Πώς το καθεστώς Χότζα εξόντωσε τον ανθό των Βορειοηπειρωτών

Γράφει ο Ορφέας Μπέτσης

Τον Δεκέμβριο 1945, ένα χρόνο αφού είχε καταλάβει μέσω αμφισβητούμενης διαδικασίας την διακυβέρνηση της Αλβανίας ο Ενβέρ Χότζα και το Κομμουνιστικό Κόμμα, επιδιώκοντας την αναγνώριση του κράτους με βάση τις απαιτήσεις Άγγλων και Αμερικάνων, προχώρησε στη διενέργεια “εκλογών”. Προφανώς άλλες εκλογές εννοούσαν οι Βρετανοί, που είχαν πλουσιοπάροχα υποστηρίξει το κίνημά του και τις ένοπλες δυνάμεις του στο πλαίσιο του αντι-ναζιστικού αγώνα και άλλες οι εκλογές που διεξήγαγε το καθεστώς Χότζα.

Εκείνος ακολούθησε ένα πιο βολικό πρότυπο δεδομένου ότι είχε ήδη βρει λιμάνι να αράξει: τη Σοβιετική Ένωση και ειδικότερα το Γιουγκοσλαβικό Κομμουνιστικό Κόμμα υπό τον Γιοσίπ Μπροζ Τίτο. Η “Βουλή” που προέκυψε συγκλήθηκε τέτοιες μέρες, 11 Γενάρη 1946. Ανακήρυξε την Αλβανία Λαϊκή Δημοκρατία και “εξουσιοδότησε” τις ειδικές δυνάμεις της “δικτατορίας του προλεταριάτου” να ασχοληθούν με όσους είχαν ρίξει τις μπίλιες στο μαύρο κουτί. Η παγίωση του κομμουνιστικού καθεστώτος προϋπέθετε την πειθάρχηση των “αντικομμουνιστικών μειονοτήτων” που σε μεγάλο βαθμό αποτελούνταν από μέλη των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων.

Η περίπτωση του ιερέα Αλέξανδρου Λίπε, από το Καλούδι της Πρεμετής, δεν είναι η μοναδική στην Βόρειο Ήπειρο που Έλληνες δολοφονήθηκαν προκειμένου να διαμορφωθεί το απαραίτητο ψυχολογικό κλίμα υποταγής στο καθεστώς Χότζα. Ως εμβληματική αναφέρεται η περιοχή της Χιμάρας για τη γενναία αντίστασή της στις εκλογές-δημοψήφισμα του 1945. Ανάλογα συμπεριφέρθηκαν και οι Ορθόδοξοι ελληνικών φρονημάτων στην Πρεμετή, την Κορυτσά, το Αργυρόκαστρο.

Αμέσως μετά έπιασαν δουλειά τα όργανα δίωξης που με συνοπτικές διαδικασίες οδήγησαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, σε πολυετείς φυλακίσεις και εξορίες δεκάδες και εκατοντάδες. Διώχθηκαν κληρικοί,  δάσκαλοι και άλλες προσωπικότητες με φυσική ηγετική φυσιογνωμία, που είχαν ιδιαίτερη επιρροή στις τοπικές κοινωνίες και που είχαν εκδηλώσει τη χαρά τους κατά τη νικηφόρα έλευση του ελληνικού στρατού στο νότια Αλβανία, όταν πολεμούσε τον ιταλικό φασισμό.

Πογκρόμ από το καθεστώς Χότζα

Επελέγησαν ως θύματα, επίσης, έμποροι και ιδιοκτήτες κάποιας περιουσίας, ώστε να εμπεδώνεται και η ρητορική περί ταξικής πάλης. Χάνονταν έτσι τα ίχνη ότι ο λόγος της εξολόθρευσης ήταν η ομοιογενοποίηση στην αλβανική ταυτότητα και η στεγανοποίηση της παραμεθορίου με την Ελλάδα. Πολλοί Έλληνες των περιοχών είχαν ήδη εγκαταλείψει τα πάτρια και είχαν διαφύγει στην Ελλάδα.

Τα νούμερα όσων έφυγαν εκείνη την σκοτεινή περίοδο, των δολοφονημένων χωρίς δίκη ή με συνοπτικές διαδικασίες στα στρατιωτικά δικαστήρια, των εκτοπισμένων, αυτών που πέθαναν στις φυλακές ή τις κακουχίες στην εξορία είναι συγκλονιστικά. Και δυστυχώς δεν υπάρχει ειδική καταγραφή. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τα όσα εις βάρος του ελληνικού πληθυσμού στη Βόρειο Ήπειρο είχαν προηγηθεί δύο-τρεις δεκαετίες πριν, για την εγκαθίδρυση του κράτους της Αλβανίας, ουσιαστικά αποτελούν εθνοκάθαρση.

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress