Μαϊντάν, Νοβάλνι, Καστελλόριζο: Η στρατηγική του Χάους

 

Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

Πριν από πολλά χρόνια πήρα μια συνέντευξη από τον Μπρεντ Σκώουκροφτ, σύμβουλο εθνικής ασφαλείας του πατρός Μπους (και πιστεύω από τους αρχιτέκτονες της αιματηρής διάλυσης του ρωσικού κοινοβουλίου και της σφαγής των οπαδών του, το 1993, διάλυση που άνοιξε το δρόμο στις ρωσικές ιδιωτικοποιήσεις, τη μεγαλύτερη λεηλασία στην ιστορία της ανθρωπότητας). Τον ρώτησα τι πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ με τη Ρωσία και με την Κίνα. «Πρέπει να έχουμε καλύτερες σχέσεις με τη Μόσχα και το Πεκίνο, από ότι αυτοί μπορούν να έχουν μεταξύ τους», μου απήντησε.

Η ίδια φόρμουλα ισχύει και για την Ανατολική Μεσόγειο. Η Αυτοκρατορία επιβάλλει την ειρήνη ή επιβάλλει τον πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας γιατί έχει πολύ καλύτερες σχέσεις και με την Αθήνα και με την Άγκυρα, από ότι αυτές μεταξύ τους, για την ακρίβεια Ελλάδα και Τουρκία δεν έχουν σχέσεις πλέον. Ο κ. Ερντογάν και ο κ. Μητσοτάκης δεν μιλάνε καν. Μετά από μία περίοδο ελληνικών «εξυπνακισμών» (EastMed, κατά φαντασίαν «συμμαχίες» με Ισραήλ κ.α.), καθ’ υπαγόρευσιν Αμερικανών και Ισραηλινών, τώρα είναι η σειρά του κ. Ερντογάν να υιοθετήσει μια περίπου Μουσσολινική ρητορεία. Τα περιθώρια να διασωθεί η ειρήνη και να μην καταστραφούν οι τρεις χώρες (Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρος), που θα είναι το πιθανότερο αποτέλεσμα μιας ελληνοτουρκικής σύρραξης, μειώνονται κάθε μέρα που περνάει, με τον επαγγελματία εμπρηστή κ. Πομπέο να πετάγεται δίκην δήθεν πυροσβέστη από χώρας εις χώρα της περιοχής.

Πλατεία Μαϊντάν, Κίεβο, 2014

Το αεροπλάνο που μετέφερε τον Γάλλο, τον Γερμανό και τον Πολωνό Υπουργό Εξωτερικό είχε μόλις απογειωθεί  από το Κίεβο όταν άρχισε η σφαγή στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας. Σε λίγο κατέρρεε η συμφωνία που έκλεισε η ΕΕ για μια ειρηνική εκτόνωση της κρίσης στο Κίεβο. Ακολούθησε ο εμφύλιος πόλεμος και η αδιανόητη μέχρι τότε, ακόμα και για τον ίδιο τον Πρόεδρο Ομπάμα (!), καταστροφή των σχέσεων ΗΠΑ – Ρωσίας και Ευρώπης – Ρωσίας.

Ήταν ένα πολύ μεγάλο πλήγμα για τη Ρωσία, για την Ουκρανία, που είναι σήμερα σε οικτρή κατάσταση, έρμαιο ναζιστικών πολιτοφυλακών και μαφιόζικων συγκροτημάτων, αλλά και την Ευρώπη που, καταστρέφοντας τις σχέσεις της με τη Ρωσία, κατ’ εντολήν των Αμερικανών, όχι μόνο γελοιοποιήθηκε, αλλά και στερήθηκε της δικής της δυνατότητας ανεξάρτητης πολιτικής, κατόρθωμα που πάει να επαναλάβει τώρα με την υπόθεση Νοβάλνι. Κατηγορούν τη Ρωσία για την δηλητηρίαση ενός πολιτικού που δεν απειλούσε κανένα, με εντελώς ύποπτα στοιχεία, προκειμένου να καταστρέψουν το στρατηγικής σημασίας και για την Ευρώπη και για τη Ρωσία σχέδιο NordStream ΙΙ, όπως έκαναν τα πάντα για να μην περάσει ο αγωγός South Stream από τη Βουλγαρία και την Ελλάδα.

Υποθέτουμε κι εμείς, με τη σειρά μας, ότι δεν είναι μόνο η Γερμανία που ελέγχει τους ‘Ελληνες πολιτικούς, γνωρίζοντας τους λογαριασμούς τους στην Ελβετία και τον Παναμά και τι τους πλήρωσε η Ζήμενς, είναι επίσης οι μεγάλες παγκόσμιες τράπεζες και οι Αμερικανοί που μπορούν να εκβιάζουν τους Ευρωπαίους πολιτικούς, των Γερμανών περιλαμβανομένων. Αν δεν συμβαίνει αυτό, ή και παράλληλα με αυτό, ο κ. Τραμπ έχει εγκαταστήσει ένα μηχανισμό οικονομικής τρομοκρατίας δια των κυρώσεων, που δεν μπορεί να αγνοήσει ούτε το Βερολίνο, εφόσον δεν αποφασίζει να προχωρήσει το ευρωπαϊκό swift παρακάμπτοντας το δολλάριο και τις αμερικανικές τράπεζες.

Τότε, το 2014, η νεοσυντηρητική Αν. Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ είπε στον Τζέφρει Πάιατ, τότε Πρέσβη στο Κίεβο και νυν στην Αθήνα, «Γάμα την ΕΕ» (Fuck the EU), μια φράση που όχι μόνο έγινε γνωστή παγκόσμια, είναι στην πραγματικότητα και αποκαλυπτική μιας βασικής επιδίωξης της αμερικανικής πολιτικής. Τις προάλλες έγιναν τα ίδια με τον Πομπέο, που παρενέβη για να ανατρέψει το μορατόριουμ Ελλάδας – Τουρκίας που είχε διαπραγματευθεί η Γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ.

Οι πόλεμοι Αμερικής – Ευρώπης,  Αμερικής – Ρωσίας, Αμερικής – Κίνας περνάνε και από την Ελλάδα.

Ο Πόλεμος που έρχεται

Η καταστροφή της Ουκρανίας και των σχέσεων Ουκρανίας – Ρωσίας και Ευρώπης – Ρωσίας ήταν ένα πολύ μεγάλο βήμα στον προετοιμαζόμενο Παγκόσμιο Πόλεμο κατά της Ρωσίας και της Κίνας. Αυτό είναι το κεντρικό σχέδιο του εξτρεμιστικού πυρήνα στο παγκόσμιο σύστημα, που επικαθορίζει όλες τις επιμέρους κρίσεις και επεισόδια. Αν δεν το καταλάβει κανείς αυτό δεν μπορεί να καταλάβει πολλά πράγματα.

Βεβαίως, αυτός ο πόλεμος μπορεί να μην πάρει και δεν θα πάρει εύκολα μετωπικές μορφές, όπως ο Α’ και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, λόγω της ύπαρξης πυρηνικών όπλων. Θα πάρει όμως όλες τις άλλες. Φανταστείτε π.χ. αν κατάφερναν οι κ.κ. Πομπέο και Νετανιάχου να ξεκινήσουν τον πόλεμο με το Ιράν που επεδίωξαν στις αρχές Ιανουαρίου. ‘Ολη η ευρεία Μέση Ανατολή θα γινόταν ερείπια και από πάνω θα είχαμε και τον κορονοϊό. Θα ήταν το τέρμα κάθε κινεζικού σχεδίου για το One Belt, One Road και μια σπουδαία αρχή για το decoupling, την αποδέσμευση από την Κίνα, που θέλει ο Τραμπ. Το ίδιο θα ήταν και ένας μεγάλος ελληνοτουρκικός πόλεμος.

H δημιουργία παγκόσμιου χάους είναι μια άλλη μέθοδος διεξαγωγής παγκόσμιου πολέμου, όταν η «κανονική» μέθοδος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί.

Όσο για τη φιλία του Τραμπ με τη Ρωσία, μακάρι να διαψευστούμε, αλλά μας φαίνεται ότι έχει όση αξία είχε η φιλία του Χίτλερ με τον Στάλιν και το σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μόλοτωφ.

Στον παγκόσμιο Πόλεμο που ετοιμάζουν η πολιτική του Τραμπ και των συμμάχων του χρειάζεται για την καταστροφή των θεσμών της αστικής δημοκρατίας και επίσης κάθε είδους εθνικού και διεθνούς κανόνα, για να γενικευθεί η επίθεση στη Λογική και στην Επιστήμη, για να γίνουν οι κοινωνίες αγέλες άγριων ζώων, σε μια sui generis επανάληψη του ναζιστικού εγχειρήματος.

Πόλεμος κατά της Ρωσίας και της Κίνας δεν μπορεί να γίνει με οποιαδήποτε μορφή «φιλελεύθερου» καπιταλισμού, χρειάζεται, όπως και το 1939, ένα ολοκληρωτικό καθεστώς στη Δύση, έναν sui generis Χίτλερ, τηρουμένων των αναλογιών. Αυτό είναι το πρόγραμμα και η ιστορική λειτουργία που ήρθαν να επιτελέσουν οι Τραμπ, οι Τίελ, οι Νετανιάχου, οι Πομπέο και δε συμμαζεύεται.

 Από το Fuck the EU στην ανατίναξη του μορατόριουμ

Θυμήθηκα όπως σας είπα το Fuck the EU πριν μερικές εβδομάδες, όταν είδα τη συνεννόηση που είχε πετύχει η Μέρκελ μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας να τινάζεται στον αέρα από τον κ. Πομπέο που χρησιμοποίησε για τον σκοπό αυτό την επιρροή του στον Νίκο Δένδια και στον Αιγύπτιο δικτάτορα (κα μεγάλο φίλο του Νετανιάχου), τον Σίσι.

Μάλιστα, ο κ. Δένδιας (φανατικά φιλο-ισραηλινός και φιλο-αμερικανός, όπως και ο προκάτοχός του, ο κ. Κοτζιάς) φάνηκε να ενδιαφέρεται περισσότερο να προκαλέσει σύγκρουση με την Τουρκία – ή τουλάχιστο να αποφύγει κάποια «εκεχειρία» – που θυσίασε σε αυτή την επιδίωξη τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα! Αν έχετε αμφιβολία διαβάστε πως ο Τούρκος αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ χρησιμοποιεί την συμφωνία με την Αίγυπτο για να στηρίξει τις θέσεις της Άγκυρας στην Αν. Μεσόγειο.

Πραγματικά μένει κατάπληκτος κανείς. Διακινδυνεύουμε τώρα πόλεμο στην Αν. Μεσόγειο διεκδικώντας αυτά που, με παρότρυνση, αν όχι εντολή του Πομπέο, έχει ήδη δώσει ο Δένδιας στην Τουρκία!!!  Αν αυτό δεν είναι τηλεκατευθυνόμενη ασυναρτησία, τι είναι άραγε; Όχι δηλαδή ότι είναι πρώτη φορά στη χώρα που συμβαίνουν τέτοια πράγματα. ‘Όμως τότε, τουλάχιστο,  που ξανασυνέβησαν, δεν λέγαμε ότι είχαμε δημοκρατία.

Μια Ελλάδα υπερ-εξαρτημένη, ένας Ερντογάν «μουρλαμένος»

Το κακό βέβαια είναι ότι, αν από αυτή την πλευρά του Αιγαίου έχουμε  άνευ προηγούμενου ξένη εξάρτηση, μετά ιδίως το 2015, ξένη εξάρτηση που δεν είχαμε ποτέ μετά το 1974, από την άλλη πλευρά έχουμε έναν όλο και πιο αλλοπρόσαλλο πολιτικό, σε ουσιαστικό αδιέξοδο, έτοιμο ψυχολογικά να εισπράξει όλα τα παραπλανητικά σήματα που πιθανώς του στέλνουν οι Αμερικανοί, Βρετανοί, Ισραηλινοί, εφόσον επιδιώκουν να παροξύνουν την κρίση, αν όχι να προκαλέσουν σύγκρουση, που θα καταστρέψει μεν την Τουρκία, με κόστος τη δική μας καταστροφή όμως.

Για παράδειγμα, το τελευταίο τεύχος του Foreign Affairs ανάβει σαφέστατο «κόκκινο φως» στην Τουρκία νοτίως, και μόνο νοτίως της Κρήτης, όπερ ερμηνεύσιμο από την ‘Αγκυρα ως πράσινο ανατολικά και νοτιοανατολικά της Κρήτης. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλα εκατό «παρεξηγήσιμα», στην καλύτερη περίπτωση, σήματα από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Το πόσο εύκολο είναι να παρασύρεις τον Ερντογάν με λάθος σήματα το απέδειξε εξάλλου ο ίδιος διατάσσοντας την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού το 2015. Αν η Ρωσία είχε αποδεχθεί την πρόκληση η Τουρκία θα καταστρεφόταν, έστω κι αν η Μόσχα πλήρωνε κι αυτή ένα μεγάλο κόστος. Είναι ενδιαφέρον  ότι αυτοί που ενεθάρρυναν από το εξωτερικό τον Ερντογάν, ουδόλως ενοχλήθηκαν από τη ζημιά που θα προέκυπτε σε μία χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ. Και η Τουρκία αναλώσιμη είναι. Από τότε είχαν καταρτισθεί άλλωστε τα σχέδια για την ανατροπή του Τούρκου Προέδρου που τέθηκαν σε εφαρμογή τον Ιούλιο 2016.

Ο Ερντογάν δεν γίνεται αφελής γιατί είναι χαζός, έστω και αν το πολιτικό προσωπικό της Τουρκίας, ιδίως οι ισλαμιστές, είναι πραγματικά για τα «σίδερα», διακρίνονται για έναν απίστευτο πρωτογονισμό. Ο Ερντογάν γίνεται «αφελής» γιατί δεν είναι έτοιμος, δεν θέλει, δεν μπορούν οι κοινωνικές δυνάμεις που τον υποστηρίζουν να συγκρουσθούν μετωπικά με τη Δύση. Θέλει να πιστεύει τις ενθαρρύνσεις του Τραμπ, όπως ο Μιλόσεβιτς ήθελε να πιστεύει τον Χόλμπρουκ και τους Αμερικανούς, όπως ο Σαντάμ πίστεψε την αμερικανίδα Πρέσβη και μπήκε στο Κουβέιτ.

Η Ρωσία, το ΝΑΤΟ και ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος

Τις προάλλες ένας φίλος μού’ πε ότι μια σύγκρουση Ελλάδας και Τουρκίας μόνο το ΝΑΤΟ θα βλάψει, μόνο τους Ρώσους θα ωφελήσει, άρα δεν μπορεί να γίνει.

Του απήντησα ότι κάνει λάθος. Άμα προετοιμάζεις παγκόσμιο πόλεμο, ούτε καν το ΝΑΤΟ δεν σε ενδιαφέρει. Αντίθετα, πρέπει να γκρεμίσεις όλους τους θεσμούς της αστικής κοινωνίας και του φιλελεύθερου καπιταλισμού, περιλαμβανομένης της ΕΕ, ίσως και το ίδιο το ΝΑΤΟ, γιατί δεν είναι στην πραγματικότητα φτιαγμένοι για να σε πάνε σε τέτοιο πόλεμο. Είναι φτιαγμένοι ασφαλώς για την ανάσχεση της Ρωσίας, όχι όμως για να παίξουν ρώσικη ρουλέτα με την ίδια την ύπαρξη του κόσμου. Αυτά δεν αποφασίζονται σε Συγκλήτους, όσο ολιγαρχικές κι αν είναι. Αυτά θέλουν Νέρωνες, Καλιγούλες, Ηλιογάβαλους για να γίνουν. Τέτοιοι είναι οι Τραμπ, Μπολσονάρου, Πομπέο, Νετανιάχου. Ακόμα χειρότεροι όσοι είναι πίσω τους.

Θα προτιμούσαν ασφαλώς μια σύγκρουση Ρωσίας και Τουρκίας και την αποπειράθηκαν ήδη. Δεν είναι όμως εύκολη γιατί η Μόσχα δεν είναι Αθήνα και γιατί είναι δύσκολο στον Ερντογάν να πιστέψει ότι μπορεί να τα βάλει μαζί της.

Μια σύγκρουση με την Ελλάδα είναι η δεύτερη καλύτερη εναλλακτική που διαθέτουν, γιατί η Ελλάδα έχει τα μέσα να καταστρέψει την Τουρκία καταστρεφόμενη και η ίδια.

Είναι αμφίβολα εξάλλου τα όποια οφέλη της Ρωσίας από μια τέτοια εξέλιξη, έστω κι αν, όπως είναι φυσικό, θα επιχειρήσουν να την πείσουν για το αντίθετο οι κ.κ. Τραμπ και Νετανιάχου, στην προσπάθειά τους να την πάρουν μαζί τους εναντίον της Κίνας.

Πρώτον, γιατί η Μόσχα θα δει να καταστρέφεται ο ελληνισμός, στρατηγικός σύμμαχος της Ρωσίας στη Μεσόγειο εδώ και χίλια χρόνια. (Εκτιμούμε, όπως έχουμε εξηγήσει σε πολλά άρθρα μας ότι πόλεμος Ελλάδας – Τουρκίας σημαίνει καταστροφή των δύο κρατών και της Κύπρου). Οι κυβερνήσεις και τα καθεστώτα μπορεί να αλλάζουν, το να χαθεί όμως έθνος είναι άλλο πράγμα, συνιστά μόνιμη και βαθειά μεταβολή της μεσογειακής γεωπολιτικής.

Δεύτερον, θα δει να εγκαθίσταται στην Άγκυρα πιθανώς μια φιλοδυτική δικτατορία στραμμένη εναντίον της. Έχοντας συμβάλλει στην καταστροφή μιας ιστορικής χώρας όπως η Ελλάδα, η Τουρκία δεν θα έχει άλλωστε το παραμικρό μέλλον. Θα θεωρηθεί ο απόβλητος όλης της ανθρωπότητας, όπως η Γερμανία μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και θα είναι ακόμα πιο εξαρτημένη από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ απ’ ότι στο παρελθόν .

Και βεβαίως, μεγάλα θύματα του πολέμου θα είναι η Κίνα, με τα σχέδια One Belt, One Road και η ίδια η Ευρώπη.

Αυτή είναι η Στρατηγική του Χάους. Κι έχει πολύ σοβαρές πιθανότητες να επικρατήσει, όχι γιατί δεν έχει πολλούς αντιπάλους στο σύστημα και εκτός αυτού, αλλά γιατί οι αντίπαλοί της δεν θέλουν να πιστέψουν ότι αυτά μπορεί να συμβούν. Βρίσκονται στην ίδια ψυχολογική κατάσταση που διευκόλυνε την έκρηξη του Α’ και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

ΥΓ. Γράψαμε το παραπάνω άρθρο γιατί συνιστά μια πιθανή εξήγηση της ελληνοτουρκικής κρίσης. Υπάρχουν ακόμα δύο ερμηνείες όμως της παρούσης ελληνοτουρκικής κρίσης και μπορεί να ισχύουν παράλληλα με την περιγραφείσα ή όχι. Πρώτον, η πιθανότητα να χρειάζεται μια τέτοια κρίση στις πετρελαϊκές εταιρείες ώστε να οριοθετηθούν οι θαλάσσιες ζώνες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και να γίνει δυνατή η εκμετάλλευση των πετρελαίων. Δεν την πολυπιστεύουμε, γιατί δεν έχουμε σοβαρές ενδείξεις για έναν τέτοιο πακτωλό πετρελαίων, αλλά δεν μπορούμε να την αποκλείσουμε. Δεύτερον, να επιθυμούν οι Ισραηλινοί να πραγματοποιήσουμε εμείς την αναχαίτιση της Τουρκίας και, ερχόμενοι σε αντιπαράθεση μαζί της, να εξαρτηθούμε ακόμα περισσότερο από αυτούς. Η πλέον ακραία εκδοχή αυτού του σεναρίου είναι να πάμε, από την ίδια τη διαλεκτική της αντιπαράθεσης, σε σύρραξη και αμοιβαία καταστροφή Τουρκίας, Ελλάδας και Κύπρου. Αυτό είναι πιθανότερο σενάριο, μπορεί να συνδυαστεί κάλλιστα με τη γενικότερη στρατηγική του χάους που αναφέραμε και υπέρ αυτού υπάρχει η πολύ αποφασιστική ένδειξη του πραξικοπήματος του 2016. Προφανώς οι διεθνείς δυνάμεις που επεδίωξαν να ανατρέψουν τον Τούρκο Πρόεδρο το 2016 αναζητούν πάντα τρόπο να το πετύχουν.

από iskra