Τί λένε οι άριες στις όπερες που αγαπήσαμε (Μέρος Β’)

 Γράφει η Όλγα Μαύρου

Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος σε αγαπημένες όπερες και άριες, είχαμε τα λόγια από δημοφιλή αποσπάσματα από την Τόσκα, τη Μαντάμ Μπατερφλάι και τους Αλιείς των Μαργαριταριών. Σε αυτό το δεύτερο μέρος, η θεματολογία και σε αυτές τις όπερες είναι δραματική, με σπανιότατο το happy end, αφού εξάλλου οι όπερες ξεκίνησαν ως μίμηση της αρχαίας τραγωδίας, αλλά και οι μουσουργοί μαζί με τους λιμπρετίστες απευθύνονταν στο ευρύ κοινό που αποζητούσε το μελόδραμα. Oμως, ιστορία έγραψε και η κωμική όπερα, π.χ. με τον Κουρέα της Σεβίλλης, τον Φιγκαρό.

Στη όπερα Νόρμα, μια ιέρεια των Δρυίδων της Γαλατίας, απαρνιέται μυστικά τον ιερό της ρόλο για παρθενία, και αποκτά δυο παιδιά με τον Ρωμαίο κυβερνήτη, τον επικεφαλής των κατοχικών δυνάμεων. Όμως, οι Γαλάτες ξεσηκώνονται με αρχηγό τον Δρυίδη, τον πατέρα της επίορκης ιέρειας Νόρμα. Η αμαρτωλή σχέση της Νόρμα είναι μυστική στην αρχή του έργου. Ο Ρωμαίος κυβερνήτης ανακαλείται στη Ρώμη και οι Δρυίδες πια είναι έτοιμοι να πάρουν την εξουσία τους πίσω.

Ο Ρωμαίος όμως εν τω μεταξύ έχει ερωτευθεί μια άλλη νεαρή ιέρεια των Δρυίδων. Είναι αναποφάσιστος, καθώς θέλει φεύγοντας για τη Ρώμη να πάρει μαζί του το νέο του έρωτα, όμως, νιώθει και ενοχές για την ιέρεια που παρέσυρε στην αμαρτία και με την οποία έχει αποκτήσει δύο παιδιά. Η Νόρμα του ζητάει να απαρνηθεί την νεαρή, μα εκείνος δεν δέχεται. Τον απειλεί ότι θα σκοτώσει και τα παιδιά τους.

Όταν ο Ρωμαίος δεν αλλαξογνωμεί, η Νόρμα ουσιαστικά αυτοκτονεί, γιατί ομολογεί δημοσίως τον έρωτά της, αποκαλύπτει στους επαναστάτες ότι έχει αποκτήσει ήδη δύο παιδιά και οι Δρυίδες, με επικεφαλής τον ίδιον της τον πατέρα, την οδηγούν στην πυρά. Ο Ρωμαίος τότε μετανιωμένος ορμάει κι εκείνος στην πυρά για να πεθάνουν μαζί, ενώ σε άλλες εκδοχές τον καταδικάζουν σε θάνατο οι Δρυίδες.

Νόρμα του Μπελίνι

Στο “Casta Diva” από τη Νόρμα του Μπελίνι, η Κάλλας εν προκειμένω βρίσκεται ανάμεσα στους ξεσηκωμένους Δρυίδες που δεν γνωρίζουν ακόμη ότι είναι επίορκη και ετοιμάζονται να ανατρέψουν τους Ρωμαίους. Λέει τα εξής: «Θεά της Αγνότητας, που καλύπτεις με ασήμι αυτά τα ιερά αρχαία φυτά, στρέψε προς εμάς το δίκαιό σου πρόσωπο χωρίς σύννεφα και αποκαλύψου. Φέρε γαλήνη στις ταραγμένες καρδιές μας, ω Θεά, μετρίασε τον τολμηρό ζήλο».

Ο χορός λέει «Φέρε στη γη την ίδια ειρήνη που σε κάνει να βασιλεύεις στον ουρανό». Η Νόρμα λέει «Ας ολοκληρωθεί η τελετή και στο ιερό δάσος να μη μείνει τίποτα αμαρτωλό, όταν το Πνεύμα θα θρηνήσει και σκοτεινιάσει, θα ζητήσει το αίμα των Ρωμαίων. Από το ναό των Δρυίδων η φωνή μου θα βροντήσει». Ο χορός λέει: «Ούτε ένας από αυτούς τους άθεους δεν ξεφεύγει από αυτή τη δίκαιη σφαγή. Και πρώτος θα πέσει ο κυβερνήτης τους».  Η Νόρμα αναρωτιέται «Κι αν δε πέσει; Μπορώ να τον τιμωρήσω». 

Και μετά μονολογεί, χωρίς να την ακούν οι άλλοι: «Μα η καρδιά μου δεν ξέρει πώς να τιμωρεί. Αχ! Γύρνα σε μένα όμορφέ μου, πρώτε μου έρωτα, ενάντια σε ολόκληρο τον κόσμο εγώ θα σε προστατεύσω. Γύρνα σε μένα λαμπερός και γαλήνιος, θα σε έχω πατρίδα και ουρανό μου, γύρνα ξανά όπως ήσουν άλλοτε, όπως τότε που σου έδωσα την καρδιά μου. Ω, γύρνα σε εμένα!»

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress