Οι εικόνες από το Καπιτώλιο αποτυπώνουν την αμερικανική παρακμή

 Γράφει ο Κώστας Γρίβας

Ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα για τα πρωτοφανή γεγονότα που συνέβησαν στην Ουάσιγκτον, κατά κανόνα, φαίνεται να επικεντρώνεται σε μια γενικευμένη κατακραυγή εις βάρος του προέδρου Τραμπ, χωρίς να εξετάζονται σχεδόν καθόλου οι βαθύτερες αιτίες για τον διχασμό που μαστίζει την αμερικανική κοινωνία.

Φυσικά, κάθε συζήτηση αναφορικά με την καταβύθιση των ΗΠΑ στην παγκόσμια κατάταξη του διεθνούς συστήματος, εξ' αιτίας (και) αυτών των γεγονότων, είναι σχεδόν απαγορευμένη. Όταν δε γίνεται κάποια νύξη σχετικά με ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ξορκίζεται αμέσως με την παράθεση επιχειρημάτων για το πόσο ισχυρές είναι και θα παραμείνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο "εξορκισμός" αυτός συνήθως συνδυάζεται με τρομολαγνικές εκτιμήσεις για το πόσο καταστρεπτικό υποτίθεται ότι θα ήταν για τον υπόλοιπο κόσμο γενικώς και για την Ελλάδα ειδικότερα, η αποκαθήλωση τους από τον φαντασιακό "θρόνο" του παγκόσμιου ηγεμόνα. Στην πραγματικότητα εδώ και πολλά χρόνια το διεθνές σύστημα είναι ξεκάθαρα πολυπολικό, με τις ΗΠΑ να αποτελούν έναν και μόνο, αν και ακόμη τον πιο σημαντικό, από τους κυρίαρχους πόλους ισχύος.

Επιπροσθέτως, τα τελευταία χρόνια έχουν εισέλθει στην "πρώτη κατηγορία" του διεθνούς συστήματος και πολλές χώρες, που παλαιότερα διεκδικούσαν περιφερειακό ρόλο και ήταν στην "σκιά" των μεγάλων δυνάμεων. Χώρες, που τώρα επιδιώκουν να εξελιχθούν σε αυτόφωτους παγκόσμιους ή ημιπαγκόσμιους πόλους. Άρα η πορεία καθόδου των ΗΠΑ από την επισφαλή θέση της "μόνης υπερδύναμης", την οποία της χάρισε η "μονοπολική στιγμή" (unipolar moment) μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, δεν ήταν παρά η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων.

Η τεράστια δύναμη των εικόνων

Η μετεωρική άνοδος της Κίνας, η επαναφορά της Ρωσίας στα διεθνή δρώμενα και η σύζευξή των δύο αυτών χωρών σε ένα χαλαρό, αλλά διακριτό γεωπολιτικό σχήμα, εν παραλλήλω με τη μετάλλαξη του εσωτερικού της Ευρασίας από το πρωτοφανών μεγεθών πρόγραμμα της περιβόητης BRI (Belt and Road Initiative), είναι απλώς κάποιοι από τους παράγοντες που διαμορφώνουν έναν νέο κόσμο. Έναν πολυπολικό κόσμο με τις ΗΠΑ να περιορίζονται σε μια θέση, πρωταγωνιστική μεν, που καμία όμως σχέση δεν έχει με τις φαντασιώσεις των εν Ελλάδι οπαδών και πιστών, με την θρησκευτική έννοια του όρου, της αμερικανικής παντοδυναμίας.

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress