Oι βαλλιστικοί πύραυλοι του Ιράν – Γιατί δεν θα δεχθεί επίθεση

 Γράφει ο Ευθύμιος Τσιλιόπουλος

Ο πρόεδρος του Ιράν Χασάν Ρουχανί δήλωσε στις 17 Δεκεμβρίου 2020 ότι τα πυραυλικά προγράμματα της Τεχεράνης, τα οποία η Ουάσινγκτον θεωρεί απειλή για την περιφερειακή σταθερότητα, δεν είναι διαπραγματεύσιμα και ότι ο Τζο Μπάιντεν «το γνωρίζει καλά». Ο νέος Αμερικανός πρόεδρος δεν έχει κρύψει την πρόθεσή του να επαναφέρει τις ΗΠΑ στη συμφωνία που είχε επιτευχθεί το 2015 και φαίνεται να βλέπει αυτό το γεγονός ως προοϊμιο για ευρύτερες συνομιλίες, όχι μόνο για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αλλά και για τους βαλλιστικούς πυραύλους του.

Ωστόσο, η Τεχεράνη έχει αποκλείσει τη διακοπή των πυραυλικών προγραμμάτων της, ή την αλλαγή της πολιτικής της. Θεωρεί ότι τέτοια όπλα αποτελούν σημαντική αποτροπή, επειδή μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αντίποινα κατά του Ισραήλ και άλλων αντιπάλων (κυρίως των αραβικών κρατών του Κόλπου) σε περίπτωση που δεχθεί επίθεση. Το 2015, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προειδοποίησε το Ιράν να μην αναλάβει δραστηριότητα που σχετίζεται με βαλλιστικούς πυραύλους σχεδιασμένους να μεταφέρουν ακόμα και πυρηνικά όπλα μέχρι τον Οκτώβριο του 2023.

Σύμφωνα με έρευνα του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ), το Ιράν είχε ένα πρόγραμμα για την ανάπτυξη όπλου που περιλάμβανε την ενσωμάτωση μιας σφαιρικής κατασκευής με χαρακτηριστικά πυρηνικής κεφαλής στο βαλλιστικό πύραυλο Shahab-3. Έχει επίσης αναπτύξει πυραύλους κρουζ και βαλλιστικούς πυραύλους για συμβατικές προσβολές.

Τέτοιους πυραύλους έχει μάλιστα χρησιμοποιήσει για να πλήξει θέσεις του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, Κούρδους αυτονομιστές στο βόρειο Ιράκ και στρατιωτικές βάσεις που φιλοξενούν αμερικανικά στρατεύματα στο Ιράκ. Αυτές οι επιθέσεις καταδεικνύουν τη βελτιωμένη ακρίβεια των ιρανικών πυραύλων και την αποφασιστικότητα της Τεχεράνης να τους χρησιμοποιήσει αν χρειαστεί. Έχει επίσης δώσει πυραύλους στη Χεζμπολάχ, σε σιϊτικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ και στους αντάρτες Χούθι της Υεμένης για να χτυπήσουν στόχους στη Σαουδική Αραβία.

Η απόφαση του Ιράν να παράγει πυραύλους γεννήθηκε από τον πόλεμο με το Ιράκ τη δεκαετία του 1980. Η Τεχεράνη βρέθηκε ανέτοιμη να αντιδράσει εναντίον των ιρακινών πυραυλικών επιθέσεων σε ιρανικές πόλεις. Αποφάσισε ότι για τη δική του προστασία έπρεπε να αποκτήσει αυτονομία στην παραγωγή πυραύλων. Οι πρώτες προσπάθειές του εστιάστηκαν στην εισαγωγή πυραύλων μικρής εμβέλειας από την Βόρεια Κορέα και την Λιβύη. Αργότερα απέκτησε πυραύλους και τεχνογνωσία από τη Βόρεια Κορέα όσο και από την Κίνα.

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress