Οι δημοκρατικές αξίες αποτελούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα

 Γράφουν οι Zack Cooper και Laura Rosenberger

Αφού κέρδισε την προεδρία, ο Τζο Μπάιντεν υποσχέθηκε να ηγηθεί «όχι με το παράδειγμα της ισχύος μας, αλλά με την ισχύ του παραδείγματός μας». Αυτή η υπόσχεση είναι σημαντική, διότι ο σημερινός ανταγωνισμός μεταξύ δημοκρατιών και αυταρχικών δυνάμεων δεν είναι παρά μια πάλη ισχύος: οι αξίες βρίσκονται στην καρδιά της. Για να επιτύχουν οι δημοκρατίες, πρέπει όχι μόνο να ενεργούν σύμφωνα με τις αξίες τους, αλλά και να κατανοήσουν ότι αυτές οι αξίες είναι το κύριο ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα και να τις χρησιμοποιήσουν ως την πηγή ισχύος που όντως είναι.

Ο τρέχων ανταγωνισμός μεταξύ δημοκρατιών και απολυταρχιών δεν είναι κυρίως στρατιωτικός. Αντίθετα, λαμβάνει χώρα στους πολιτικούς, οικονομικούς, τεχνολογικούς και ενημερωτικούς χώρους, όπου οι αυταρχικοί αμφισβητίες –ιδίως η Κίνα και η Ρωσία– έχουν αρπάξει την πρωτοβουλία. Αυτά τα κράτη έχουν ενισχύσει την ευχέρειά τους στο εσωτερικό τους ενώ υπονομεύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και τις συμμαχίες στο εξωτερικό. Σε όλο τον κόσμο, η ηγεσία και οι αξίες της δημοκρατίας φαίνεται να υποχωρούν.

Ευτυχώς, οι καλά λειτουργούσες δημοκρατίες έχουν ουσιαστικά πλεονεκτήματα σε κάθε τομέα ανταγωνισμού. Είναι πιο πολιτικά ανταποκρινόμενες από τις απολυταρχίες, τόσο επειδή συμμορφώνονται με το κράτος δικαίου όσο και επειδή οι [οργανώσεις] της κοινωνίας των πολιτών βοηθούν τις κυβερνήσεις να διατηρήσουν την συγκατάθεση του λαού τους. Οικονομικά, οι δημοκρατικές κυβερνήσεις με σωστά κυβερνημένες αγορές τείνουν να προωθούν τον υγιή ανταγωνισμό και να κατευθύνουν τους πόρους αποτελεσματικά και δίκαια. Αυτός ο οικονομικός δυναμισμός, σε συνδυασμό με τις προσωπικές ελευθερίες, προσελκύει παγκόσμια ταλέντα, τα οποία προωθούν την καινοτομία στον τομέα της τεχνολογίας˙ και ο ανταγωνισμός των ιδεών προάγει δημιουργικές και παραγωγικές δημόσιες συζητήσεις στον τομέα της ενημέρωσης. Οι δημοκρατίες που διοικούνται σωστά και είναι προσεκτικές σχετικά με τον τρόπο μόχλευσης αυτών των περιουσιακών στοιχείων, θα αντιληφθούν ότι είναι διαρκούς στρατηγικής αξίας.

ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΥΤΑΡΧΙΚΩΝ

Μέχρι σήμερα, οι δημοκρατίες έχουν αργήσει να ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό σε μη στρατιωτικά επίπεδα και έχουν επιτρέψει στα προβλήματα που δεν έχουν αντιμετωπιστεί εγχωρίως να διαβρώσουν τα πλεονεκτήματά τους. Οι αυταρχικοί έχουν αρπάξει την ευκαιρία, κινούμενοι γρήγορα για να καθορίσουν τους όρους του ανταγωνισμού και να επωφεληθούν από την ανοικτότητα των φιλελεύθερων συστημάτων. Αν θέλουν να κερδίσουν πίσω το χαμένο έδαφος, οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες δημοκρατίες θα πρέπει να επανεπενδύσουν στις βασικές πηγές της δύναμής τους, αποκαλύπτοντας επίσης τις αδυναμίες των αυταρχικών τους αμφισβητών. Σε τελική ανάλυση, ο ανταγωνισμός αφορά τελικά την αναζήτηση και την χρήση πλεονεκτημάτων: οι επιτυχημένοι ανταγωνιστές παίζουν στα δυνατά τους [στοιχεία], ενώ διαχειρίζονται τις αδυναμίες τους και εμποδίζουν τους αντιπάλους τους να κάνουν το ίδιο.

Με το να υιοθετήσουν μια στρατηγική αντιστάθμισης των πρόσφατων προόδων των αυταρχικών, οι δημοκρατίες μπορούν να ανακτήσουν το προβάδισμα. Μια στρατηγική αντιστάθμισης [1] αντιμετωπίζει την ισχύ ενός αντιπάλου σε έναν τομέα στοχεύοντας τις αδυναμίες του σε άλλους τομείς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ακολουθήσει αυτήν την ασυμμετρική προσέγγιση στο παρελθόν: στην αριθμητική ανωτερότητα του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην δεκαετία του 1950, στην στρατηγική ισοτιμία της Σοβιετικής Ένωσης στην δεκαετία του 1970, και στις πρόσφατες στρατιωτικές-τεχνολογικές καινοτομίες της Κίνας. Αυτές οι στρατηγικές αντιστάθμισης επικεντρώθηκαν στην αποκατάσταση των στρατιωτικών πλεονεκτημάτων των ΗΠΑ. Με μεγάλο μέρος του σημερινού ανταγωνισμού να λαμβάνει χώρα έξω από το πεδίο της μάχης, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται μια στρατηγική αντιστάθμισης προσαρμοσμένη σε μη στρατιωτικούς τομείς.

Διαβάστε την συνέχεια στο foreignaffairs