Κορωνοϊός, πολιτικές επιλογές και ατομική ευθύνη

 Γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

Μέχρι να βρεθεί το φάρμακο και το εμβόλιο η διαχείριση της πανδημίας έχει να κάνει με τις πολιτικές επιλογές και μόνο. Το τι επέλεξε, δηλαδή, ή το τι απέφυγε να πράξει μια κυβέρνηση διαμορφώνουν την κατάσταση, όπως αυτή αποτυπώνεται στα στατιστικά στοιχεία.

Σε ό,τι αφορά την ελληνική κυβέρνηση, η τρέχουσα κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί από τις πολιτικές της επιλογές είναι ξεκάθαρη:

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΟΔΥ μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου 122 άνθρωποι πέθαναν από Covid-19. Μέσα σ' αυτές τις 26 ημέρες καταγράφηκαν 7.597 κρούσματα, τα μισά εκ των οποίων εντοπίστηκαν στην Αττική.

Έχοντας υπόψιν ότι από την αρχή της πανδημίας έχουν καταγραφεί συνολικά 388 θάνατοι, συνάγεται ότι το 1/3 των θανάτων έχει καταγραφεί μέσα στον Σεπτέμβριο. Τέλος, σε ό,τι αφορά τον αριθμό των διασωληνωμένων από την αρχή της επέλασης της νόσου σε ΜΕΘ, έχουν νοσηλευτεί 487 ασθενείς, οι 470 από τους οποίους χρειάστηκαν διασωλήνωση.

Τα εν λόγω στοιχεία, τα οποία περιγράφουν την κατάσταση στη χώρα, διαμορφώθηκαν κατά κύριο λόγο από τις πολιτικές επιλογές και αποφάσεις της κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση αποφάσισε:

1. Πότε ξεκίνησε και πότε τερματίστηκε η γενική καραντίνα.

2. Πότε άνοιξε η χώρα για τον τουρισμό.

3. Με ποιους όρους έγινε αυτό το άνοιγμα.

4. Πότε και με ποιους όρους άνοιξαν τα σχολεία.

5. Με ποιους κανόνες πηγαίνουν και έρχονται οι άνθρωποι στη δουλειά τους.

6. Μέχρι τι ώρα και με ποιους όρους είναι ανοιχτά τα καταστήματα εστίασης κ.λπ.

Το επιδημιολογικό αποτέλεσμα όλων αυτών των αποφάσεων αποτυπώνεται στα στατιστικά του ΕΟΔΥ τα οποία, όπως είδαμε, δεν είναι διόλου ενθαρρυντικά για τον μήνα Σεπτέμβρη, γεγονός που πολλαπλασιάζει τις ανησυχίες γι' αυτό που έρχεται τον χειμώνα.

Αφήνοντας κατά μέρος τα περί «ατομικής ευθύνης», η οποία πράγματι υπάρχει αλλά δεν είναι αυτή που δρα καταλυτικά για τη διαμόρφωση της επιδημιολογικής κατάστασης, η κυβέρνηση, αντί να επιχειρεί να μεταφέρει τις ευθύνες της στα άτομα, οφείλει:

• Να εξασφαλίσει υγειονομικά ασφαλείς συνθήκες μετακίνησης του κόσμου (δρομολόγια, λεωφορεία κ.λπ.).

• Να εξασφαλίσει ασφαλές περιβάλλον για τους μαθητές (επαρκή αριθμό αιθουσών για ολιγομελή τμήματα).

• Ενίσχυση του έμψυχου δυναμικού και των υποδομών του συστήματος Υγείας.

Μετά, και αφού σ' αυτούς τουλάχιστον τους τομείς η κυβέρνηση έχει εκπληρώσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της, μπορεί να ασχοληθεί με το κατά πόσο ο καθένας είναι συνεπής με την (ατομική του) ευθύνη.

από topontiki