Την πούλεψε κι ο Ντίνος Χριστιανόπουλος...

 

Γράφει ο Πάνος Σαββόπουλος

Την πούλεψε κι ο Χριστιανόπουλος, μετά τον Αγάθωνα! Αυτός στα 89 του και 24 χρόνια μεγαλύτερος! Κι οι δυο τους, έμεναν στις πανοραμικές "40 Εκκλησιές" – δυο λεπτά απόσταση. Είχαμε καλή σχέση και τον επισκεπτόμουν πάντα όταν ανέβαινα στη Θεσσαλονίκη, κυρίως στο "παλάτσο" με τις ροδιές, της Δημητρίου Πολιορκητού. Όχι όμως τα τελευταία χρόνια, λόγω των σοβαρών προβλημάτων της υγείας του. Μάθαινα, όμως,  γι' αυτόν από την ...αγία και πιστή "φρουρό" του.

Με την ποίησή του, μας άνοιξε κι αυτός τα μάτια από τα φοιτητικά χρόνια. Γνωρίζοντας την ποίηση του Ντίνου, σταματήσαμε να διαβάζουμε τον "αριστερό" Ρίτσο, γιατί μας φαινόταν πλέον φλύαρος, ανούσιος και κατεργαράκος. (Τον Παλαμά "μας", τον είχαμε ήδη εγκαταλείψει από τα μαθητικά χρόνια, μέσα στα "Λαϊκά αναγνωστήρια" της Πάτρας... – Με τον κ. Μίνω "επιτηρητή").

Ο Ντίνος είχε χαρακτήρα δυνατό, δε φοβόταν τίποτε κι έτσι δεν άμβλυνε τα λόγια του. Ήταν κοφτερός σα μαχαίρι λαμπερό, που έρχεται από την καρδιά του ήλιου, για να πέσει πάνω σε κάθε όρθιο τενεκεδένιο, αλλά "σημαντικό" κουφάρι. Φυσικά και ήταν πονεμένος από μικρός..., αλλά δεν έφταιγε καθόλου αυτός! (Ίσως, ο μπαμπάς του...). Έτσι, το μονοπάτι του για την αλήθεια, περνούσε και μέσα από την κοιλάδα του πόνου και των στεναγμών.

Κανένας, συζητούσαμε συχνά με στενούς φίλους, τότε, μα κανένας, δε μας δίδαξε όσα μας δίδαξαν τρία στιχάκια του, από "Το κορμί και το σαράκι" (Διαγώνιος, 1964). Από το σχολείο, την εκκλησία, τους "επισήμους μπαρμπάδες", τους "ένστολους" γενικότερα..., α! και την "Αριστερά", μόνο μπαρούφες και ψέματα ακούγαμε κάποια, μάλιστα, ήταν και λίγο καραμελωμένα! Δε θα τολμούσε ποτέ "αυτός" ο εσμός να ξεστομίσει τα ακόλουθα λόγια του Ντίνου και να καθαρίσει μερικούς λαβυρίνθους της σκέψης μας.

Υ.Γ. Και, ποιο, εξαπανέκαθεν, ολίγιστο υπουργάκι του "Παιδειάς", θα συμφωνούσε να διδάσκεται το συγκεκριμένο ποίημα στο λύκειο και μάλιστα με σχόλια;

Ο διψασμένος δε ρωτάει

αν το νερό είναι γλυφό

Ο πεινασμένος δε θυμώνει

αν του πετάξουν ξεροκόμματο

κι όταν η καύλα χτυπάει στο μυαλό

καλύτερα η προστυχιά παρά η τρέλα

από slpress