Τι ενδιαφέρει τους Ρώσους στον πόλεμο στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ;

Του Βαλεντίνου Βασιλέσκου

Η Ρωσία ισχυρίζεται ότι δεν ευνοεί ούτε την Αρμενία ούτε το Αζερμπαϊτζάν στο Καραμπάχ. Ως εκ τούτου, επικεντρώνει τις προσπάθειές της ενάντια στους Τουρμένους τζιχαντιστές στη Συρία. Ταυτόχρονα, χαρακτήρισε τη Δαμασκό «μη στρατηγικό σύμμαχο». Όλα συμβαίνουν σαν η Μόσχα εκτιμά ότι είναι δύσκολα αναπόφευκτος ένας πόλεμος εναντίον της Τουρκίας.

Το Κρεμλίνο θα έπρεπε τότε να πληρώσει για την περιπετειώδη εμπορική του πολιτική για την κατασκευή αγωγού μέσω της Τουρκίας. Μέχρι τότε, ο ρωσικός στρατός δοκιμάζει το νέο του ραδιο-ηλεκτρονικό σύστημα πολέμου, το οποίο, εάν λειτουργεί όπως αναμένεται, θα του εγγυηθεί την υπεροχή σε σχεδόν οποιοδήποτε πεδίο μάχης.

Στην αρχή της σύγκρουσης στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, είδαμε τα αζερικά μην επανδρωμένα αεροσκάφη Harop και Bayraktar TB2 να καταστρέφουν με ακρίβεια τα αρμενικά τεθωρακισμένα, τα ραντάρ και τα συστήματα αντιαεροπορικών πυραύλων, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη δημιουργία μεγάλων βαθιών κενών στη εχθρική άμυνα.

Οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες δεν εκπλάγηκαν καθόλου, καθώς θυμούνται ότι τον Σεπτέμβριο του 2019, τα μην επανδρωμένα αεροσκάφη της Υεμένης διέσχισαν εύκολα τις πολυεπίπεδες αεροπορικές άμυνες της Σαουδικής Αραβίας, που βασίζονται στο σύστημα Patriot επιφανείας-αέρα και το πτυσσόμενο ραντάρ AWACS. Ήταν μια απόλυτη έκπληξη για την αεράμυνα της Σαουδικής Αραβίας που βρίσκεται σε επίπεδο έδαφος, αδυνατώντας να επωφεληθεί από τα εμπόδια που μπορεί να προσφέρει ένα ορεινό τοπίο όπως συμβαίνει στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Αυτό επέτρεψε την καταστροφή του διυλιστηρίου του Abqaiq και των εγκαταστάσεων πετρελαίου του Khurais χάρη σε επιδρομές πολύ μεγάλης ακριβείας.

Είναι πλέον η σειρά του ισραηλινού αντιαρματικού πυραύλου Spike NLOS να αποδείξει την αποτελεσματικότητά του. Το Αζερμπαϊτζάν διαθέτει 250 τέτοιους πυραύλους, με εμβέλεια 25 χλμ., τα περισσότερα από τα οποία είναι εγκατεστημένα σε ελικόπτερα Mi-17.

Το σύστημα καθοδήγησης είναι τύπου υπέρυθρης κάμερας ηλεκτρο-οπτικής τηλεόρασης, τοποθετημένο μπροστά από τον πύραυλο Spike NLOS. Χάρη σε μια οπτική ίνα που συνδέεται με τον πύραυλο, ο χειριστής βλέπει σε μια οθόνη τι μεταδίδει η τηλεοπτική κάμερα του πυραύλου και μπορεί να κάνει διόρθωση τροχιάς. Το μήκος του καλωδίου οπτικών ινών είναι 8 χλμ. Η καθοδήγηση Spike NLOS σε στόχους πέρα από την απόσταση των 8 km πραγματοποιείται από πομποδέκτη τύπου γραμμής δεδομένων.

Αυτή η ευπάθεια δεν μπορεί να αξιοποιηθεί παρά μόνο από αποτελεσματικούς παρεμβολείς (jammers) που μπορούν να «σπάσουν» τους κωδικούς κρυπτογράφησης της γραμμής δεδομένων του πυραύλου. Εκτός αν ανακαλύπτονται τους κώδικες, αλλά είναι μια δύσκολη διαδικασία, με μόνο πιθανότητα επιτυχίας 60-70%, αφού αναλυθεί το φάσμα συχνοτήτων δεκάδων εκτοξευμένων πυραύλων Spike NLOS, μέσω ράδιου-ηλεκτρονικού πόλεμου ψηλού επιπέδου. Ο σύνθετος εξοπλισμός ανάλυσης διατίθεται μόνο στους στρατούς των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας

*

Η Ρωσία έχει περισσότερα από 5.000 στρατιώτες στην Αρμενία. Η στρατιωτική βάση του Gyumri στεγάζει μια ταξιαρχία 3.500 στρατιωτών, με άρματα μάχης, BTR, αμφίβια BMP, αυτοκινούμενα howitzers και αντιδραστικούς εκτοξευτές βλημάτων Grad, αντι-αεροπορικά αμυντικά συστήματα μικρής εμβέλειας. Η ρωσική αεροπορική βάση 3624 βρίσκεται κοντά στο Ερεβάν, αποτελείται από μια μοίρα MiG-29 και μια μοίρα ελικόπτερων Mi-24P και Mi-8MT. Ως αντιαεροπορική δύναμη, η Ρωσία ανέπτυξε στην Αρμενία το 988ο σύνταγμα αντιαεροπορικών πύραυλων μεγάλης εμβέλειας εξοπλισμένο με το σύστημα S-300V4.

*

Μια μέρα μετά την έναρξη της αζερικής εισβολής στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ένα φορτηγό αεροσκάφους μεγάλης χωρητικότητας, το AN-124 του ρωσικού στρατού προερχόμενο από το Ροστόφ στο Ντον προσγειώθηκε στην Αρμενία. Ο σκοπός της πτήσης ήταν να μεταφέρει εξοπλισμό στη στρατιωτική βάση 102 με φορτίο βάρους 100 τόνων. Η πορεία του αεροπλάνου παρέκαμψε το Αζερμπαϊτζάν μέσω του ιρανικού εναέριου χώρου.

Αργότερα, ένα αεροσκάφος IL-80/86 SIGINT, που ανήκει στη μοίρα των 8 ειδικών πτήσεων της Μόσχας, προσγειώθηκε απευθείας στο αεροδρόμιο του Γυύμρι, όπου βρίσκεται η ρωσική στρατιωτική βάση 102. Το αεροπλάνο δεν έχει παράθυρα, και διαθέτει ασπίδες και κεραίες για τον αποκλεισμό των ηλεκτρομαγνητικών παλμών. Σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης, οι Ρώσοι αξιωματούχοι επιβιβάζονται σε τέσσερις τέτοιες συσκευές, από όπου μπορούν επίσης να επικοινωνήσουν με τα πληρώματα των υποβρυχίων που εκτοξεύουν βαλλιστικούς πυραύλους. Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι αυτό το ρωσικό στρατιωτικό αεροπλάνο, το οποίο μπορεί να μεταφέρει 42 τόνους φορτίου, διήλθε από τον τουρκικό εναέριο χώρο.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Συρία, η Ρωσία δοκίμασε τις αντιτρομοκρατικές της τεχνικές, τα όπλα πεζικού της, τις αεροπορικές βόμβες της, τους πυραύλους κρουζ της, κατά των οποίων ο εχθρός δεν ήταν σε θέση να αμυνθεί. Η Συρία ήταν επομένως ένας τόπος δοκιμών. Ωστόσο, οι 142 τόνοι που μεταφέρθηκαν από τα ρωσικά αεροπλάνα φορτίου αντιπροσωπεύουν πολύ λίγα για την προμήθεια της Αρμενίας, σε πυρομαχικά ή βαριά όπλα, απαραίτητα για να σταματήσει η επίθεση του Αζερμπαϊτζάν. Περεταίρω, ένα πράγμα είναι σίγουρο, μέχρι στιγμής η Ρωσία δεν έχει επέμβει στον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ούτε ενδιαφέρεται να το κάνει. Αντίθετα, αυτό που την ενδιαφέρει είναι να δοκιμάσει τη λειτουργία του νέου της εξοπλισμού ραδιο-ηλεκτρονικού πολέμου, σε συνθήκες όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι τα αεροπλάνα βαρειου φορτιου του ρωσικού στρατου μετέφεραν αυτό το είδος εοπλισμού στην αρμενία.

Διαβάστε την συνέχεια στο voltairenet