένε μου ραγιά " που ελέγαν. Εφιληθήκαμεν. Εκράτουν τον τζιαι εκράταν με σφικτά. "Καληνύχτα τζιαι καλήν αύριο γιε μου" του είπα. Έπιασεν με η Εγγλέζα περίλυπη τζι επήρεν με έξω. Έξω που επήα εκατάλαβα τι του είπα. "Καλήν αύριον γιε μου!" Πιον επήρεν με το παράπονο. Έκλαψα...Έκλαψα...Έγειρνεν μου νερό η Εγγλέζα. ..Δεν θυμούμαι τίποτε αλλο. (Τα λόγια της μητέρας του Ιάκωβου Πατάτσου)

Την 1η Απριλίου 1955 ξεκίνησε ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ. Μέχρι τη στιγμή εκείνη, οι Κύπριοι διεκδικούσαν με ειρηνικό τρόπο από τους Άγγλους την ελευθερία τους και την ένωσή τους με την Ελλάδα. Οι ελπίδες τους, όμως, διαψεύδονταν η μία μετά την άλλη. ...

Την νύχτα της 31 Μαρτίου προς την 1η Απριλίου, μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα, εκκωφαντικές εκρήξεις συγκλόνισαν όλες τις πόλεις της Κύπρου. Μέλη της ΕΟΚΑ είχαν οργανώσει δολιοφθορές σε στόχους βρετανικών συμφερόντων.

Η βρετανική απάντηση στην ΕΟΚΑ ήταν συλλήψεις, βασανιστήρια, αποκλεισμοί περιοχών και απαγχονισμοί αγωνιστών. Όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν πολύ για αυτούς, ακολούθησαν την γνωστή πολιτική του "διαίρει και βασίλευε ", βάζοντας και την Τουρκία στο παιχνίδι της διεκδίκησης.

Τέσσερα χρόνια κράτησε ο απελευθερωτικός αγώνας των Ελληνοκυπρίων κατά των Άγγλων.Το 1960 το νησί έπαψε να αποτελεί αποικία των Άγγλων και ανακηρύχθηκε σε ανεξάρτητο κράτος με το όνομα Κυπριακή Δημοκρατία.

Φώτο: τα κελιά των καταδικασμένων σε θάνατο δια απαγχονισμό (Φυλακισμένα Μνήματα- Κύπρος)

ΠΗΓΗ: Kali Sfetsou