That’s all right για τον Elvis του Baz Luhrmann

 Γράφει ο Μητρογιαννόπουλος Νίκος

Μέσα στην κινηματογραφική ανυδρία του φετινού καλοκαιριού εμφανίστηκε σαν όαση η ταινία του Μπαζ Λούρμαν για τον Elvis. Ωστόσο προσοχή: αν πιστέψετε πως πρόκειται για μια βιογραφία του σπουδαίου καλλιτέχνη, μάλλον θα απογοητευτείτε. Εντάξει, το φιλμ είναι αναπόφευκτα βιογραφικό, αλλά τόσο …όσο.

Αναφέρει βέβαια συμβάντα και καταστάσεις που σημάδεψαν τον Έλβις, λίγο πολύ όμως αυτά που ήδη γνωρίζαμε: το θάνατο του δίδυμου αδελφού το 1935 στη γέννα, τη σχέση με τους γονείς του, τη φτώχεια, το πρώτο τραγούδι με τη δισκογραφική Sun το 1954, τη μετακίνησή του στην RCA, το γάμο του με την Πρίσιλα και το διαζύγιό του, το 1973. Αρκετά που θα μπορούσαν να έχουν ενδιαφέρον τα παραλείπει, άλλα ενδεχομένως και να τα διαστρεβλώνει, κάποια άλλα, που συνέβησαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, τα συμπτύσσει.

Τι μένει στο τέλος, όταν φύγουν απ’ την εξίσωση τα γεγονότα; Το απόσταγμα. Η ουσία. Η ατμόσφαιρα, ας πούμε, της διαδρομής του Έλβις: συναυλίες, δωμάτια ξενοδοχείων, αμφιταλαντεύσεις, το σύστημα και η καθοριστική παρουσία του μάνατζeρ του, Συνταγματάρχη Πάρκερ. Το προδιαγεγραμμένο τέλος. Εικόνες-στιγμιότυπα δίνει ο Λούρμαν στον θεατή, γιατί σε τελική ανάλυση αυτό ήταν η ζωή του Έλβις: μια εικόνα, μια αφίσα, ένα πλάνο στο σινεμά ένα εξώφυλλο δίσκου. Υπ’ αυτή την έννοια θα τολμούσα να πω ότι σχεδόν τον ξαναζωντανεύει.

Στο έργο υπάρχουν πολλά που δεν λέγονται, αλλά, όπως συμβαίνει όταν το σινεμά έχει νόημα,φαίνονται ή ακούγονται. Για παράδειγμα στην ηχητική επένδυση σε ορισμένες περιπτώσεις συνδέονται τραγούδια ρυθμ ‘ν’ μπλουζ με τραγούδια του Έλβις αλλά και με ρυθμούς μεταγενέστερους: μια ραπ διασκευή του Hound Dog από την Doja Cat, το That’s all right mama γίνεται Tupelo Shuffle από τους Diplo & Swae Lee, ενώ ο Jack White μεταφράζει σε χαρντ ροκ το Power of love. Έτσι επισημαίνονται όχι μόνο οι επιδράσεις που δέχτηκε ο Πρίσλεϊ αλλά και το ότι η δική του επίδραση στη μουσική συνεχίζεται. «Ο Έλβις ήταν ο πρώτος πανκ», είχε δηλώσει άλλωστε σε μια συνέντευξή του ο Λούρμαν.

Δεν πείθει ο Χανκς

Τα σημαντικά πολιτικά γεγονότα παρουσιάζονται αποκλειστικά μέσα από τηλεοπτικές οθόνες και πρωτοσέλιδα εφημερίδων. Ο Έλβις κλεισμένος σε ένα τηλεοπτικό πλατό πληροφορείται τη δολοφονία του Ρόμπερτ Κένεντι. Από έναν τηλεοπτικό δέκτη μαθαίνει τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ. Δεν υπάρχει καμία επαφή με τον κόσμο, την κοινωνία. Εκείνος που προσπάθησε να αποφύγει τη φυλακή λόγω των ανάρμοστων, για τα ήθη της εποχής,  κινήσεών του, τελικά φυλακίστηκε στην εικόνα του.

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress