Όταν ο Αl Pacino έγραψε ιστορία με μια φράση – έμπνευση!

«ATTICA!» – «ATTICA! «REMEMBER ATTICA! »

Η μυθική ατάκα του Al Pacino στην Σκυλίσια Μέρα (1975) που ήταν ένα ευγενικό fuck the police, έμεινε ως μια από τις πλέον εμβληματικές στην ιστορία του Αμερικανικού κινηματογράφου.

Τι πρέσβευε η Attica; Γιατί και γιατί το είπε;

Η Dog Day Afternoon είναι στις αγαπημένες μου ταινίες και μια από εκείνες που με στιγμάτισαν όσο λίγες. Είναι μια ωδή στον ρεαλιστικό κινηματογράφο και μπήκε με χρυσά γράμματα στα σεμινάρια σεναρίου, κινηματογραφικής έντασης , αγωνίας και φυσικά των αξέχαστων ερμηνειών. Σκεφτείτε πως ΜΙΑ μόνο φορά εκπυρσοκροτεί όπλο και γίνεται πανικός. Όπως θα γινόταν και πραγματικά.

Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία βασισμένη σε μια ληστεία τράπεζας η οποία:

Ήταν σχεδιασμένη να κρατήσει 15 λεπτά.

1 ώρα μετά η απόγνωση κατακλύζει τη οθόνη.

2 ώρες μετά είχε μετατραπεί σε πανηγύρι.

4 ώρες μετά έγινε το δημόσιο θέαμα της πόλης.

6 ώρες μετά ήταν το πιο καυτό θέμα στην Αμερικάνικη τηλεόραση και ένα άτυπο ριάλιτι σόου.

8 ώρες μετά μετατρέπεται ο ληστής σε λαϊκό ήρωα.

12 ώρες μετά είχαν όλα τελειώσει,

και είναι όλα πραγματικότητα.

Ο Al Pacino παραδίδει την πιο ατόφια και ανθρώπινη ερμηνεία όλης της καριέρας του. Αποψιλωμένη από κάθε υπερβολή, μανιέρα ή συμβατικό παίξιμο· η ερμηνεία αυτή αποτελεί κυριολεκτικά σχολή από μόνη της. Ρωτήστε κάποιον ηθοποιό που γνωρίζετε.Αυτό που έκανε την ερμηνεία του μυθικών εκτάσεων, ήταν οι αυτοσχεδιασμοί. Ηθοποιός που δεν μπορεί να αυτοσχεδιάσει δεν σημαίνει φως. Ξεχάστε τον, βάλτε τον να κάνει διαφημίσεις και να λέει «mmm noodle soup».Ήταν η σπαρακτική σκηνή που μιλούσε στο τηλέφωνο με τον Leon. Ήταν οι διαπραγματεύσεις με τον αστυνόμο που ανέλαβε να μιλάει μαζί του. Ήταν η σκηνή που σε λυγίζει -που τον βλέπεις και πονάς ρε πούστη μου-, εκείνη που υπαγορεύει την διαθήκη του.

Ο σκηνοθέτης Sydney Lumet αξίζει παράσημα.

Ένα από αυτά ήταν πως όπως και στο Serpico, έτσι και εδώ ακόμα πιο πολύ, άφησε τον Πατσίνο ελεύθερο. Όπως οφείλει να κάνει ένας προπονητής ποδοσφαίρου όταν έχει στην ομάδα του ένα ”δεκάρι” σαν τον Maradona.Τέτοιου επιπέδου βιρτουόζους δεν τους περιορίζεις σε στεγανά. Και δεν χάνεις, είτε θα σου χαρίσουν φάσεις όπως το ”γκολ του αιώνα” (απέναντι στην Αγγλία το ’86) είτε θα σου φωνάξουν ATTICA! και θα σφυρηλατήσουν την υστεροφημία της ταινίας στο χρηματιστήριο της ποπ-κουλτούρας μια για πάντα.

Διαβάστε την συνέχεια στο mikropragmata