Τα πανεπιστήμια πρέπει να επαναβεβαιώσουν τις αξίες τους

Γράφει ο Jonathan Holloway

Στα τέλη Φεβρουαρίου και στις αρχές Μαρτίου, τα περισσότερα μεγάλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ έστειλαν τους φοιτητές τους στο σπίτι τους, σταμάτησαν τη μη απαραίτητη έρευνα και αγκάλιασαν την διαδικτυακή εργασία και διδασκαλία. Οι ριζικές αλλαγές εκείνης της εποχής ήρθαν με υψηλό τίμημα.

Τα πανεπιστήμια επέστρεψαν στους φοιτητές χρήματα από τις πληρωμές τους για δωμάτια και διατροφή που δεν χρησιμοποιήθηκαν, έχασαν έσοδα όταν ακυρώθηκαν κλινικές υπηρεσίες που δεν ήταν έκτακτης ανάγκης, και αντιμετώπισαν σοκ στον προϋπολογισμό τους όταν οι πολιτειακές κυβερνήσεις μείωσαν ή παρακράτησαν πιστώσεις.

Ένας φοιτητής σε τελετή αποφοίτησης στο Λος Άντζελες, τον Ιούνιο του 2020. Lucy Nicholson / Reuters

-------------------------------------------------------------

Έκτοτε, τα πανεπιστήμια είχαν την ευκαιρία να ξαναβρούν την ανάσα τους και να μελετήσουν τον προϋπολογισμό τους. Οι αριθμοί είναι συγκλονιστικοί. Τον Απρίλιο, το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν προέβλεπε απώλειες μεταξύ 400 εκατομμυρίων και 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων έως το τέλος του ημερολογιακού έτους. Έναν μήνα αργότερα, το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ προέβλεπε απώλειες 267 εκατομμυρίων δολαρίων μόνο από τον Μάρτιο έως τον Σεπτέμβριο. Το Πανεπιστήμιο Rutgers, του οποίου είμαι πρόεδρος, αναμένει έλλειμμα 160 εκατομμυρίων δολαρίων για την χρήση 2020-21. Τα πανεπιστήμια έχουν ανταποκριθεί σε αυτόν τον οικονομικό κυκεώνα με διάφορα μέτρα, όπως περικοπές ταξιδιών, πάγωμα μισθών και προσλήψεων, διαθεσιμότητες, απολύσεις, διακοπή σε κατασκευές, και ριζικές μειώσεις σε προαιρετικές δαπάνες. Αυτές οι περικοπές θα βοηθήσουν, αλλά πιθανότατα δεν θα είναι αρκετές για να λύσουν όλα τα οικονομικά δεινά των πανεπιστημίων.

Λόγω της έκτασης του σοκ, ο κόσμος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μπορεί να φαίνεται πολύ διαφορετικός από την άλλη πλευρά αυτής της κρίσης. Τα περισσότερα μεγάλα ερευνητικά πανεπιστήμια θα επιβιώσουν, αλλά πολλά μικρότερα κολέγια ενδέχεται να υποστούν συγχωνεύσεις ή ακόμη και να κλείσουν. Τα πανεπιστήμια ενδέχεται να διπλασιάσουν την διαδικτυακή διδασκαλία, καθιστώντας έτσι την τριτοβάθμια εκπαίδευση ευρύτερα διαθέσιμη. Ορισμένα ιδρύματα θα μπορούσαν να απομακρυνθούν από το μοντέλο του τετραετούς πτυχίου και αντί γι’ αυτό [να οδεύσουν] προς την ευέλικτη πιστοποίηση. Αλλά παρ’ όλα όσα μπορούν να αλλάξουν, ορισμένες πτυχές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πρέπει να παραμείνουν ίδιες.

Τώρα και στο μέλλον, τα πανεπιστήμια πρέπει να συνεχίσουν να επιδιώκουν την γνώση όπου κι αν βρίσκεται -στο εργαστήριο, στην αίθουσα σεμιναρίων, στο στούντιο, ή στην αίθουσα συναυλιών. Πρέπει να αφιερώσουν τον εαυτό τους σε μια πνευματική, κοινωνική και πολιτιστική ατζέντα που να διασχίζει τα διεθνή σύνορα. Και πρέπει να ξαναδιπλασιάσουν τις προσπάθειές τους για να παράγουν καλούς πολίτες που κάνουν το καλύτερο δυνατό για να καταπολεμήσουν την ανισότητα.

Σήμερα, τα πανεπιστήμια αντιμετωπίζουν ορισμένα τρομακτικά εμπόδια - περισσότερα από όσα έχουν αντιμετωπίσει ανά πάσα στιγμή στην πρόσφατη ιστορία. Οι διοικητικοί ανησυχούν ότι οι περικοπές του προϋπολογισμού και η εξ αποστάσεως μάθηση θα διαβρώσουν την συλλογικότητα και το διανοητικό περιβάλλον˙ ότι τα σύνορα θα γίνουν πιο αυστηρά, αφήνοντας τους μελετητές αποχωρισμένους από τους διεθνείς ομολόγους τους˙ και ότι το πολιτικό και πνευματικό κλίμα θα γίνει αφιλόξενο στην κριτική έρευνα. Αλλά πρέπει να επιμείνουν στην αποστολή τους και να παραμείνουν αφοσιωμένοι στις αξίες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ανεξάρτητα από τους περιορισμούς που υπαγορεύει η πανδημία και τις δύσκολες επιλογές που επιβάλλονται τώρα στα σχολεία.

Διαβάστε την συνέχεια στο foreignaffairs